tag:blogger.com,1999:blog-77415723022059648972024-03-05T21:09:32.456+05:30වී පොකුරකියාගන්න බැරි..ලියාගන්න හැකි..
කොයි තරම් දේ ඇත්ද මේ හිතතුල..!වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-88869995227113901752013-03-26T19:45:00.000+05:302013-03-26T19:45:51.757+05:30පිදුරු හතු බැදුම<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCUJHYCyQlbk-4QRQO-W0DuUkLuKF-LXuUm5Z6J96puZXVfzFUl0WUgrAVza-ROT1ca8YqTpDNjyRwuRpNomyphWHEvratUMRQHqiKZuhAwxp2Kju2xWH9cqX0UdMFmTBBCbAbfq8d6kI/s1600/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%259402.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCUJHYCyQlbk-4QRQO-W0DuUkLuKF-LXuUm5Z6J96puZXVfzFUl0WUgrAVza-ROT1ca8YqTpDNjyRwuRpNomyphWHEvratUMRQHqiKZuhAwxp2Kju2xWH9cqX0UdMFmTBBCbAbfq8d6kI/s320/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%259402.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කුඹුරු ගැනයි,කමත් බාසාව ගැනයි කලින් පෝස්ට් දෙකක් ලිව්වත් මුලින්ම ලියන්න හැදුවෙ වෙනම දෙයක්. මේ දවස් වල කුඹුරු කැපිල තියෙන එකේ ඔය කුඹුරු වලින් සතපහකට වැඩැක් නෑ කියල ඉවතදමන "මැඩුවං"( පිදුරු) වලින් අපේ ගැමිය ගත්ත ප්රයෝජන එමටයි. ඉන් එකක් තමයි මේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පිදුරු හතු...! ඕනම කුඹුරක ඉවත දමන දෙයක් උනත් පිදුරු කියන්නෙ මහාර්ඝ සම්පතක්. ගොවියාට බැත සපයාදීල ඉවත් උනාට පස්සෙ ඒ බැත ආහාරයට ගන්න ඉතා රසින් පිරි වෑන්ජනයක් සකස් කර ගන්න අමුද්රව්යත් සපයල දෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සාමාන්යයෙන් පිදුරු, ගොයම් පාගන පාවරෙන් ඉවත් කලාම ගොඩක් විදියට නැත්නම් පිලිවෙලක් නැතිව වීසිකරල දැමීමක් තමයි වෙන්නෙ. එහෙම උනාම මේ පිදුරු අර ඉඳිආප්ප වැල් වක්කරනව වගේ තමයි ගොඩ ගැහෙන්නෙ. එතකොට ඔය අතරෙ යම් හිඩැසක් හිටිනව. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පිදුරුවලට උරුම උනු යම් විශේෂත්වයක් තමා දැඩි ඌශ්නයක්,රස්නයක් රැඳිල තියෙන එක. මේ රස්නය නිසා පිදුරු වැල් ඇතුලෙ යම්කිසි රසායනික ප්රතික්රියාවක් නිසා පරිසරයට විවෘත නොවුන ඇතුලට වෙන්න මේ පිදුරු හතු වල බීජ හටගන්න ගන්නව. සමහර විට මේ දිලීර විශේෂය පිදුරු ගහටම ආවේනික ලෙස තිබෙන්නට පුලුවන් .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒගැන යම් පර්යේෂණයක් කෙරිල තියෙනවද කියන්න නම් දන්නෙ නැහැ.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK3KGih7E0LfqEnK-tSwJq_LW0LWNNQqdaMsXFT68H3bvBhrEDQyGZ_Di-8pjyP69NpuVmnUwhFslb9WvuPlGlqarj6HsLZQ8md4vUJylOTSnZtJWfOUNgrCup7BYUpXgVx1N7NqyGSPM/s1600/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%259401.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK3KGih7E0LfqEnK-tSwJq_LW0LWNNQqdaMsXFT68H3bvBhrEDQyGZ_Di-8pjyP69NpuVmnUwhFslb9WvuPlGlqarj6HsLZQ8md4vUJylOTSnZtJWfOUNgrCup7BYUpXgVx1N7NqyGSPM/s320/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%259401.JPG" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">හොඳින් බැලුවොත් පෙනේවි කුඩා අංකුර විදියට මතුවෙන හතු.</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පිදුරු ගොඩගහල දවස් හතරක්,පහක් යනකොට පිදුරු වලට ජලය,පින්න වැටෙන්න ගත්තම...ඇතුලෙ උශ්ණත්වය හොඳටම වැඩිවෙන්න ගත්තම මේ පිදුරු හතු අංකුර හැදෙන්න ගන්නව.ඇත්තටම මේ අංකුර හැටියට තමයි මේවා ආහාරයට ගන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">දැනටත් අපේ කුඹුරු කපල මාසයකටත් වැඩියි ඒත් තවමත් හතු හැදෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ ගම්වල ස්වයංපෝශිත ආහාර රටාවට වෙන උදාහරණ අවශ්ය නැතිතරම් මේ පිදුරු හතු ගැන අවදානයට ගත්තොත්. අපේ අම්මල නම් දිනපතාම ගොයම් කැපුවට පස්සෙ ආහාරයට එක්කර ගන්නෙ කිසිම වියදමක් නැතිව,ඉතා උසස් මාංශමය පෝෂණ ගුනය තියෙන ආහාරයක් විදියට.පවුලක පස්දෙනෙක් හිටියත් මාසයක් දෙකක් පුරාවට පිලිවෙලට මේ අස්වැන්න නෙලාගත්තොත් ප්රමානවත් වෙනව.ඒ කියන්නෙ දිනපතාම අපිට ව්යංජනයකට ඇතිවෙන්න හතු ලැබෙනව.රසයෙනුත් ඉහලයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ කුඹුරු දෙකෙන් එකක් ටිකක් ඈතට වෙන්න තියෙන්නෙ මිල්ලේදන්ඩ කුඹුරු යාය. ඒත් මගෙ මල්ලිගෙ ගෙදර තියෙන කුඹුර තියෙන්නෙ නිවසට යාබදවමයි. ඒ නිසා ඒ කුඹුරෙ මඩුවං වලින් උපරිම හතු අස්වැන්න නෙලාගන්නව විතරක් නෙවේ කොටසක් මටත් එවනව. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒත් මිල්ලෙදන්ඩෙ කුඹුරුයායට යාබදව නිවෙස්වල ඉන්න මිනිස්සු මේ හතු ආහාරයට ගන්නෙ නෑ..ඒත් ඒ යායෙ කුඹුරු හැම එ</span><span style="font-size: large;">කකම මැඩුවං තියෙනව.ඒ කියන්නෙ හතු අස්වැන්න ඕන තරම්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒත් අපේ මිනිස්සු කිසිම ගුනයක් නැති ,මිලෙන් වැඩි බෝංචි පන්සීයක් අරන් ඇවිල්ල කෑවත් අර නිකන්ම පරවෙලායන පිදුරු හතු ආහාරයට ගන්නෙනෑ...ඉතිං කෑ ගහනව ජීවන වියදම ඉහලයි ජීවත් වෙන්න බෑ කියල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කතා ඇති මෙන්න පිදුරු හතු වෑන්ජනය..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඊට ඉස්සෙල්ල මේ පින්තූර ටික බලලම ඉමු.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY2P5VGRJnBYKwyDr7Cj-aiUzbg8UQ84Xwdx98ynd_VwYsLYx6fsH7chaYdbOCvYP-rEO3dux8aI60irwy1ck6hw-6NushawBYMt4_gYh2jfpRi2_Q9o4BKlm2RR6XWSWngVVYKMEtX1I/s1600/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%2594.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY2P5VGRJnBYKwyDr7Cj-aiUzbg8UQ84Xwdx98ynd_VwYsLYx6fsH7chaYdbOCvYP-rEO3dux8aI60irwy1ck6hw-6NushawBYMt4_gYh2jfpRi2_Q9o4BKlm2RR6XWSWngVVYKMEtX1I/s320/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%2594.JPG" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">මේ තියෙන්නෙ පිදුරු හතු වෙනම ගත්තම.( පැහැදිලි ඡායාරූප නැතිවීම ගැන සමාව ඉල්ලනව මගේ දුරකතනයෙන් ගත්තෙ.)</span></div>
<span style="font-size: x-small;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: x-small;"><b><br /></b></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWLnTFC4odeXYg5dRXYAXDPgftrwP6b-EAunusnzcM-2_rVO83BcWmNShkyl3cltaY1JxiSloDKIGrH72BlyCH2LklvMvgnjqJpAiMBrGE-wwb2HibyVYyq0joCz6FcePHvcirhHs6jKc/s1600/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%259403.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWLnTFC4odeXYg5dRXYAXDPgftrwP6b-EAunusnzcM-2_rVO83BcWmNShkyl3cltaY1JxiSloDKIGrH72BlyCH2LklvMvgnjqJpAiMBrGE-wwb2HibyVYyq0joCz6FcePHvcirhHs6jKc/s320/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%259403.JPG" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">මේ තියෙන්නෙ නෙලාගෙන අපද්රව්ය ඉවත් කරගත් පසු අහුරු දෙකක් විතර තුන්දෙනෙක් ඉන්න කෑම වේලකට ඉහටත් උඩින්.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgngqe6GKexetrwSt7qis7Cu81iqGdwcME2cnxHWyuph8JKUDYc26r1DnvO7vbicTeMuoxXhr9CEpQBSl5AJq56NXJd4fHrZJQwe3OM9VM-dlznFecY0RJWw__EfRAixhyphenhyphengIqsPesI0R0g/s1600/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%2591%25E0%25B6%25B1%25E0%25B7%258A%25E0%25B6%25A2%25E0%25B6%25B1%25E0%25B6%25BA%25E0%25B6%25A7+%25E0%25B6%2585%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%2581%25E0%25B7%258A%25E2%2580%258D%25E0%25B6%25BA+%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%258A%25E2%2580%258D%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%258A%25E2%2580%258D%25E0%25B6%25BA..JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgngqe6GKexetrwSt7qis7Cu81iqGdwcME2cnxHWyuph8JKUDYc26r1DnvO7vbicTeMuoxXhr9CEpQBSl5AJq56NXJd4fHrZJQwe3OM9VM-dlznFecY0RJWw__EfRAixhyphenhyphengIqsPesI0R0g/s320/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%2591%25E0%25B6%25B1%25E0%25B7%258A%25E0%25B6%25A2%25E0%25B6%25B1%25E0%25B6%25BA%25E0%25B6%25A7+%25E0%25B6%2585%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%2581%25E0%25B7%258A%25E2%2580%258D%25E0%25B6%25BA+%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%258A%25E2%2580%258D%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%258A%25E2%2580%258D%25E0%25B6%25BA..JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
වෑන්ජනේ හදන්න අවශ්ය අමුද්රව්ය.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>මෙතැන ජාති කීපයක් අඩුයි..මගේ කලබලේට ඒව සූජානම් කරන්න කලින් පින්තූරෙ ගත්තෙ.</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">තරමක් හීනියට ලියාගත්තු රටලූණු හෝ රතුලූණු ටිකක්.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">කපාගත් තක්කාලි ගෙඩියක්.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">හීනියට ලියාගත් කරපිංචා කොල කීපයක්.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">හීනියට ලියාගත්ත සුදුළූණු බිකක්.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">ලියාගත්ත අමු මිරිස් කරල් දෙකක්.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">අවශ්ය තරමට උම්බලකඩ,ලුනු,කෑලි මිරිස් ටිකක්.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">ඊට පස්සෙ කරන්න තියෙන්නෙ සාමාන්ය බැදුමක් හදන ආකාරයට බැදුම හදාගන්න ඒක තමා.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-size: large;">තාච්චියකට තෙල් චුට්ටක් දාල...කරපිංචා,ළූණු, සුදුළූණු,උම්බලකඩ,අමුමිරිස්,කෑලිමිරිස් ආදිය දාල ගානට බැදිල එනකොට හතු ටික දාල ටිකක් තෙම්පරාදු කරල ගානට ලුනු කුඩු ටිකකුත් එකතු කරල රන්වන් පාට වෙනකොට බාගන්නව.( ටිකක් තැම්බෙන්න අඩු ගින්දරේ පියනකින් වහල තියන්නත් ඕන.)</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnwQtdSOrsb3jNkVnJ0Cd9YFC5KMipVCorZPD09Zgr6MFs_hiWun7OOOaUz1BbfXAFp50xaVLb2voD5xGDQDq_ZC0MmEeKdlbbHwJjKf5VoZU_vI-V1Nycrd55UpNtugZhV2YAdqXQ42g/s1600/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%2594+%25E0%25B6%25B6%25E0%25B7%2590%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25B8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnwQtdSOrsb3jNkVnJ0Cd9YFC5KMipVCorZPD09Zgr6MFs_hiWun7OOOaUz1BbfXAFp50xaVLb2voD5xGDQDq_ZC0MmEeKdlbbHwJjKf5VoZU_vI-V1Nycrd55UpNtugZhV2YAdqXQ42g/s320/%25E0%25B6%25B4%25E0%25B7%2592%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25BB%25E0%25B7%2594+%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25AD%25E0%25B7%2594+%25E0%25B6%25B6%25E0%25B7%2590%25E0%25B6%25AF%25E0%25B7%2594%25E0%25B6%25B8.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div>
<div>
<span style="font-size: large;">පුලුවන්නම් හොයාගෙන ආහාරයට එක්කරගන්න කියල හැමෝගෙන්ම ඉල්ලාහිටිනව.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">සමහර වෙලාවට පාරෙ යන උදවිය මැඩුවං තියෙනව දැකල වෙලට බැහැල පිදුරු ගොඩ ගොඩ අවුස්සල හතු කඩන් යනව මම දැකල තියෙනව.</span></div>
</div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<div>
ප/ලි.................. මේ දවස් වල හිතේ කිසි නිදහසක් නෑ...මගේ ප්ලොටර් එක ඒක සැරේටම ඔන් වෙන්නෙ නැතිව ගියා. පවර්සප්ලයි එකේ අවුලක් කියලයි මීට කලින් හදන්න ආපු එක්කෙනාට ඇමතුක් දුන්නාම කිව්වෙ. ඒත් මෑන්ව අල්ල ගන්න අමාරුයි .අද එනව..හෙට එනව කිය රවට්ටනව දැන් සතියකටත් වැඩී තාම ආවෙ නෑ. වැඩ ගොඩ ගැහිල ප්රින්ට් ගන්න බැරිව. දැන්නම් අලුත් එකක් ගන්න හිතිල තියෙන්නෙ. ඒත් මිල තමයි දරාගන්න බැරි.මේ පෝස්ට් එක පොරොන්දු උන ඉක්මනින් දාන්න බැරි උනේ ඒකයි...!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div style="font-size: x-large;">
<br /></div>
</div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
</div>
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com73tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-87543273596490926032013-03-18T22:35:00.001+05:302013-03-18T22:35:16.097+05:30කුඹුරයි...කලවිටයි..!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8XQRG_VLk5bZCG5iLT8hl3VGKhSEO1bWLpC6gunSZvLgNnYQ5S0lCmXFtKxml9a3peiL0U4RIX_H_9YY5LuZQQftfN9S391gHiZJVanAU7IWkZueNOgWfcvmfIHCPcrXuo0rSVbudA6M/s1600/goyam-kapanawa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8XQRG_VLk5bZCG5iLT8hl3VGKhSEO1bWLpC6gunSZvLgNnYQ5S0lCmXFtKxml9a3peiL0U4RIX_H_9YY5LuZQQftfN9S391gHiZJVanAU7IWkZueNOgWfcvmfIHCPcrXuo0rSVbudA6M/s1600/goyam-kapanawa.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">පින්තූරය ගත්තෙ අන්තර්ජාලෙන් සිළුමින කියලයි තිබුනෙ.</span></div>
<span style="font-size: x-large;"><b>කු</b></span><span style="font-size: large;">ඹුර හා කලවිට කියන්නෙ ගහයි පොත්තයි වගේ.ඔය කලවිටෙන් තියෙන ප්රයෝජන එමටයි. කුඹුරු කොටන කාලෙට ටිකක් විඩා නිවාගන්න...ගේන අඩුමකුඩුම ගහක එල්ලා තියන්න..තේවතුර ටිකක් බොන්න වතුර ටිකක් රත්කරගන්න. ඒ විතරක්ද..ගොයම් කැපුවම ගොයම්කොලේ හදන්නෙ කලවිටේ තමා. සමහර අය ගොවිතැන් නොකරන කාලෙට කලවිට බෙදාගෙන ..මිරිස් ,වම්බටු,බටු..වගේ ගොඩ එළවලු වගා කරනව. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒ වගේමයි කලවිට වටේම තිබුනෙ පුලුන් ගස්...අපේ අම්මගෙ වැඩේ මට කියල ගහට නග්ගල පුලුන් කඩවගන්න එක. වැඩිය උසත් නෑ හරි සාරෙට වැවිල.අනික කලවිටේ එලවලු වැව්වම පොහොර ඕන්නෑ...හරිම සාරෙට බෝග වැවෙන්නෙ..අදටත් මම දන්නෑ ඒ ඇයි කියල. දැන්නම් පුලුන් ගහක් දකින්නත් නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පොලවට වඩා තම</span><span style="font-size: large;">රක් උසින් තමා කලවිට තිබුනෙ.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuOoTpf-bYq5FytCVbCjnXcFM3oRrF-WNgseLGUR_aDVn3pdEnwRdwO6AfL0ZKSvACvJtPmbtzJMr5JPQ1Q8v2xh1DfFZQ-afkPtU5ljthd1rV5ChgOBAvYqKuAlhbjNgzsGd2zGlDFi4/s1600/kalavita.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuOoTpf-bYq5FytCVbCjnXcFM3oRrF-WNgseLGUR_aDVn3pdEnwRdwO6AfL0ZKSvACvJtPmbtzJMr5JPQ1Q8v2xh1DfFZQ-afkPtU5ljthd1rV5ChgOBAvYqKuAlhbjNgzsGd2zGlDFi4/s320/kalavita.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b>මේ වෙල මැද්දෙ ගහක් තියෙන්නෙ කලවිටක තමා.හැබැයි අපේ කලවිට මීට වඩා විශාලයි.ඔය වගේ ලොකු ගස් කීපයක් තිබුන</b>. (පින්තූරය නම් අන්තර්ජාලයෙන් උපුටාගත්තෙ.)</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අද වෙනකොට ට්රැක්ටර් වලින් කුඹුරෙ ඉඳගෙනම කපපු විගසම ගොයම් ටික පෑගුවත් ,ඉස්සර කපන දවසට පස්සෙන්ද තමා ගොයම් පාගන්නෙ ඒ නිසා කලවිටේ ගොයම් කොල කීපයක් දකින්න පුලුවන් එක විඩේට.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> කවුරුවත් ගොයම් හොරකන් කරන බවක් අපි අහල වත් තිබුනෙ නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ මිල්ලේදන්ඩෙ... කාන්ඩෙ කීපයකගෙම කුඹුරු තිබුන. එක යායට තියෙනකොට කාගෙ,කාගෙ ඒවද..කොයි ලියැදි ටිකද අපිට අයිති කියල හොයාගන්න බෑ...එක විදියෙයි නොවැ.අනික එකම වී වර්ගය වගා කරන පුරුද්දක් ඉස්සර තිබුන.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මම ඇටෙන් පොත්තෙන් එන කාලෙ දවසක .. අම්මත් එක්ක තව ගොයම් කපන ගෑණු අය කීප දෙනෙකුත්, එකතු කරන්න එක්කෙනෙකුත් එක්ක මාත් ගියා කුඹුරු කපන්න උදේම. </span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් අපේ ලියැදි ටික හොයා ගන්න බෑ..තාත්තත් විශේෂ වැඩකට දුරක ගිහින්..අම්මටත් ඒ හැටි නිච්චියක් නෑ කියනව. </span><br />
<span style="font-size: large;">දීර්ඝ සාකච්ඡාවකින් පස්සෙ ඕන්න වැඩේ පටන් ගත්ත. ඒ වෙනකොට කපන්න ඇවිල්ල හිටිය ඈයො කන් කෙදිරි ගගා හිටියෙ අව්ව වැඩිවෙන්න කලින් ඉක්මනට වැඩිහරියක් ඉවර කරන්න ඕන කියල.ඉක්මනටම .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ලියැදි දෙකක් කපනකොට තාත්ත ඈත ඉඳන් මොනවද කිය කිය එනව අත් දික්කර කර....අපිත් කට ඇරන් බලා හිටිය වැඩේ නවත්තල..තාත්තත් ඉතිං ගිනිපුක් කාරය නෙවැ..තද වෙලා වෙන්න ඇති කියල මොකකට හරි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඇයි බොලව් ඕච්චර කාලයක් කුඹුරට එන බොලාට අපේ ලියැදි ටික මතක නැද්ද...? ඔය කපලා තියෙන්නෙ කඩේ ගාමිණිගෙ කෑල්ල නේ...!!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මල හත්තිලව්වයි තව ටිකයි කිව්වලු..! අපිට දෙලෝ රත් උනා ඇයි දෙයියනේ ඒ වෙනකොට ලියැදි දෙකක් කපල තිබුනෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;">තාත්ත මුකුත් කිව්වෙ නෑ..තව "පාවර"ක් හදපල්ල කිව්ව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> එකතු කරමින් හිටපු "ගොයම් කොලේ" එහෙම්ම ඉටිකොලේකින් නොතෙමෙන්න ආවරනය කරල..අපි වෙනම මෙහායින් පාවරක් අලුතින් හැදුව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ආයිත් මුල ඉඳලම ගොයම් කපන්න ගත්ත..අත්තමට ආපු අය "හුම්"...කිව්වෙ නෑ ගොඩක් වෙලා යනකං ඇයි..උන්ට කේන්තිනේ..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අන්තිමට තාත්ත ගොයම් පාගල ඉවර උන පස්සෙන්දම අත්තමේ සල්ලි වලට අමතරව වී කුරුනි පහ ගානේදුන්න.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">තාත්ත තකහනියක් ගිහිල්ල කඩේ ගාමිනිට විස්තරෙ කියල ආව. ඒ අයනම් සතුටුවෙයි ඇයි අත්තමක් විතර අඩුවෙන්නෙ යන්නෙ ඒ ගොල්ලට කුඹුරු කපන්න.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගොවිතැන් කරන අය අතර තිබුනු විනය,සංවර කම ගැන මතක් වෙනකොට පුදුමයි. කවදාවත් තව කෙනෙකුගෙ අබ ඇටයක දෙයක්වත් ගන්නෙ නෑ...හිතරිදවන්නෙ නැහැ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනිත් එක තමයි එකිනෙක අසල තියෙන,කුඹුරු දෙකක්නම් එකක වැඩ වේලාසනින් ඉවර උනා කියල ඒ අය පිටත් වෙලා යන්නෙ නෑ. අර අනිත් පරක්කු වෙන අයගෙ ගොයම් ටිකත් කපල දීල දෙගොල්ලොම එකට ඇඟපත හෝදගෙන තමයි කුඹුරෙන් යන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පස්සෙ පස්සෙ ඔය චාරිත්ර නැතිවුනා..දැනටත් යන්තමට ඉතිරියි අපේ තාත්තල වගේ පිරිස නිසා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">වතුවල ඉන්න දෙමල අය කම්කරු හිඟයට පිලියමක් ලෙස සමහරු උපයෝගී කර ගත්ත. ඒ නිසා මේව පරිහානිය ඉක්මන් උනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මට අදවගේ මතකයි. පොඩිකාලෙ ගොයම් පාගන වෙලාවෙ කාටුව නිසා බැත එකතුවෙන පාවරට සෙරෙප්පු දෙක දාගෙන ගිහිල්ල කලවිටෙන් එලියට යනකන් කනේ පාරවල් කීපයක් කෑව..තාත්තගෙන්...!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">************************************************************</span><br />
<span style="font-size: large;">ප/ලි. ....... ලියන්න ගත්තෙ වෙන එකක් අන්තිමට මතක ගබඩාව අවදි උනා.ඒ නිසයි මේ ටික ලිය උනේ. <b><span style="color: #cc0000;">පිදුරු හතු</span></b> දන්නෙ නෑ කියල සමනලී කියල තිබුන හින්ද පිදුරු හතු ටිකක් උයන හැටි ගැන දාන්නයි හිතුවෙ පස්සෙ දාන්නම් පොටෝ ටික තීනවනෙ.</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com81tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-4987537385742495832013-03-14T23:44:00.001+05:302013-03-14T23:44:58.472+05:30ඉපනැල්ලෙ...ගොයම් කොලේ<br />
<span style="font-size: large;">ඉර ගිණිබෝලයක් වගේ ඈතට පෙනුනට දැන් හවස හයත් පහුවෙලා.ඒත් ගිනිකූටක අව්ව තාමත් එහෙම්ම තියෙනව.ඈත වෙල ඉස්මත්තෙ කලවිට අද්දර හිස් බිමේ වගේම තවත් ලියැදි කීපයකම මිනිස්සු කඩිගුල වගේ වැඩ. වෙලාවකට හිතෙනව මේ ලංකාවෙ මිනිස්සුමද ...කියල. ඔව් අපේ මිනිස්සුම තමා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ දවස්වල පහතරට තෙත්කලාපයේ වෙච්ච අපේ ගම්වල කුඹුරු කපන කාලෙ.එහෙම නැත්නම් ගොයම් කපන කාලෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ ගම් වල වෘත්තීයමය ගොවියො දැන් ඇත්තේම නැහැ. ඉස්සරත් හිටියෙ නැති තරම්.රජරට,ඌව,දකුණෙ ඈතට වෙන්න වගේ විශාල කුඹුරු ඉඩම් මෙහේ ඇත්තේම නැති තරම්.කුඩා කුඩා ලියැදි වලින් පිරිච්ච වී කුරුනි 6ක් හෝ 12ක් වගේ තමයි ගොඩක් අයට තිබුනෙ. ඊට වඩා වැඩිපුර තිබුන අයත් හිටිය ඒත් අඩුයි. මහනුවර පැත්තෙ වගේ හෙල්මලු ක්රමේ නම් ඇත්තේම නැහැ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අහස් දියෙන් වගාකරන නිසා කාලවකවානු වලට නියමිත පරිදි කුඹුරු වගා කිරීම සිදු උනා. ඒ නිසාම ගොයම් කපන්නෙත් එක කාලයට. හැමෝම එකා වගේ මහන්සි වෙනව. පාරෙ යනකොට නාස්පුඩුවලට දැනෙන නැවුම් ඉපනැල්ලෙ සුවඳ...අපේ ලේ නහර වල,ජානවල තැම්පත්වෙලා තියෙන බතබුලතක හැඟීම වචනයෙන් විස්තර කරන්න බැරි තරම්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ දවස් වල උදේ හවා කාර්යාලයට යනෙන මට කුඹුරු ඉසව්වෙදි නැහැයට දැනෙන මේ පඬු ඉපනැල්ලෙ මිහිරි සුවඳත් ඒක්ක හිත අතීතයට යන්නෙ නොදැනුවත්වම.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijy5oeKBR0bfGsNQjcmIPEYMCnVvaS_ZwOU7d3F0UwdfD5EnWGw-TB_ZT1twgtfG_o0S7IC5bTtmyiFGMmxleY0XzKEpFD4p4EtbC9u9YOY1uToF8x_juKbMzjCh5VBIvIkQdZrFn-LgU/s1600/ipanalla.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijy5oeKBR0bfGsNQjcmIPEYMCnVvaS_ZwOU7d3F0UwdfD5EnWGw-TB_ZT1twgtfG_o0S7IC5bTtmyiFGMmxleY0XzKEpFD4p4EtbC9u9YOY1uToF8x_juKbMzjCh5VBIvIkQdZrFn-LgU/s320/ipanalla.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
මේ තියෙන්නෙ මිල්ලේදන්ඩ කුඹුරු යාය.දැන් ගොයම් කපල ඉපනැල්ල විතරයි. හරක් තමයි දැන් අයිතිකාරයො.</div>
<span style="font-size: large;">අපේ තාත්තටත් කුඹුරත් තිබුන. එක යායකට තිබුන ඒ වෙල් ඉසව්වට කිව්වෙ.."මිල්ලේදන්ඬ " කියල. සින්නක්කර ඔප්පුවල සඳහන් වෙන්නෙ එහෙමයි.අක්කර බාගයයි,නැත්නම් වීකුරුනි 6යි.මගේ තාත්ත පෙදරේරුවෙක් උනාට කුඹුරු කරන්න පුදුම ආසාවක් තිබුනෙ. අද කාලෙ වගේ නෙමේ. තනිකරම මිනිස් ශ්රමය විසින්ම තමා කුඹුරු කලේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මුලින්ම වේලි බඳිනව..කුඹුරු කපල කාලයක් වෙන නිසා මේ වෙනකොට ගමේ එළ හරක්,මී හරක් අරක් අරගෙන ඉන්නෙ.උන්ගෙ කුරවලට වේලි යන්තම් පස්ගොඩක් බවට පත්වෙලා ඉවරයි. දෙන්නෙකුට දවස් දෙකක වැඩ තියෙනව.අනික් කාරනය වේලි බැන්දම ඒවයෙ තියෙන තණකොල මැරෙනව. ඔය කුඹුරු කොටන කොට දෙපාරක් කොටන්නෙ ඒකනෙ. මුල් කෙටුමෙ තණකොල තියෙන පස් උදලු පාරට පේලියට පෙරලාගෙන යනව. ඊට පස්සෙ ලියදිවල වතුර බඳිනව.තියෙන තනකොල ඔක්කොම තැම්බෙනව.ඊලඟට දවස් හතකින් විතර අර තැම්ඹුන පිඩලි ටික නොපිට හරවනව..ඒක දෙකෙටුම් කියල කියනව. ඉන්පස්සෙ තමා වපුරන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔය සිද්ධි දාමය දැන් වෙනස් වෙලා..මුලින් වස ගහනව. දවස් කිහිපයයි කෙලින්ම කොටල වපුරනව. අත්ටැක්ටරෙන් හාන එකත් ජයටම කෙරෙනව.මීහරක් දාල හාන එකනම් කෙරෙන්නෙම නැති තරම්.ඒත් සාර්ථකම ක්රමය ඒක කියලයි වැඩිහිටියො කියනව මට ඇහිල තියෙන්නෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මී හරකගෙ ඇඟ හරිම ඌශ්ණයි.උන් දවස තිස්සෙම මඩේ ලැගල ඉන්නෙ ඔය ඌශ්ණය අඩුවෙන්න කියලනෙ කියන්නෙ. උන්ට පෑගිලා ඇඹරිලා මැඩවෙන පොලවෙ කාලයක් යනකන් වල්පැල වැවෙන්නෙ නැහැ. වෙන හේතුවක් තියේද මන්ද..?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">වස ගැහැව්වමත් වෙන්නෙ ඔය සිද්දියම බරපතල විදියමටම තමා.ඒත් වස වලට පොලොවෙ ඉන්න ගොයම් ගහට හිතකර සත්තු ඉඳල ..වතුරෙ ඉන්න මාලුවා පවා මැරෙනව. අනතුරු දායකම වැඩේ ඔය විස කාලයක් යනකන් ඉවත්වෙන්නෑ..කුඹුරට බහින ගොවියට විසක් බවට පත්වෙන්නෙත් ඕවම තමා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ තාත්ත කාලෙකට උඩදි කුඹුරු වැඩවලට සම්බන්දවීම අතහරින්නත් හේතු උනේ වස. වස ගහල කුඹුරු කොටන අයගෙ කකුල් වලට විවිධ ලෙඩ හැදෙනව.විස බිබිලි දානව,කහන්න අර ගන්නව,දැවිල්ල ගන්නව. අපේ තාත්තගෙ කකුලෙ සුව නොවන තුවාලයක් ඇති උනා වස වලට.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">තාත්තගෙන් මට අක්කර බාගෙ කුඹුර අයිති උනත් මට ඔය කෙරුවාව කරගෙන යන්න අමාරුයි.එකසැරයක් හරි කුඹුරකට බැහැලම බලන්න ඕන රඟේ. දැන් කුඹුරුවැඩ වලට මිනිස්සු අඩුයි.හැබැයි ඉන්න මිනිස්සු ටික ඒ කාලයට අල්ලගන්නත් අමාරුයි. කොහොම උනත් දැන් දැන් කුඹුරු කරන අය අඩුයි.කොහොමත් ලාබයක් නම් නෑ...හිතේ සතුට විතරයි තියෙන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මට හිතුන කුඹුරු වැඩත් එක්ක ගෑවිච්ච..වචන, භාණ්ඩ ගැන දන්න විදියට ලියන්න. අඩුපාඩු තියේනම් කියමු.මට බැරිඋන ඔයාලට මතක් උන වචන තියේනම් ලියමු.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT4uwOtmWMvylwV8u36C31WlhGsdZsyayRCP2CenfzYMD0CsmNLVDgtR-RXiJoxC3TRiGVDthS3rIMrEEayu2j1OxQ32RojGF4KUhId_EWRCgG71pSsEc2wlvaHEq2UtIoPvqeeC3hlf4/s1600/madavanava.jpe" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT4uwOtmWMvylwV8u36C31WlhGsdZsyayRCP2CenfzYMD0CsmNLVDgtR-RXiJoxC3TRiGVDthS3rIMrEEayu2j1OxQ32RojGF4KUhId_EWRCgG71pSsEc2wlvaHEq2UtIoPvqeeC3hlf4/s1600/madavanava.jpe" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">(මෙය අන්තර්ජාලයෙන් උපුටාගත් පින්තූරයකි)</span></div>
<span style="font-size: large;">මඩවන්න ගත්තෙ මීහරක්,ගොයම් කපල පාගන්නත් මීහරක් හවුල් කරගත්ත. ඒත් අපේ පැත්තෙ නම් මම දැකල නෑ. අඹ යාලුවෝ ටෙලිනාට්යයේ තිබුනෙ. උන්ට කිව්වෙ <span style="color: #cc0000;">"අම්බරුවෝ "</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-qGfYanXm2rQpV6kIrRFlQUw6fv3gaWmWFXUQfgoHk4kGqXB4ixQaziSzsqc9JkS1hnc8ZPPPrM3nyeLrbR9YvuVtyqJHcN0W-jj5QjgDLbgdhsTrDLBx9EouBWTnXHhpMNlQq5yxDBU/s1600/liyedda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-qGfYanXm2rQpV6kIrRFlQUw6fv3gaWmWFXUQfgoHk4kGqXB4ixQaziSzsqc9JkS1hnc8ZPPPrM3nyeLrbR9YvuVtyqJHcN0W-jj5QjgDLbgdhsTrDLBx9EouBWTnXHhpMNlQq5yxDBU/s1600/liyedda.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small; text-align: center;"> (මෙය අන්තර්ජාලයෙන් උපුටාගත් පින්තූරයකි)</span></div>
<span style="font-size: large;">වේලි වලින් වෙන් කරල <span style="color: #cc0000;">ලියදි</span> හදනව. </span><br />
<span style="font-size: large;">ලියැද්දෙන් ලියැද්දට වතුර ගන්න පිටවානෙන් <span style="color: red;">වක්කඩයක්</span> බඳිනව. <span style="color: red;">පිටවාන</span> කියන්නෙ...මුලු කුඹුර වටා ජලය ගෙනියන ප්රධාන ඇලට. පිටවානෙ ඉවුර කපල හදන සිදුරට වක්කඩේ කියනව.</span><br />
<span style="font-size: large;">කුඹුර කොටල හෝ සීසාල ...තරමක් පැලවුන වී ඇට ඉහිනවට කියන්නෙ...<span style="color: red;">වපුරනව</span> .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දිනෙන් දින ගතවෙලා ගොයමේ මල් පීදෙන..පිපෙන කාලයට </span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">හීන් බන්ඩි</span>..ඊටපස්සෙ ගොයම් මල් ඇට බවට පත්වෙනකොට <span style="color: red;">මහ බන්ඩි</span>.</span><br />
<span style="font-size: large;">ගොයම් කපනකොට වී ඇට <span style="color: red;">බිත්තර.</span></span><br />
<span style="font-size: large;">ගොයම් කපල ගොඩක් විදියට එකතු කරන තැන <span style="color: red;">පාවර.</span></span><br />
<span style="font-size: large;">එකතුවන ගොයම් ගොඩ <span style="color: red;">ගොයම් කොලේ</span>.(ඉස්සර නඩුවකටත් ඈඳල කියන්නෙ..ගොයම් කොලේට මුවාවෙලා වෙඩි තිබ්බ කියල)</span><br />
<span style="font-size: large;">ගොයම් පාගල ඇට එකතුවෙනකොට <span style="color: red;">බැත</span> කියනව.</span><br />
<span style="font-size: large;">ගොයම් කපල ගන්නකොට ගහේ මුල්හරිය ඉතුරු වෙද්දිනේ කපන්නෙ. ඒ ඉතිරිවන ටික <span style="color: red;">ඉපනැල්ල</span>.</span><br />
<span style="font-size: large;">පාගල ඇට වෙන්කරගෙන වීසිකරන ඉතිරිහරිය <span style="color: red;">මැඩුවං</span>(හරක්ට කන්න දෙන්නෙ.)</span><br />
<span style="font-size: large;">වී වේලන්න ගන්නෙ<span style="color: red;"> මාගල</span>(දිග විශාල පැදුර)</span><br />
<span style="font-size: large;">වීවේලනකොට දුහුවිල්ලක් වගේ කොටසක් තියෙනව <span style="color: red;">කාටුව</span> .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙවල් වලට වී පුරවල ගේන ගෝනි උඩ නගින එක අපේ ජොලිවැඩක් තාත්ත හරි අම්ම හරි දැක්කොත් ගුටියක් තමා..දරුවො කන බත් පතනේ..පව් සිද්දවෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඉස්සෙල්ලම අලුත් හාලෙ බත් කන එකත් පූජාවක් වගේ.මාලුපිනි මොනව හරි එක්ක පපඩම් බැදල,කටට රහට කෑම හදල මුල්ම කොටස එලිමහනෙ රාත්රී 9න් පස්සෙ පූජාවක් තියනව.වතුරත් තියනව.අස්වැන්න සරු උනාට පිංදෙනවා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අදවගේ මතකයි. එදාට තාත්ත වෙලාසන නාල පිරිසිදු වෙලා..තටුවක් හදනව...ගොට්ටක් වගේ අපේ ගෙදර තියෙන ගල උඩ තමා පූජාව තියන්නෙ.මැටිපහනකුත් පත්තුකරනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අලුත් හාලෙ තියෙන නැවුම් සුබුඩ්ඩ නිසා බත් පුදුම රහයි. දැන් සමහරු හාල් ඇටේ සුදු වෙනකන් පාහිනව.ඒත් අදටත් මම ආසම හොඳට රතුපාටට සුබුඩ්ඩ තියෙන හාල් වලට. කියන්න බැරි උනා අපි වගා කලේම රතු හාල් වී...........බෝඹුවල,හීනටි,සුවඳැල්,...තව ඒව මතක නැහැ. </span><br />
<span style="font-size: large;">දැන්නම්...තනිකර අංක වලින් කියන වී වර්ග..අස්වැන්න හොඳයි කියනව...ඒත් ලෙඩ වැඩී.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒත් මගේ කුඹුර මම මල්ලිට දුන්න.</span><br />
<div>
<br /></div>
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com93tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-15418085333813328552013-02-20T21:26:00.002+05:302013-02-20T21:26:27.476+05:30කන්ගැට්ටාගේ ඇටසැකිල්ල..!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1JH6k7Z2wPJeyJHEu5iSmUmGSLH-M5IP5Ly9QDPvupBd4dFit7MJGBGGout4KKFm4FipLdkIJN3R-8uRFe2B3eP-RUSblp0WUgNjAMISWLAEKSXA4NvWLB-DTwaVjY5unKQ3bYfWjUG8/s1600/etasaekilla01.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1JH6k7Z2wPJeyJHEu5iSmUmGSLH-M5IP5Ly9QDPvupBd4dFit7MJGBGGout4KKFm4FipLdkIJN3R-8uRFe2B3eP-RUSblp0WUgNjAMISWLAEKSXA4NvWLB-DTwaVjY5unKQ3bYfWjUG8/s1600/etasaekilla01.png" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">පොසොන් මාසය කියන්නෙ කොලුවයසෙ හිටිය අපිට සැනකෙලි සමයක් කිව්වොත් අතිශයෝක්තියක් නොවේ.මීට අවුරුදු 10කට15කට පෙර, තරුණ තරුණියන්ට විනෝදවීමට තිබුන උත්කර්ශවත් කාල සමයක් තමා..වෙසක්,පොසොන්,ඇසල කියන ප්රධාන පොහොයවල් පිහිටල තිබුන මාසයන්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">විවිධ පලාත්වලට ආවේනික ලෙස මේ මාසයන් තුල විවිධ උත්සවසිරියක් ගන්නව. සමහර පැතිවල වෙසක් පෝයට තොරණ,කතුරු ඔන්චිල්ලා , වලේ බයිසිකල් , මැරිගෝරවුම් යනාදී විවිද දේවල් ඉදිවෙනව.අපේ ගම්පලාතේ තොරණ ඉදිවෙන්නෙ පොසොන් පෝය ආශ්රිතවයි.ඒක කාලයක් තිස්සෙ පැවත ආපු දෙයක්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ කියන පොසොන් පොහොය ආශ්රිතව අපේ <strike>ගම්පලාතෙ</strike> ටවුන් එකේ තොරණක් ඉදිවෙලා තිබුන.අඩි60ක් විතර උසට ඉදිවෙලා තිබුනත් ,පටන්ගන්න කලින්ම අහස උසට ඉන්දල තිබුන පුවක් ගස් වලින් තොරණෙ ප්රමාණය කියන්න අහැකි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ටවුන් එකේ ඉඳල අපේ ගෙවල් හරියට වංගු දෙකයි ,නැත්නම් හෝල්ට් දෙකයි. ඒ නිසා රාත්රියට තොරණ් බලන්න හැමෝම යන්න ඕන අපේ ප්රදේශය පහුකරල.යන්තම් රෑ වෙනකොට....ත්රීවීල් වල,ලෑන්ඩ්මාස්ටර් වල බයිසිකල් වල යන පවුල් පිටින් උදවිය අතරේ අහැට කනට පේන ගෑණුලමයි දිහා බෙල්ල උලුක් වෙනකන් බලන් ඉන්නවා ඇරෙන්න ..අපිනෙවෙයි තොරණ පැත්තෙවත් යන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">තොරණ ඉදිවෙන්න ඔන්න මෙන්න කියල තියෙද්දි අපේ කොලු නඩේ හිටිය කන්ගැට්ටට අමුතුම අදහසක් පහලවෙලා තිබ්බ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> කන්ගැට්ටා කිව්වට ඌට වෙන හොඳපිරිසිදු නමක් තිබුන ඒත් මේ නම පට බැඳෙන්න හේතුව වෙන එකක්.එක කනක කන්පෙත්තෙ පිටිපස්සෙ දොඹගෙඩියක් තරම් ලොකු ගෙඩියක් තිබුන නිසා කන්ගැට්ටා වෙල පස්සෙ නිකන්ම ගැට්ටා උනා..මේ නම කිව්වම අහල ගං හතක් උනත් ඌව අඳුනනව.හැබැයි ඉන්න තැන ඒ නම කියන්නෙ නැහැ ...ඇහුනොත් අසූහාරදහසට තද වෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මීට කලින් වෙසක් පෝයට කොහේ හරි තැනක දැක්ක නිසා . කියන්න යන මේ අදහස පහල උනා කියල තමා ගැට්ට කිව්වෙ. සම්පූර්ණ මිනිහෙකුගෙ තරමට මිනිස් ඇටසැකිල්ලක් නිර්මාණය කරල , රූකඩ වගේ නූල් දාල නටවමු කියලයි කිව්වෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දැන් වැඩේ මේ ඇටසැකිල්ල හදන්නෙ මොනවයින්ද කියන එක...කවුරුවත් දන්නෙ නැහැ. දීර්ඝ කතාබහකින් පස්සෙ තීරණය උනා අඟලෙ ඝනකම රිජිෆෝම් වලින් හදමු කියල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔන්න වැඩේ මට බාර උනා. මිනිස් ඇටසැකිල්ලක නියම ස්වරූපය,ප්රමාණය හොයාගත්තෙ විද්යාපොතකින් . පොතේ නම නම් දැන් මතක නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">හැමෝගෙම පුදුම උනන්දුවක් තිබුනෙ. රිජිෆෝම් ශීට් එකේ මුලින් හැඩය ඇඳල කපාගන්නව ඊටපස්සෙ නෝට් එකේ වැලිකඩදාසි වලින් මැදල ගානට රවුම් කරල හැඩය ගන්නව. ඉල ඇට, ඇඟිලි,උකුලේ ඇට,කකුල් අත් වල ඇට මේ සියල්ල හදන්න පුදුම කට්ටක් කෑවෙ..දිවා රෑ මහන්සි උනා. ඒවගේම වැරදුනා...බරගානක් ශීට් අහක ගියා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගොඩක් අය මේ වැඩේට සහාය දුන්න.මූනෙ රෙදි කෑලි ගැටගහගෙන බොහොම සංයමයෙන් තමා කරන්න ඕන. කොහෙද අපේ වසවර්තියො නඩේට එක විදියකට ඉන්න පුලුවන්ය පොඩ්ඩක් එහා මෙහා වෙච්ච ගමන් දඟලල රිජිෆෝම් වලින් ගහ ගන්නව...ඉතිං කැඩෙනව. ගැට්ටට මල...!කුනුහරප ඉවරයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ වැඩේ කලේ අපේම යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර වැඩ ඉවරනොවුනු කඩකාමරයක් ඇතුලෙ.දිවා රෑ 10ක්12ක් නිතරම එහේ පිරිල.අන්තිමට ගෙදර කට්ටියට ගැට්ටට වැඩිය වියදම් ගිහිල්ල තිබුන මුන්ට කන්න දීලම.ඒමිනිස්සුන්ට ගොය්තැන් බත් තියෙන හින්ද හොඳයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">ශරීර කූඩුවෙ තිබ්බ ඇට කොටස් සියල්ලම වගේ දැන් හරි. හයිකරලත් බැලුව. වැඩේ ගොඩ...! අත්දෙකට , කකුල්දෙකට නූල් දාල නටවලත් බැලුව. උකුලටත් නුල් දාල තිබුනෙ නැවෙන්න පුලුවන් වෙන්න.</span><br />
<span style="font-size: large;">ප්රශ්ණෙ ආවෙ ඊලඟට..?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔලුකට්ට හදන්නෙ කොහොමද...කිසිකෙනෙකුට අදහසක් නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">" හරි අපි සොහොනක් හාරල ඔලු කට්ටක් ගම්මු."</span> අදහසක් ආව.</span><br />
<span style="font-size: large;">අදහස නම් හොඳයි ඒත් ඒක කරන්නෙ කොහොම්ද ලොකු බැරෑරුම් කමක්. අනික මේක ප්රදර්ශණය කරන්න තිබුනෙ නානුගලයගෙ ගෙදර.පාරෙ ඉඳන් අඩි 4ක් 5ක් උසනිසා ඒතැන ගැලපුනේ. ඒත් ඒ මිනිස්සුන්ගෙ ගෙදර මිදුලෙ මිනී ඕලුකට්ටක් නටවතෑකිද..? නානුගලයගෙ ගෑණි අපිට ගහල එලවයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අන්තිමට කතාකරල තීරණයකට ආව. අපේ පලාතෙ දක්ෂ ආටිස් කෙනෙක් හිටිය ඈපානන්ද කියල.මුන්නැහේගෙ ගෙදර ඒ කාලෙ වෙස්මුහුණු හදනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒකත් හරි ජොලි වැඩේ. දැන්කාලෙ වගේ ප්ලාස්ටික්, ඉටි මූනු නොවේ තනිකර පත්තර කොල.මුහුණට කිසි හානියක් නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;">කලින් නිර්මාණය කරගත්තු සිමෙන්ති අච්චුවකට..පාප්ප ගගා..පත්තර කොල හීනියට ඉරල අලවනව.ඊට පස්සෙ ගලවනව. වෙලුනාට පස්සෙ ලැකර් ගාල ලස්සන කරනව. ලස්සන ඒව තිබුන..ලොකුවට තනිකර මූනම හදන ඒවට ඔලුබක්කො කියල කිව්ව. ඔය හැම එකක්ම කල එලියට බහින්නෙ වෙසක් කාලෙට තමා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔන්න අපි ගියා ආටිස් හමුවෙන්න. ආටක නාටක ඔක්කොම දාල මෑන්ට අපේ වැඩේ කිව්වම මිනිහ වැඩේ බාර ගත්ත. ඒ වගේම ටිප් ටොප් එකට කරල දුන්න..පොදු වැඩේනෙ කියල සතපහක්වත් ගත්තෙ නැහැ..අපිට මාර සතුටුයි. ආයි නෑ ඇත්ත එකක් වගේම තිබුන.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දැන් සියල්ල හරි . පුවක් කණු කීපයක් හිටෝල වහලට පොල් අතු හෙවිල්ලල , වටේට කලු ඉටිකොල ඇදල හදාගත්ත මඩුව. දැන් ඇට සැකිල්ල වහලෙ ලීයක නූල් වලින් එල්ලල තියෙන්නෙ. පිටිපස්සෙන් කලු ඉටිකොලයක් ඇදල ඊටත් පිටිපස්සෙ පොඩි මේසයක් තියල ඒක උඩ නැගල තමයි නූල් අල්ලන් ඇටසැකිල්ල නටවන්නෙ. නටවන කෙනා පේන්න නැතිවෙන්න ඇටසැකිල්ලෙ උඩින් තව ඉටිකොලයක් ඇදල තියෙන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කීපසැරයක් අත්හදාබලල අඩුපාඩු හදාගෙන පොසොන් දවසෙ රෑ 7 විතර වෙනකොට විවෘත කෙරුන. ඕකටත් කාටද ආරාධනා කරල තිබුන මට මතක නැහැ. නානුගලගෙ ගෙදරින් වයර් ඇදල එක බල්බ් ඒකක් මඩුවට දාල තිබ්බ.ඒත් අඩාඳුරෙ තමා තිබුනෙ.එතකොටනෙ කට්ටිය බයවෙන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දැන් වැඩේ නැගල යනව පාරෙ යන අයත් ටිකකට හරි නැවතිලා ඔලුව දාල බලනව මේ මොකක්ද කියල. ඒ මදිවට ඇටසැකිල්ල නටවන්න කට්ටිය පොරකනව. හරි අමාරු වැඩක් පොඩ්ඩ එහා මෙහා උනොත් නූල් පැටලෙනව. සමහරුන්ගෙ අතින් වේගය වැඩි වෙනව..ඒතකොටම ගැට්ට දුවගෙන එනව...!කෑ ගහනව වේගෙ වැඩී කියල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පොඩි සංවිධායක මන්ඩලේකුත් හැදුන.සෙනග වැඩිවෙනකොට කැට හොල්ලන්න පිරිසක් දැම්ම.සරුයි වැඩේ.කවුරු හරි කට්ටියක් පාරෙ නැවතුන ගමන් කැට අරගෙන යන්න කට්ටිය පොරකනව. ආධාරත් හම්බ උනා..රුපියල , දෙක, වැඩිම උනොත් රුපියල් 5යි.ඒකත් ලොකු ගානක් ඒකාලෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">රෑවෙනකොට සෙනඟ පිරෙන්න ගත්ත.තොරණ බලන්න යන හැමෝම මෙතැන නැවතිලා විනාඩි 10,15ක් ඉඳල යන්න උනා. ඒත් පලවෙනි දවසෙ නිසා ගොඩක් අඩුපාඩු තිබුන.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;">සමහර වෙලාවට මඩුව පිටිපස්සෙ කට්ටිය එහාට මෙහාට යනකොට ඇදල තිබ්බ වයර් එක හෙල්ලිලා බල්බ් එක නිවෙනව.. තිත්ත කරුවල මදිවට එක හූවයි...සමහර වෙලාවට අපේ එවුනුත් හූ කියනව ආතල් එකට.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනික මේ පොඩි කොලු කුරුට්ටන්ගෙන් තිබුනු කරදරේ..උන්ට ඕන නැති එකක් නෑ...ලදරම වගේ තිබ්බ මඩුව අස්සෙ පොරකකා ඇවිත්...මේක නටන්නෙ කොහොමද.., ඇත්ත එකක්ද..රටේ නැති ඒව හොයනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනික ආධාර එකතුකරන එකත් කිසි සැලැස්මක් තිබුනෙ නෑ..සමහර පොඩි එවුන් මාටිය ගැහැව්ව.ඒ මදිවට ටොපි,රටකජු වෙලෙන්දො එකා දෙන්න පිරෙන්න ගත්ත. පාරෙ වාහන තදබදයකුත් ඇති උනා වෙලාවකට.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පලවෙනි දවසෙ වෙච්ච අමතක නොවෙනම දේ තමයි නැගල හිටිය මේසෙ පෙරලගෙන ඇටසැකිල්ල නටවපු ගැට්ටව දඩ බඩෝං...කියල බිම පතබෑවුන එක.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;">ඇට සැකිල්ල පිටිපස්සෙ මේසයක් තියල ඒක උඩ පුටුවක් තියල වාඩිවෙලා තමයි නූල්ටික කරකෝල නැටෙව්වෙ.මෙතන වෙන දේවල් ඔක්කොම ගැට්ටගෙ ඔලුවෙ තිබ්බ නිසා බැරිවීමකින් මොකකට හරි කලබල වෙලා පුටුවත් පෙරලගෙන බිමවැටුනුපාර පිටිපස්සෙතිබුනු ඉටිරෙද්දත් බිම.මූ වැටුනු හැටියට ආපු මිනිස්සු හූ කිව්ව විතරක් නොවේ අපිටත් හිනා.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඇටසැකිල්ල හුලං ගිය බැලුමක් වගේ උනා. </span><br />
<span style="font-size: large;">එදා රෑ වැඩේ එහෙම්ම නැවැත්තුව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පස්සෙන්ද ලොකු සැලැස්මකට වැඩේ කලා. ආධාර කැට සීල් කලා.</span><br />
<span style="font-size: large;">පුන්චි ඈයො ඇවිල්ල වැඩේ දෙල් කරන නිසා වටේට වැටක් ගැහැව්ව.පාරටත් ලයිට් ඒකක් හයි කරා. මේසය වැටෙන්නෙ නැතිවෙන්න ලී හිටවල ගැට ගැහැව්ව. ප්රධාන දේ නටවන්න ආසාවෙන් හිටිය අයට නියම විදිය කියල දුන්න.කලින් දවසෙ නූල් පැටලැවිල මහ ගිනිවිජ්ජුම්බරයක් උනා.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනික තමා ඩෝප් කාරයින්ගෙන් බේරගන්න එක. උන් ඇවිල්ල ලොරි ටෝක් දෙන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඕවත් වැඩද..අපි නොදන්න ඇට සැකිලි...යකෝ ඕව සොහොන්වල තියෙන්න ඕන දේවල්..අපහාස කරන්න එපා බොලව්"</span></span><br />
<span style="font-size: large;">අපිට හිනා ඉතිං..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පස්සෙ දවසක වෙච්ච හොඳම වැඩේ කියන්නෙ අපේ ගමේම අපි හොඳට දන්න ඇටමැස්ස නිසා වෙච්ච වැඩේ.</span><br />
<span style="font-size: large;">ටවුන් එකේ කඩයක් කරපු මිනිහ හවහට කනපැලෙන්න බීල තව දෙන්නෙක් එක්ක ඇවිල්ල දැන්..ඇටසැකිල්ල නටවනව බලා ඉන්නව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"අඩෝ...! අපි දන්නව යකෝ ඕව හදන හැටි....තනිකර රිජිෆොම් තියෙන්නෙ ඩෝ..!!"</span></span><br />
<span style="font-size: large;"> එකේකේව කියනව මහ හයියෙන්. බලන්න ඇවිල්ල හිටිය අයට මේක මහ හිසරදයක් උනා. මිනිස්සු කීයට වත් හිතුවෙ නැහැමේක රිජිෆොම් එකක් කියල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනිත් එක දෙවනි දවසෙ ඉඳල ලොකු බෆල් දෙකකුත් හයිකරල, නිවේදකයකුත් එක්කම තමයි වැඩේ උනේ. නිවෙදකයා උනේ අපේ ගමේම එකෙක් ඌත් වැඩේ මවල දෙන්නෙ<span style="color: red;">.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"බලන්න පිංවතුනි.....මේ මිනිස් සරීරේ තියෙන සුබාවික ඇටසැකිලි.....බලන්න..මේ හිස්කබල...හරි බයයි නේද..? අත්,පපුවෙ හැටි බලන්න නේද..."</span> මූ මවල කියනව.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ අස්සෙ ආච්චිල සාදුකාරත් දෙනව..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"ඔන්න බලන්න පිංවතුනි...ජීවිතේ හැටි...! ඔයගොල්ලන්ටත් ඔහොම තමයි මැරුනම ...ලස්සනට තියෙන මස්ටික දියවෙලා ගියාම ඔච්චරයි ඉතුරු වෙන්නෙ..!"</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔහොම නිවෙදකය කියනකොට...අර බීපු ගැන් එක අනං මනං කියනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"පල යකෝ යන්න..රෙද්දෙ ඇට සැකිලි තමයි"</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">" තොපි බොරු යකෝ කියන්නෙ."</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දැන්නම් සීමාව ඉක්මවා යනව..අන්තිමට හතර පස්දෙනෙක් ගිහිල්ල බෝතලයක් ගහමු කියල අඬගහගෙන වෙල දිහාවට එක්ක ගිහින් හොඳට සලකල තිබුන..ඊටපස්සෙ දැක්කෙත් නෑ.!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">හැමදාම...නන්ස්ටොප් සිංදු දාල තිබුනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">"යමලොව ඉපදුන හොඳ..හොඳ වැඩ දෙන...." මේ වගේ සින්දු.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">හරියටම සතියක් තිබුන.අන්තිම දවස් වෙනකොට එච්චර සෙනඟ හිටියෙ නෑ බලන්න. හැබැයි හොඳගානක් එකෙතුවෙලා තිබ්බ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අන්තිම දවසෙ රෑ බෝතල් කීපයක් ගෙනල්ල කට්ටිය සප්පායම් වෙලා තිබුන. අපි ඉස්කෝලෙ යන උන් නිසා එතකොට අමද්යප තමා ඉතිං.ඒ නිසා රෑ12ට විතර ගෙදර ඇවිල්ල නිදාගත්ත.</span><br />
<span style="font-size: large;">උදේ ලැබුනෙ එච්චර හොඳ ආරන්චියක් නොවේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කට්ටිය හොඳටම බීල නානුගලයටත් බෝතලක් අරන් දීල යම් මුදලකුත් දීල ආපසු ආවලු.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒත් උදේ පාන්දර 5ට විතර නානුගලයගෙ පවුල ඉස්සරහ දොර අරින කොටම අර ඇටසැකිල්ල ඇඟට කඩා වැටිල. ගෑණි මරලතෝනියක් දීල තුන්මුනින් දාල වැටිල. සිහියක් කටක් නෑලු.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කව්ද නසරානියෙක් ඇටසැකිල්ල දොරට හේත්තුකරල වෙරිමරගාතෙ ගිහිල්ල. උදේ පාන්දර ගෑනිගෙ ඇඟට වැටිල තියෙන්නෙ එහෙමයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අන්තිමට තෙල් මතුරල පිරිත් එහෙම කියලයි ගෑනිට සිහියක් කටක් ගත්තෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔය වැඩවලට අපිට එකතු උන මුදලින් සෑහෙනගානක් වියදම් උනා. අපි නිසානෙ එහෙම උනේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කොහොම උනත් නානුගලයට හොඳටම තදවෙලා..ඇට සැකිල්ල ලිපේ දාල පුච්චල තිබුන. ඊලඟ සැරේ වෙනතැනක මීට වඩා හොඳට ප්රදර්ශනය කරන්න කට්ටිය කතාවෙලා තිබුනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">මට සෑහෙන්න ඉල්ලිම් කලා ආයිත් එකක් හදමු කියල..ඒත් මම උසස්පෙල ලියන වර්ශය නිසා මම ඕවට හවුල්වෙනවට ගෙදර අය එච්චර කැමති උනේ නැහැ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අන්තිමට මේව මතකයේ පමනක් රැඳුනු දේවල් පමනක් උනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<br />
<br />
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com79tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-57456172691952601332013-01-10T22:45:00.000+05:302013-01-10T22:49:30.442+05:30ඉස්කෝලයගෙ කුන්දිරා ගහ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNbauDfVPh53TxV6jcRTsqVfj376jV3-OhHN5vpjL_frQBbBkhjSzUE3S8q8ZiuRDwi61sFzqTFLvHR2VkPH2hX972j0Bo4L6eRJhfMEpDPxFoJ77Vo2XTHdC_pFnH_NIBlBmK6qmpia8/s1600/coconut-tree.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNbauDfVPh53TxV6jcRTsqVfj376jV3-OhHN5vpjL_frQBbBkhjSzUE3S8q8ZiuRDwi61sFzqTFLvHR2VkPH2hX972j0Bo4L6eRJhfMEpDPxFoJ77Vo2XTHdC_pFnH_NIBlBmK6qmpia8/s320/coconut-tree.gif" width="221" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ටවුමෙ ඉඳල අපේ පන්සලට ඕන්නම් හැතැක්ම බාගයක් ඇති.වංගු දෙක තුනක් පහුකල ගමන් ඈතට පේන්න වම් අත පැත්තෙ කන්ද උඩ තියෙන්නෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;">පන්සලට අල්ලපු වත්ත ඉස්කෝලයගෙ වත්ත.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">නැති තැන එහෙම කිව්වට මූණට නම් එහෙම කියන්නෙ නැහැ.පලාතෙ ප්රසිද්ධ ඉස්කෝලෙක වයිස් ප්රින්සිපල් කෙනෙක් උන එතුමා ගමේ ප්රභූ කෙනෙක් විදියටයි සැලකුවෙ. තල එලළු හීන්දෑරි මුන්නැහේ කොහේදෝ දුර පලාතකින් ඇවිත් බින්න බැහැලයි කියල තමා ගමේ අය කියන්නෙ. ලමයි නැතිව හිටියත් බොහෝම ලෝභ කෙනෙක් විදියට තමා සැලකුනේ. ගමේ කොල්ලො එකතුවෙලා කරන මොනයම් හෝ කටයුත්තකට කීයක් හෝ ලබාගන්නවාය කියන්නෙ...ඉබ්බගෙන් පිහාටු ගන්නව වගේ තමා.මේ නිසා අපේ කොල්ලො සෙට් එකට මුන්නැහේ වහ කදුරු වගේ තමා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඉස්කෝලයගෙ ගෙදරට ගෙවල් දෙකක් විතර උඩින් අපි දන්න කියන තැනක මලගෙයක් තිබුන. තොරණ ගහමුයි කියල සුදු මහින්දය අපට කලින්ම දැනුම් දීල තිබ්බ නිසා අපිත් රාත්රී ආහාර කිසත් අරගෙනම ඒ පැත්තට ගෑටුවේ අවශ්ය කියන උපකරන කීපයකුත් අරගෙනමයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සාමාන්යයෙන් මලගෙදරක රිජිෆොම් වලින් තොරනක් ගහනවා කියන්නෙ අමාරු රාජකාරියක්.ඔක්කොටම වඩා අමාරු අකුරු කපන එක තමා.ඉංග්රීසි අකුරු වගේ නෙවේනෙ සිංහල අකුරු රවුම් ගතිය වැඩියි. ඒ නිසා හොඳට කැපෙන පිහි උවමනා වෙනව මේ කාරියට. අපි සා.පෙ ලියන කාලෙ නිසා අපිට දැන්තියෙන නානා ප්රකාර පිහි තිබ්බෙත් නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේකටත් අපි උපක්රමයක් හොයාගෙන තිබුන. යකඩ කපන කියත් තලයක් අරගෙන ඉන් බාගෙට කඩල ලියවන පට්ටලයකට දීල එක් කොනක් උලක් වෙන්නත්, හොඳින් මුවහත් වෙන්නත් ලියවාගන්නව.මේ කාරියට යකඩ කපන කියත්තලයක්ම යොදාගන්නෙ..අනෙක් හැම පිහියක්ම රිජිෆෝම් කපනකොට ඉක්මනින්ම හං වෙන නිසා .</span><br />
<span style="font-size: large;">පිහිදෙකකුත් අරන්ගියේ තවත් කෙනෙක්ගෙ සහයෝගය මට ලැබෙන නිසා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ටිකක් රෑවෙන්න ඇරල අපේ වැඩේ අපි පටන් ගත්ත. වේලාසනින් පටන් ගන්නබැරි පලාතෙම ඉන්න පොඩිඈයො ටික වටේට පිරුනාම කිසිම දෙයක් කර ගන්න බැරි නිසයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">වටේට ඉන්න මල්වට්ටි දිහාත් බලන ගමන් , ටොම්පචකාරයින්ගෙ ඉල ඇදෙන කතා අහන ගමන් වැඩේ කරගෙන යනව. රෑ 12 පහු උනා විතරයි අපේ ඉන්න වසූරියය්..කෝඳුරුවයි..එහාට ඇඹරෙනව , මෙහාට ඇඹරෙනව. </span><br />
<span style="font-size: large;">ඔහොම මෙහෙම තවත් හෝරාවක් ගෙවුන.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"මෙහෙම ඉන්න බෑ බං...බඩ පපුව දනව..මේ ප්ලේන්ටිම බීල..!"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"ඉතිං..!"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"මරුවැඩක් තියෙනව." වසූරිය කියනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපි කර කර හිටිය වැඩේ නවත්තල ඒ පැත්ත බැලුව.වැඩේ බාරගත්ත සුදුමහින්දය..පුටුවක් උඩ කකුල්දෙක තියාන තවත් පුටුවකට බරවෙලා සරම ඔලුවෙ ඉඳල පෙරෝගෙන නිදි. කොහොම ඉන්නද අපේ බිලට දාල මූ කරේ තව දෙතුන් දෙනෙක් එක්ක ගල් බෝතල් කීපයකට වගකියපු එකනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ ගැන් එකේ එකෙක්වත් ඒකාලෙ අරක්කු බිව්වෙ නැති උනාට,කොච්චර ගමේ කම තිබ්බත් අරක්කු මූඩියක්වත් දෙන්නැතිව මලගෙවල් වල සමහර වැඩ කරවගන්න අමාරුයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"මේ... ඉස්කෝලයගෙ දොරකඩ තියෙන කුන්දිරා ගහේ වලු බිමට පාත්වෙලා..ඉනිත් ගහල තියෙන්නෙ බං.."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කට්ටියගෙම මූනෙ ගිය හිනාව හරියට තමන්ගෙ ගෑණුලමය මූනට මුලිච්චි උනාම නැගෙන හිනාව වගේ..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"වැඩක් නෑ බං ඕක කුනානෙ අහැරගෙන ඇති දැනටමත්.."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"නෑ බං අන්න ආරි බාප්පත් එක්ක ඕමියකට සෙට් වෙලා..දැන් ඉතිං තව පැය තුනකටවත් නැගිට්ටා බොරු."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> මම අර පිහිදෙකත් අතට අර ගත්ත..තොරණ පාලුවට තියල අපි හැමෝම පල්ලම් බැස්ස කාටවත් නොදැනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මමත් පුතාත් මහපාරෙ ඉස්කෝලයගෙ ගේට්ටුව ගාව ඔත්තු බලද්දි..සනා,කෝඳුරුව,වසූරිය,ජූඩි...තාප්පෙන් පැනල වත්තට ඇතුලු උනා. ඇතුලෙ මොනවද වෙන්නෙ කියල කිසිම දෙයක් පේන්නෙත් නෑ..ඇහෙන්නෙත් නෑ..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> විනාඩි 10ක් යන්නැති..ඈතින් වාහනයක් ආවත් අපි ඒතරම් ගනන් ගත්තෙ නැති උනත්..ලඟටම එනකොටයි දැක්කෙ....</span><br />
<span style="font-size: large;">පොලීසියෙ පැට්රෝල් යන ජීප් එක..අපි ටිකක් විතර ඩිම් උනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"බ්රාස්........" ඒකසැරේට බ්රෙක් ගැහැව්ව,නැවැත්තුව.</span><br />
<span style="font-size: large;">"එකෙක් දුවන්නෑ..".ජීප් එකේ දොරක් ඇරෙන ගමන් බැස්ස රාලහාමි කෙනෙක් කියාගෙන අපිගාවට ආව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">චූ යන්නත් වගේ...!හයියෝ...!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"මොකද තොපි මෙතැන කරන්නෙ.."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"අ..අපි මලගෙදර ආව..,හපෝ මුගේ තිබ්බ මරුමුස් පාට ඒ මදිවට බීලද කොහේද..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"මෙහේට වර..."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපිව ජීප් එකේ ලයිට් එලිය ගාවට ගත්ත.</span><br />
<span style="font-size: large;">"මලගෙයක් කොයේද බොල මෙතැන.."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"අර උඩහ... "පුතා දිග අරින්න බැරුව වගේ අත බාගෙට දිග්ගස්සලා පෙන්නුව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"බොරුනේද බොල කියන්නෙ..පෙන්නාපියව් සාක්කු..."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">විනාසයි..මුලින් පුතා පෙන්නුව. ඊලඟට මම...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"ආ..මේ තියෙන්නෙ බඩු...පිහිදෙකක් නේද...තොපි මංකොල්ල කනව නේද..!"</span><br />
<span style="font-size: large;">මගේ කලිසමෙන් අල්ලන ගමන් අහපි..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"නෑ..නෑ මේ මලගෙදර..තොරණ ගහන්නෙ අපි..ඒකයි මේ පිහි දෙක."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"පිහි මොකටද බොල තොරන් ගහන්න.."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දැන්නම් මේ වෙලාවට නැති කට කොස් කන්නයැ.</span><br />
<span style="font-size: large;">"ස්..සර්..මේ පිහි වලින් තමා රිජිෆෝම් කපන්නෙ."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"හා..ඔය කියන්නෙ..එතකොට තොපි මෙතැන මොකද කරන්නෙ.."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"නිදිමත යන්න කියල ටිකක් ඇවිදින්න ආව.". මම කිව්ව. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔන්න එතකොටම වගේ ..මහ ඝෝෂාවක් ඇහුනම අපි හැමෝම ඒ පැත්ත බැලුව.</span><br />
<span style="font-size: large;">මලගෙදර ඉන්න මහ සෙනඟම ටෝච් ගහගෙන ,හුලු අතු දල්වාගෙන පාරට එනව. බැලින්නම් තාප්පෙන් පැන්න උන් ටික මලගෙදරට ගිහින් විස්තරය කියල හැමෝම එක්කරගෙන ඇවිල්ල අපිව බේරාගන්න.</span><br />
<span style="font-size: large;">ජීප් එක ඇතුලෙ ඉඳල තව ලොකුමහත්තැන් කෙනෙකුත් බැහැල ආව එතකොටම. හැමෝටම කතාකරල වැරදීමක් උනේ කියල යන්න ගියා. </span><br />
<span style="font-size: large;">හැබැයි එහෙම උනේ නැත්තං උන් අපිව බයිට් එකට අරන් කූඩුකරනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒකෙන් බේරුනා කියමුකො..මිට වඩා හොඳයි කූඩුවෙ ලැග්ගනම් කියල හිතුනෙ...මලගෙදර ඉන්න,,ආච්චිල,සීයල ගෙ පටන් අපේ කට්ටිය පැණිපෙරපු ගෑල්ලමයි දක්වාම විස්තරය අහනකොට කියල ඉවරයක් නැති උනාමයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කොහොම කොහොම හරි කට්ටිය එහා මෙහා වෙනකං ඉඳල...කෝඳුරුව කියපි,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"දැන්වත් යමුද අර ටිකට මොනව හරිකරල එන්න."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"මොකක්..?" මම හිතුවෙ මුන් ආයිත් වැඩේට යමු කියනව කියලයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මොන මලගෙදරට ටිකක් දුරින් තිබ්බ කුරුඳුගස් ගොඩක් අස්සෙ..මේන් කුන්දිරා වලු දෙකක් බැබලි බැබලි..හඳ එලියට දිලිසෙනව..හැක්..හැක්...හැක්...හිනාගිය පාරට මට ඉස්මොල්ලෙත් යනව තව පොඩ්ඩෙන්.</span><br />
<span style="font-size: large;">අපි අරහෙ පොලීසියත් එක්ක ඔට්ටු වෙන අතරෙ මුන්ටික ගේම දීල...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒවටත් වග කියල...තොරණත් ගහල දෙයියනේ කියල එලිවෙන ජාමෙ ගෙදර ආව.</span><br />
<div>
<br /></div>
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com51tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-89521137854777235282013-01-08T21:39:00.000+05:302013-01-08T21:39:35.372+05:30මලගෙදරක තොරණ් ගහපු හැටි..! <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJdlwUWIQTPJPTxscjuVgqKNrBolpqtEJ2dSp9udF6I-81LiT13ZorKJt6CpquroeXXYlPuPJBAC9YhDFDF9Oqp6Twkx8oyIQ9Mh4k-ZMvshtj9JeMCkDfooLHSf2JFT-lHXfVJiN1HuI/s1600/217362-Royalty-Free-RF-Clipart-Illustration-Of-An-Outlined-Man-Painting-On-Canvas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJdlwUWIQTPJPTxscjuVgqKNrBolpqtEJ2dSp9udF6I-81LiT13ZorKJt6CpquroeXXYlPuPJBAC9YhDFDF9Oqp6Twkx8oyIQ9Mh4k-ZMvshtj9JeMCkDfooLHSf2JFT-lHXfVJiN1HuI/s320/217362-Royalty-Free-RF-Clipart-Illustration-Of-An-Outlined-Man-Painting-On-Canvas.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;">මේ</span><span style="font-size: large;"> යුගය ඩිජිටල් යුගයනෙ.හැමදෙයක්ම ඩිජිටල් වේගෙන යන ලෝකෙක...මලගෙවල්වල බැනර්,තොරණ් වැනිදේවලුත් ඩිජිටල් වෙලා අහවරයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒත් මීට දශකයකට කලින් නම් මීටවඩා බොහෝ වෙනස්. මේ දේවල් තනිකරම නිර්මාණය උනේ මිනිස් අතින් ඒක වෙනම සංස්කෘතික ලක්ෂණයක් වගේ.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒත් ඉතිං වානිජමය තත්වයේ ඉන්න දක්ෂම කලාකාරයො මේ සඳහා අල්ල ගන්න අමාරුයි..හේතු කීපයක් තිබුනත් ආසන්නම කාරනය වෙන්නෙ..ගොඩක් වෙලාවට මේ තැන්වල තොරණ් ඉදිවෙන්නෙ රාත්රී කාලටනෙ..ඒ වෙලාවට මේ අය නාගසලං වෙලානෙ ඉන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔය වෙලාවට පිහිටට ඉන්නෙ බාගෙ කලාකාරයො..ඒකියන්නෙ වෘත්තීයමය නොවන..සමාජසේවය ගැන "උනක්" තියෙන අය . මේ වගේ අය අපේ ගමෙත් දෙතුන් දෙනෙක්හිටිය...එක්කෙනෙක් උනේ වීය තමා. මාත් එක්ක සෙට් එකක් හිටිය මේ වගේ වැඩ වලට..පුතා,සනා,ජූඩි,රෝහන,පාලිත,වසූරියා....ඔය කීපදෙනෙක් තමා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">තොරණක් ඉදිකරනව කියන්නෙ සාමූහික වැඩක්.ඉටිකොල ගහල අකුරු අතින් ඇඳල නිමකරන තොරණක් නම් වැඩ අඩුයි.</span><br />
<span style="font-size: large;">රීප්ප පෙට්ටි ගහල රිජිෆෝම් වලින් බොක්ස් මොඩ්ල් එකට ඉදිකරන ඒවයෙ වැඩ වැඩියි වියදමත් වැඩියි.</span><br />
<span style="font-size: large;">එත් මේවා හරි තරඟකාරී දේවල්නෙ. ජීවත්ව ඉන්නකොට සොයානොබලපු දරුවන්, මලගෙදරට එන තමන්ගෙ සල්ලිකාර යාලුමිත්රයින්ට පේන්න මලගෙදර ඉතා ඉහලින් ගන්න නිසා තොරණත් ඉතා ඉහලින් අවශ්යවෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මුල්ම කාලෙ බොහෝ තැන්වල කලේ රීප්ප වට්ටුව ගහල ඒකෙ සුදු ඉටිකොල ගහල ලැකර් වලින් අකුරු ලියන එක. ගම්වල ඒකාලෙ වට්ටුව ගහන්න දක්ෂ අය හිටිය. බොහොම සරලයි වගේ පෙනුනට කෑලි තුනකට සෙට් වෙන නිසා එකිනෙක ගැලපීම අවශ්යයි. නිවැරදි මිනුම් වලට සිදුවිය යුතුයි. ඉටිකොල ගහන එකත් ඒවගේ එකරැල්ලක්වත් නොහිටින්න වැඩේ ඕන..මේකට දක්ෂයා වෙලා හිටියෙ සුදු මහින්ද.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඊලඟට අකුරු අඳින එක...මේ වැඩේ තමා අමාරුම.අපි දක්ෂ චිත්රකලාකාරයො නොවේ. ඒනිසා පින්සලක් අරන් එක හුස්මට අකුරු අඳින්න බෑ. මුලින් පෑනකින් අකුරු ටික ඇදල උඩින් ලැකර්වලින් පාටකරන එක තමා කරන්නෙ. අපිගාව පින්සල් පවා තිබුනෙනෑ..නමුත් ඒකටත් අපි ක්රමයක් හොයාගෙන තිබුනෙ. සිගරට් වල ෆිල්ටර් එක. වටේ තියෙන කොලේ ගලවල පැන්සලකට තියල ගැටගහගත්තම පින්සල් පරාදයි. හැබැයි වැඩේ තියන්නෙ...එක අකුරකට එක ෆිල්ටර් එක ගානෙ උවමනා වෙන එකයි.පුලුන් වගේ නිසා නිකන්ම දියවෙලාවගෙ යනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> එක පාරක් හරි සිද්දියක් උනා අකුරු අඳින්න ගිහිල්ල. සාමාන්යයෙන් එදාට ප්රධානත්වය ලැබෙන්නෙ මේ වැඩේට නිසා , නා නා ප්රකාර අය මෙතැනට එනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"> සමහරු උපදෙස් දෙන්න එනව. </span><br />
<span style="font-size: large;">වෙන වචනයක් ලීව නම්.... , අකුරු තව ලොකු උනානම් හොඳයි....ඔය වගේ. </span><br />
<span style="font-size: large;">මේකට හේතුව උනේ පිරිස ඉස්සරහ "පොරක්" වෙන්න දඟලන නිසයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> හැබැයි ඉතිං රසසාගර වගේ පොරවලුත් සමහර වෙලාවට සෙට් වෙනව. හිනාකාල ඉවරයක් නෑ කියන කතාවලට.අපේ උනුත් කරන්නෙ කරන වැඩේ පැත්තකින් තියල ආතල් ගන්න එක තමා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒ වගේම දුරපලාත් වලින් ඇවිල්ල ඉන්න නෑදෑ පිරිවර අතරෙ ඉන්න ඇහැට කනට පේන ලමිස්සියො ඉන්නව නම්..ඒදාට උදව් කරන්න ඕනතරම් කට්ටිය ඉන්නව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">තොරණ ඉදිකරන එක විශේෂ කාරියක් නිසා අපි ඉන්න තැනට නිවැසියන්ගෙ විශේෂ අවධානය , සැලකිලි එමටයි. සාමාන්යයෙන් චිත්ර අඳින දිහා බලන් ඉන්න සිරිතක් අපේ තියෙන නිසාද මන්ද කට්ටිය වටවෙනව සුටුස් ගාල. ඔය අතරෙ ගෑණුලමයි ඉන්නව නම් අපේ උනන්දුව තෙගුන වෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනිත් එක දැන් ඉන්න ගැහැණු ලමයි වගේ නොවේ ඒකාලෙ..වැඩකරන අයට ,නිදිවරන අයට තේ ,කෑමජාති හදනව...අනික ගමේ ඉන්න තරුණ තරුණියො භේදයක් නැතිව උදව් පදව් වෙනව.ඉතිං කොල්ලොත් පැණි ඇඹලයො වගේ වටේ කැරකෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ කියන දවසෙත් ලමයි කීපදෙනෙක් වටවෙලා හිටිය නිසා ඒ අයත් එක්ක පුන්චි කතාබහක් කරන ගමන් තමයි මාත් අකුරු අඳින එක කලේ...අපේ අනිත් එවුන් නම් මල් කඩනව මෙලෝ සිහියක් නැතිව මට ඉරිසියාත් එක්ක.</span><br />
<span style="font-size: large;">ටික වෙලාවක් යනකොට නංගිලා කිහිප දෙනෙක් කසුකුසු ගගා...හිකි..හිකි..සිරික්කිය දානව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දැන් මට ප්රහේලිකාවක් ඇයි මේ කියල..එක්කෙනෙක් තොරනට අත දික්කරාපි,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අයියෙ..මේ බලන්න මෙතන මොකක් හරි අවුලක් නේද..?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>"පියානිනි ඔබට නිවන්....."</b> ඈ...මලා..!!!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මැදැයි කොලා.... අකුරු ඇඳගෙන යනකොට යම් වෙනසක් තිබුනොත් එවලෙම භූමිතෙල් ගාල හදන්න පුලුවනි. ඒ ලැකර් වේලෙන්න කලින්..දැන් ඒ අකුරු වල තීන්ත වේලිලා. මොනව කරන්නද... අනික් එවුන්ගෙන් කුනු බැනුම් අහන ගමන් </span><span style="font-size: large;">ඉටිකොලේ ගලවල අලුත් ඉටිකොලයක් ගහල අකුරු ටික ලියල තොරන ගහනකොට එලිවෙලා උදේ 6 විතර උනා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අන්තිමට වැඩේ ඉවර කරන්න ඉතුරු උනේ මමයි..ජූඩියි,පුතයි විතරයි..ඒ වෙනකොට පාන්කියාගන්න බැරි තරමට උනත් වැඩක් බාරගත්තම ඒක නිසියාකාරව ඉටුකිරීමේ ජන්මාන්තර පුරුද්දක් තියෙන නිසා නිදිවරාගෙන වැඩේ ඉවර කලා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කිසිම ලාබ ප්රයෝජනයක් නැතිව ඒකාලෙ කරපුව මතක් වෙනකොට අපරාදෙ ඒ ගෙවුන කාලේ කියල නම් හිතෙන්නෑ ජීවන පාසලෙන් ලබපු අත්දැකීම් එමටයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>ඉවරයි..!</b></span><br />
<div>
*************************************</div>
<div>
ඉවරයි කිව්වට ඉවරම නෑ...තව කොටසක් එන්ට නියමිතයි...!!</div>
<div>
<br /></div>
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-9584021754560243732012-12-31T00:11:00.001+05:302012-12-31T00:11:31.190+05:30ඔය මැදෑ දෙය්යනේ වැස්සා...!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-ZnPmNZiebwcwK8HasjpdUl4xU6N1DrVDuWwKYa6Oc9FI8TBq83Ryd87XpDacvoDs3IX_34JQxYRVS6ZpPjN0vTgE9FOBRVoxAnJoPdLBLdYF9QdPU4YMADBk5wcnOX0O6dshU8ab3zI/s1600/rain2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-ZnPmNZiebwcwK8HasjpdUl4xU6N1DrVDuWwKYa6Oc9FI8TBq83Ryd87XpDacvoDs3IX_34JQxYRVS6ZpPjN0vTgE9FOBRVoxAnJoPdLBLdYF9QdPU4YMADBk5wcnOX0O6dshU8ab3zI/s1600/rain2.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">උදේ පාන්දරින් අවදිවෙනව කියන්නෙ...මේ දවස් වලනම් ..අන්තිම අමාරු කාරියක්. රෑ තිස්සෙම එක විදියට අනෝරා වැස්ස..ඒ මදිවට කාලතුවක්කු උන්ඩ පතිත වෙනව වගේ අකුණු. හවස 2ක පහුවෙනවත් එක්කම අහස පුරාම වැහි බීරම. ඊටපස්සෙ පහුවදා එලිවෙනකන්ම එකදිගට වැස්ස. පහුගිය දවස් ටිකේම මේ විදිය තමයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> වැරදිලාවත් උදෙන් අවදි උනොත්...<span style="color: red;">පචෝස්...පචෝස්...</span>කිවිසුම් ගිහිල්ලම බඩ කොරවෙනව..පරම්පරාවෙ ආරයක්ද මන්දා..පීනස කියන්නෙ නම් කරදරකාරී ලෙඩක්. ඒහින්දම මේ දවස්වල ටිකක් දවල්වෙනකන් නිදාගන්නව..ඒත් දැන් ඉස්කෝලෙ පටන් ගත්ත ගමන් ඒ කෙරුවාවත් ඉවරයි. ඇයි ඉතිං අපේ ලොක්කිව එක්කරන් ඉස්කෝලෙට දුවන්න එපායැ උදැහැනැක්කෙම.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒ මදිවට ගංවතුර. අපේ ගමට නම් ගංවතුරෙන් හානියක් නෑ...ඒත් අපිට හැතැක්ම 3ක්,4ක් ගිය ගමන්...හැමදාම ගංවතුර. අපේ ගම්වලට ටිකක් දුර උනාට..නෙළුව,හිනිදුම කියන්නෙ ගිංඟඟේ දඟකාරකම් හැමදාම බලන්න වෙන ගම්මාන...! මීට අවුරුදු කීපයකට කලින් රත්නපුර,දෙනියාය පැත්තට හොඳටම වැහැල ගංවතුර ගලල..හොඳටම හානිවෙලා තිබුන. එහේ ගං වතුර ඔක්කොම දිනකීපයක් යද්දි , නෙළුව,තවලම පැත්තට ඇවිත් ඒ ගම්මාන යට උනා. තවත් දින කීපයක් යද්දි අපේ පැත්තෙ ගම්මාන යට උනා...ඒ වතුර තමා ගිංතොටින් මුහුදට යන්නෙ.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVk80i5BuixBx1XRuhRWUeT0T-6atlnrgGxHZXgGMx1CgIQK5Hok57qwBKhimdf4-KTalDHjdf3GvSxMpiAnQP38JoRK_hurITpAU7pVzRKwKnBi1z7EmHIqQit2DYbLwBCTTccW2TiaQ/s1600/vassa+02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVk80i5BuixBx1XRuhRWUeT0T-6atlnrgGxHZXgGMx1CgIQK5Hok57qwBKhimdf4-KTalDHjdf3GvSxMpiAnQP38JoRK_hurITpAU7pVzRKwKnBi1z7EmHIqQit2DYbLwBCTTccW2TiaQ/s1600/vassa+02.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">http://www.silumina.lk/2012/01/15/_art.asp?fn=au1201151</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">පුංචි කාලෙ නම් ඉතිං වහිනවා කියන එක තරම් ජොලියක් තවත් නෑ..!</span><br />
<span style="font-size: large;">වැස්සත් එක්ක කන්දෙන් කඩා හැලෙන පුන්චි දිය ඇලි , ගලාබහින වතුර හරස් කරල හදන ජලාශවේලි...ඒවායේ පාකරන කඩදාසි ඔරු...පුන්චි ලෝකය පිරිල තිබුන. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">වහලේ පීල්ලෙන් එක සීරාවට වැටෙන වැහි වතුරෙන් නාල හෙඹිරිස්සාව හදාගත්තත්...ආයිත් වැස්සොත් කරන්නෙම ඒක..අම්මට අහු උනොත් මදීනොකියන්න කෝටු පාර කන්නෙත් ඒකට තමා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අඩි 10කට වැඩි උස කන්ඩියෙන් මතුවෙන උල්පත් වලට...අන්නාසි කොල අරගෙන පීල්ලවගේ හිටින්න ගහල එක සීරාවට වතුර වැටෙන කොට නැගෙන සද්දෙට කොච්චර ආසා කලාද අපි..ස්භාවධර්මයේ නිර්මාන අපේ කරගත් හැටි. ආයිත් ඒ කාලෙට යන්න ඇතනම් කියල හිතෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;">මේ සැරේ එච්චර දරුනුවට මේ පැත්තට ගං වතුර ගැලුවෙ නැතත් වැස්ස කරදර කරන එක නතර කලේ නැහැ. තාමත් වහිනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙවල් වල තාම පාවිච්චි කරන්නෙ දරලිප් තමා උයන්න පිහන්න. ඉඩම් ලොකුවට තියෙන නිසාත් , දර නො අඩුව මේ ගෙවත්තෙ තියෙන නිසාත් ,අපේ ගෙදර උන්දෑ කිසිම විස්සෝපයක් නැතිව රාජකාරිය කරන නිසාත් ගෑස් හෝ විදුලි ලිප් පාවිච්චියට අපි තාම හිතලවත් නෑ. අනිත් එක අපේ මහගෙදරින් කුරුඳු දරත් ,කුරුඳු කපන මුරේට ලැබෙන නිසා දරවලින් නම් අඩුවක් නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">නමුත් ප්රශ්ණේ තියෙන්නේ මේ වැස්සත් එක්ක තමා. දර මඩුවෙ දර ඉවර වෙනකම් පාවිච්චි කරල තිබුනොත් ඉතිං අබසරනයි. </span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙදර තියෙන දර මඩුවෙ දරත් මේ ටිකට ඉවර වෙලා..දර කොට කීපයක් තිබුනත් ඕව පලන්න තියෙන කම්මැලි කමට මන්න පිහියයි,පොහොර බෑග් එකකුයි අරන් කන්දට ගෑටුවේ හොදින් වේලිච්ච දර නැතත් , වේලිලා ගස්වලින් වැටුනු අතු හොඳට වේලිලා තියෙන්න පුලුවන් නිසයි. ඊයෙ ඉර හොඳට දහවලේ පායලා තිබුන නිසා කඩන් ඇවිල්ල අපේ ගෙදර තියෙන ගල්පොත්ත උඩින් දැම්ම. නම් පටස් ගාල වේලෙනව. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ ඉඩමට උඩ ඉඩම අපේ තාත්තලගෙ මහගෙදර..ඒකත් අක්කරයක ලොකු ඉඩමක්...ගස්කොලන් එමටයි..මහගෙදර කඩල එතනම පොඩිගෙයක් හදාගෙන පදිංචිවෙලා ඉන්නෙ නැන්දකෙනෙක්. ඒ මාම සුලු රැකියාවක් කරන්නෙ...ඒ උනාට උයන්නෙ ගෑස් වලින් . හරිම ආඩම්බරේට කියන්නෙ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"අපිනම් උයන්නෙ ගෑස් වලින් ...දැලිගෑවෙන්නෙත් නෑනෙ."</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ලොකු මහත්වෙච්ච ඉස්කෝලෙ යන දැරවියක් තමා ඉන්නෙ , ඇය තමා එහෙම කියන්නෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනේ මන්දා දැලි ටිකක් ගෑවෙන එක ලැජ්ජාවට කාරනයක්ද..?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මටනම් එහෙම හිතෙන්නෑනෙ...නාගරිකව ඉන්න,උදේ පාන්දර නැගිටල උයල පිහල රැකියාවට යන කාන්තාවන්ට ඒක පහසුවක් වෙන එක සාධාරනයි.ඒත් මේ ගහකොල හොඳට තියෙන අර්ධ නාගරිකව ඉන්න අපිට මොටද ඕව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙදර උන්දෑ මේ දවස්වල ඉන්නෙ අසනීපයෙන් ඒ නිසාම නිවාඩු දවසෙ ගෙදර රාජකාරිය මම ගත්ත. දර කැඩුව,පැලුව...ඉතිරි වෙලාතිබුන වලංටික හෝදල දැම්ම...(වීපොකුරි ඇහැ දාගෙන උන්නෙ වලං කීයක් බිඳිනවද කියල..හිකිස්..!) රෙදිනම් ඉතිං මැෂිමකට බාරදීලනෙ . පොඩි උන් දෙන්න නෑව්ව...ලොක්කි නම් අවුලක් නෑ...අප්පොච්චියේ පොඩ්ඩි නාවනවා කියන්නෙ නම් අමාරු ගේමක් තමා..නාන්ඩ හරිම බයයි ඇහේ වතුර යනවලු,කනේ වතුර යනවලු..රටේ නැති හේතු...මාත් එක්ක කොහේද ඒව... වර...අල්ලල නෑව්ව...</span><br />
<span style="font-size: large;">හැබැයි ඇඟ හෝදන්න ගියාම වතුර ටැප් එක ගාවින් ගන්න බෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">වැස්සක් හින්ද ඔන්න ඔහොමයි ජීවිතේ ගලායන්නෙ. දැන් ටිකකට කලින් තමා හවස වැහැපු වැස්ස පෑව්වෙ..අකුනු ගහන නිසා කාර්යාලයේ වැඩ කරන්නත් බෑ...අන්තර්ජාලෙට යන්නත් බෑ... සිග්නල් අඩුයි.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ මදිවට පාරවල් ජලාශ බවට පත්වෙලා...උතුරු වයඹ...හා දකුනේ පහලම ජනතාව තාම අනාථ වෙලා...! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඉතිං ඇති දෙය්යනේමේ......... කැලැන්ඩර ක්රමේට උනත් අලුත් අවුරුද්දක් ලබන දවස් ටිකේ වත් සහනයක් ඇතිව මිනිස්සුන්ට ඉන්න දෙන්න.</span><br />
<span style="font-size: large;">.......................................................................................</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">2012 ඉවර වෙලා ලබන 2013 අවුරුද්දට හැමෝම සුභ පතනව. ඒ නිසා මගේ සුභ පැතුමත් මේ විදියට පිරිනමන්න ඕන කියල හිතුව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>ලබන්නා වූ 2013 අවුරුද්ද ජය සතුට පිරි සිතුම් පැතුම් සඵලවන ප්රීතිමත් අවුරුද්දක් වේවා..! බ්ලොග් අවකාශයේ කිසි දිනක දැක නැතත් ලෙන්ගතුවූ ඔබ සැමට හදපිරි භක්ත්යාදරයෙන් පිරිනමමි..! </b></span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div>
<br /></div>
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com66tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-86704199075767241452012-12-16T17:06:00.000+05:302012-12-16T17:06:17.814+05:30ළමයින්ගේ සිතුම්,පැතුම් නිසිපරිදි අපි අවබෝධ කරගෙන තිබේද..?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOXRE_nDNvzboXdMMVAL_mYZ9FUSbq4fkJvO4-A_elNSyVSXJN4J7Rkhl5s-LyHkvjBhW8IAUkmVFTEnqUEKJS0H4JFjEZuTemqOff35CKheobmWSVOqHBcPgw20MC_A4acCK6tenLp-A/s1600/Tips-to-Help-Your-Child-Succeed-in-School.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOXRE_nDNvzboXdMMVAL_mYZ9FUSbq4fkJvO4-A_elNSyVSXJN4J7Rkhl5s-LyHkvjBhW8IAUkmVFTEnqUEKJS0H4JFjEZuTemqOff35CKheobmWSVOqHBcPgw20MC_A4acCK6tenLp-A/s320/Tips-to-Help-Your-Child-Succeed-in-School.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අවුරුද්දෙ අන්තිම දින කීපය ගෙවීගෙන යන මේ දවස්වල අපේ ජීවිතත් හරියට මහලුවියට එලඹුන මිනිසුන් වගේ අලස විදියට ගෙවෙන බවකුයි දැනෙන්නෙ. සමහර දිනවලට ආකාසෙ කළුවර වෙලා හරිම මූසල ගතියක් දවස පුරාම පැතිරිලා. එදාට ඉර හොයන්න විදුලිපන්දමක් අල්ලන්න ඕන.</span><br />
<span style="font-size: large;">වෙනද මේ වෙනකොට "සේල්" පොලවල් වැහි වැහැල..රෙදි,විදුලි උපකරණ,ගෘහ උපකරණ ආදී මෙකී,නොකී බොහෝ දේවල් වැහිවැහැල. මිනිස්සු ලෝක විනාසෙට බය වෙලාද මන්දා..?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පාසැල් වල අවසාන වාරය නිසා පොඩි ඈයොත් හිටියෙ හරිම සතුටින් ඇයි ඊලඟට නිවාඩු කාලෙනෙ. කොහොම උනත් නිවාඩුවට කලින් හැමෝටම වාර අවසාන විභාගෙ තිබුන. මේ අවුරුද්දෙ ඉස්කෝලෙට ඇතුල්කලත්,මුල්වසරෙ උනත් අපේ "ලොක්කිලටත්" විෂයන් හතරක් සඳහා විභාග ප්රශ්ණපත්ර දෙන්න නියමිතවෙලා තිබුන. ඊට හේතු විදියට පාසැලෙන් කිව්වෙ...විභාගය කියන්නෙ මෙහෙම දෙයක්ය..ඒකට උත්තර ලියන්නෙ මෙහෙමය..දෙන කාලවේලාව මෙහෙමය..යනුවෙන් අත්දැකීමක් ලබන්නට මේ ලෙස ප්රශ්ණපත්ර දෙනබවයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කොහොම උනත් විභාගය තරඟකාරීදෙයක්නෙ. ඒනිසා අපේ ලොක්කිට අපි කලේ විභාගයට හොඳින්ම ලකුණු ගත්තොත් චිත්ර අඳි</span><span style="font-size: large;">න්න ඉල්ලමින් සිටි ටියුබ් කලර්ස් පෙට්ටියක් අරන්දෙන බවත්..හොඳින් පාඩම් කර ලිවිය යුතු බවත්ය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඇත්තෙන්ම මේ වයසේ දරුවන් සෙල්ලමටමයි හිත. පොත්පත් ආසාවෙන් බැලුවත්,පාඩම් කිරීම නම් දුශ්කර දෙයකි..එක්කෝ..</span><br />
<br />
<span style="color: red; font-size: large;">"අම්මෙ මට නිදි මතයි"</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">"කාපු ගමන්නේ...බඩත් රිදෙනව.."</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">"මට පත්තරේ කියවන්න තියෙනව පස්සෙ ..! "</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔන්න හේතු. ඒ නිසාවෙන්ම අපි කලේ ඇය ආසාකරන දෙයක් අරන් දෙන්නට නම්...විභාගය හොඳට කලයුතුය යන්නයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> දින දෙකක් තුල පැවැත්වුනු විභාගය ප්රශ්ණපත්ර 4කින් සමන්විත උනා..ඉතා ලෙහෙසි වුනත් විශයන් දෙකකට ලකුනු කීපයක් අඩුවී තිබුනේ ඇය කලබලෙන් කියවා තිබුනු නිසයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දැන් නිවසේ වට මේස සාකච්ඡාවක්...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"බලන්න..ඔයා කලබලේ හරියට කියවලා නැහැනෙ පුතේ"</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"ඒකයි..ඔයාට උත්තරේ තෝරගන්න බැරිවෙලා තියෙන්නෙ...ඔයා උත්තරය දන්නවනෙ."</span><br />
<span style="font-size: large;">ඇය නිහඬවම සියල්ල අසා සිටියාය. </span><br />
<span style="font-size: large;">නිවාඩුව පටන් ගත්පසු බොහෝ පොඩි උන්ගෙ ආසාව ආච්චිලගෙ ගෙවල් වලට දුවන්නනෙ. ඔන්න අපේ <span style="color: red;">චතුනි</span> දුවත් ආච්චිලගෙ ගෙදර ගියා..!</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">දින කීපයක් ගෙවීගිය එක් දිනෙක...</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඒයි... මේ එන්නකො වැඩක් පෙන්නන්න."</span> අපේ උන්දැ..ඇස් ගෙඩි දෙකට කඳුලු පුරෝගෙන... </span><br />
<span style="font-size: large;">මට කිසිවක් අව්බෝධ නොහී. ඇය බිත්තියක් දෙසට ඇඟිල්ල පෑවාය.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiDw19wPOFtyoS55WX8u0vv0peztzbHpye-Q5g232KcRWvsaCK8Ulqv48dCteKejlUhwU-MEFJb3uTTTX8_89V_3qoq3m40aIm-rm8tecZiiUvTTxjLMejoS7fh3Y0yafMJ-10ziliPws/s1600/chathuni+blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiDw19wPOFtyoS55WX8u0vv0peztzbHpye-Q5g232KcRWvsaCK8Ulqv48dCteKejlUhwU-MEFJb3uTTTX8_89V_3qoq3m40aIm-rm8tecZiiUvTTxjLMejoS7fh3Y0yafMJ-10ziliPws/s320/chathuni+blog.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>විශාලණය කර බලන්න..මෙලෙස ලියා ඇත</i>. <span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><b>මම චතුනි මම විබාගෙන් පරාද උනා</b></span>.</span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">මට</span> <span style="font-size: large;">සිටිතැන් අමතක විය...අපි දුවන මේ හැල්මේ අපේ දරුවන්ගේ ලෝකයට එබීබලන විදිය කෙතරම් ආත්මාර්ථ කාමීද..? අපදුර දිගනොබලා පවසන යම්දේ තුලින් පුංචි හිත්වලට කෙතරම් විපතක් කරනවාද...?</span><br />
<span style="font-size: large;">හිතාගන්න බෑ මොනවා කරන්නද කියල..අපි දෙන්නාම...නොසෑහෙන්න දුක් වූයෙමු රාත්රිය පුරාම නින්දක් නැත..!</span><br />
<span style="font-size: large;">උදෙන්ම අවදි වී ගොස් පොත් කඩයේ තිබූ ඉස්තරම්ම ටියුබ් කලර්ස් පෙට්ටියක් රැගෙන ගොස් දුනිමි.</span><br />
<span style="font-size: large;">එහෙත් ඇය අපට ජීවිතයට අමතක නොවන පාඩමක් උගැන්වීය. අපේ සිංහල බ්ලොග් ලෝකයේ සංවේදී මිනිසුන්ට උගැන්මට ලොකු දෙයක් මෙහි ඇති නිසා මෙලෙස අකුරු කෙරුවෙමි.</span><br />
<br />
<br />
<br />
ප.ලි. :-<br />
පහුවුන දවස් ටිකේම බොහෝම කාර්යබහුල වෙලා හිටි නිසා අලුත් පෝස්ට් එකක් ලියන්නත් බැරිවුනා. මේගැන කීප දෙනෙක්ම විමසා තිබුන .ස්තුතියි සියලුදෙනාටම.<br />
<br />
මගේ සැලසුම් ශිල්පී කාර්යාලය වෙනත් තැනකට ගෙනියන්නයි සූදානම..අතුරු පාරක ගෙදර තියෙන නිසා පුන්චි අවහිරයක් තියෙනව ඒ නිසාකාමරයක් කුලියට අරන් ප්රධාන පාර අද්දරට යන්න හදන්නෙ. අනිත් දේවල් සූදානම් කරන නිසා හිතේ විවෙකය මදි. ඒකයි ලියන්න බැරි උනේ. අද උදේ සෙන්නා ලියූ ලිපිය දැකල ටික දවසක් තිස්සෙ හිතාහිටිය කාරනය ලියන්න මූඩ් එකක් ආව.<br />
<br />
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com71tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-38376808608658094462012-11-05T14:14:00.000+05:302012-11-05T14:20:59.833+05:30ඇලේ පැනල...හොර කුරුම්බ බීල..!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn-TrohwIQD01pLXiIVzQPsE038JSTWKNmyl60dLEvrrsb273y1i-1XFP_iNzoHTGfQIB2fga2UKF416vyYaE9U2CgU8hF-vXOOaEjTYUS7otD9eHcBZ39-IaO5YwY_FA9T3h-OU1-6YY/s1600/saruxgalea.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn-TrohwIQD01pLXiIVzQPsE038JSTWKNmyl60dLEvrrsb273y1i-1XFP_iNzoHTGfQIB2fga2UKF416vyYaE9U2CgU8hF-vXOOaEjTYUS7otD9eHcBZ39-IaO5YwY_FA9T3h-OU1-6YY/s1600/saruxgalea.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙදර ඉඳල තාර පාරට මීටර්200ක් ඇති උපරිමේට. නැත්නම් වංගු දෙකයි.10වසරෙ ඉන්න අපිට ඔයටික ඇහිපිල්ලමක් ගහන ටිකට දුවල යන්න ඇහැකි.</span><br />
<span style="font-size: large;">තාත්ත ගෙදර නැති වෙලාවක් බලල අම්මට..පුංචි බෝලයක් බස්සල...ගෙදරින් පිටවෙන්නෙ හරියට මිටින් හැරි කුරුල්ලෙක් වගේ. කොහොමත් ගෙදරට හිරවෙලා ඉන්න මේ වයසෙ...මේ කාලෙ කොල්ලෙකුට පුලුවන්ද..?</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ වගේ වැඩ කරන්න බොහෝම කපටි නරි නුවණක් උවමණායි. ගෙවත්තෙ කන්ද උඩට බඩගාල....ලපටි කිතුල්ගහකින් මෝරපු පිත්තක් කපල..හරහට.ඉරටු තුනක් එකට තියල අඹරල..එකට ගැටගහල හදාගත්තු සරුංගලේ තමා අපිට පිහිට වෙන්නෙ. එත් ඉතිං සරුංගලේ අලවන්න සව්කඩදාසි මිලට ගන්න සල්ලි ඉල්ලගන්න අම්මට නොවඳිනා වැඳුම් වඳින්න එපායැ. සමහර දවස්වලට ඒක හරියන්නෙ නැහැ. ඒකටත් විකල්පයක් මේ සූටි කපටිමොලේට තියෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">වෙසක් එකට සාමාන්යයෙන් කූඩු 8ක් වත් අපේ ගෙදර හැදෙනව. මල්ලියි , නංගියි පුන්චි නිසා උන්ගේ ආසාවනෙ කියල මම හදන තරමක් වෙසක් කූඩු අලවන්න අම්ම සැදී පැහැදී ඉන්නව.මමත් ඉතින් රබර් වත්තෙන් හොරෙන් ගලවගෙන උහුලන්න බැරි ගඳගගහ ගෙදර ගෙනාපු ඔට්ටපාලු ටික ඉවර වෙනකන් අටපට්ටම් හදනව...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඉඳල හිටල අලුත් නිර්මාණ කියල ජාතියකුත් හදනව...ඒත් ඒකෙ නම මොකක්ද..කියල හදන මමවත්..බලන්න එන අයවත් , ගෙදර කවුරුවක්කත් දන්නෙ නැහැ. අමුතුම නිර්මාණයක්ම තමා. ඉතිං ඔයාකාරෙන් හදාපු කූඩුවල පසු ප්රයොජනය තමා ප්රවේසමෙන් ඉරල අරගෙන සරුංගල් රාජයාව අලෝන එක..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සරුංගලෙත් අරන් පිම්මෙ දුවන්නෙ තාරපාර අද්දර ගේ තියෙන හිච්චි බප්පලාගෙ දිහාට. පාර අද්දරම තියෙන ගේ එක්කම පිටිපස්සෙ තියෙන්නෙ බොහෝම පුංචි ඉඩක් ..එහෙම නැත්නම් පිලිකන්න කියන්නෙ අන්න ඒක.ඊලඟට" පිටවාන". පිටවාන කියන්නෙ වතුර ගලායන කානුවක් වගේ ඒත් පොඩි වෙනසක් තියෙනව .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කුඹුරු කරන කාලෙට ඔය පිටවාන හරස් කරල වැටියක් ගහනව...ඒකට කියන්නෙ "වක්කඩේ " කියල. අර ප්රස්තාපිරුළකුත් තියෙන්නෙ..." වක්කඩේ හකුරු හැංගුවා වගේ" කියල. ගලායන වතුර පාර නවත්වන්න තමයි වක්කඩේ ගහන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒකත් හරි අපූරුයි.., උස අඩි5ක්,6ක් විතර වෙන සවිමත් කෝටු පේලියක් ලඟින් ,ලඟින් මුලින්ම හිටෝනව. ඊට පස්සෙ තව අඩියක් විතර දුරින් ඒ වගේම තවත් පේලියක් , පිටවාන හරස්වෙන්න හිටෝනව.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔය පේළි දෙක දැන් සමාන්තරයි, ඔය අතරට ලියැද්දින් කපාගත්තු තණකොලත් එක්කම පස් පිඩලි වලින් පුරෝගන්නව. ඒඅතරේ හිටවපු ලී ශක්තිමත් වෙන්න ඒව එකින් එක යාවෙන්න හරහටත් ලී හෝ පොල්පිති තියල ගැට ගහනව. හරියටම පුන්චි වේල්ලක් බැන්ඳවගේ. මේ නිසා වතුර පල්ලෙහාට බහින එක නවතිනව.වක්කඩේ ගානට වතුර පිරුනම ඒතනින් තමයි..ලියැද්දට වතුර ගන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පිටවාන එක්කම වෙල ආරම්භවෙනව..ලියැදි එකින් එක...!</span><br />
<span style="font-size: large;"> පිටවාන එකසැරේ පනින්න අමාරුයි. ඒදණ්ඩක් දාල තියෙන්නෙ ඒකට තමා. ඒත් අපේ ප්රධාන විනෝදාංශය ඔය පිටවාන එගොඩත්,මෙගොඩත් පනින එක තමා.මේකටම හරියන්න...බප්පලාගෙ ගෙදර මල්ලිලා දෙන්නෙක් හිටිය.ලොකු එක්කෙනා "උකුං" අනෙකා..රෝහිත..නැත්නම් මලේ...මලේ කිව්වට ..මලපහ කියල තමයි නැතිතැන කියන්නේ හැබැයි ඌට ඒකට මල පනිනව...ඕක කෙටිකරල..මලේ කිව්වම ගානක් නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">උන්දෙන්නට නං ගෙදරින් කිසි බරබරයක් නෑ...හොයන්නෙත් නෑ...මහ එවුන්ට ගානකුත් නෑ..! මම එන සුනංගුවට උන් දෙන්නා පැනල එන්නෙ. උන්දෙන්නට සරුංගල් හදන්න බැරි එකතමා ප්රධාන හේතුව.සරුංගල් ඕන එහෙකුට හදන්න ඇහැකිනෙ. ඒත් වැඩේ කියන්නෙ, කූරිය ගහන්නෙ නැතිව උඩයන සරුංගල් හදන්න හැමෝටම බෑ...!</span><br />
<span style="font-size: large;">මටත් ඉස්සර බැහැ. හදන , හදන සරුංගලේ කූරිය ගහනව..මොන වෙනස්කම කලත් හරිගියේ නැහැ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අවුරුදු නිවාඩුවට අම්මලාගෙ ගමේ ගිය වෙලාවක පොඩිමාම තමයි ටක්කෙටම මිනුම් අරන් ආයෙ කූරිය ගහන්නෙ නැතිව උඩම යන සරුංගල් රාජයො හදන හැටි කියල දුන්නෙ.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgof1OF0EMLvN8rCtYWt6Dum6rBsh8epbdI5VC9AVTZu2LT2Q351XXjse08flauRFGfDT3ahPT4zj8CggNDYn94kGzGnX3Uzc-jaQ1AT7rxh2q681bad_uXuUj3NDLk2nFuVqAFp0OaKFw/s1600/pppppppppppp.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgof1OF0EMLvN8rCtYWt6Dum6rBsh8epbdI5VC9AVTZu2LT2Q351XXjse08flauRFGfDT3ahPT4zj8CggNDYn94kGzGnX3Uzc-jaQ1AT7rxh2q681bad_uXuUj3NDLk2nFuVqAFp0OaKFw/s320/pppppppppppp.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;">සරුංගලේඅරන් පිටවාන පැනල ගේ හරියට නොපෙනෙන මානයට ගියාම හම්බවෙනව "ඇල".මේක තමයි ප්රධාන ඇල. වැහිකාලෙට පිටාර ගැලුවත්..ටිකදවසක් පායනකොට වතුර ටිකපැහැදිලි වෙන්න ගන්නව. පුංචි අපිට ආසාවෙ බෑ..හැබැයි හැමතැනම නාන්න බැහැ.සමහර තැන් ගැඹුරුයි.තවත් තැන් අපහැදිලියි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සමහර කොල්ලො නම් ඉන්නව උන්ගෙ ..පෙකණිවැල ඇලේ තියල කපල වගේ...අපි පොලවෙ ඇවිදිනවට වඩා පහසුවෙන්..වතුරත් එක්කඔට්ටුවෙන්න්නෙ. අපිටනම් ඕව ඔට්ටු නෑ..අඩුම තරමේ ටික දුරක් පිහිනන්නවත් බැහැ.ඒක නිසා ගෑණු ලමයි..නාන ,මංකඩක තමයි අපි නාන්නෙ. මලයල දෙන්නට නම් පිහිනන්න පුලුවනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔය මොනව කලත් මේ සියල්ල...කලහැකිවන්නේ කුඹුරු කපපු කාලයට විතරයි. අනිත්කාලයට පිටවානෙන් පැනල ලියදි දිගේ යන්නවත් කොලු අපිට කුඹුරු අයිතිකාර සීයල ඉඩ දෙන්නෙ නැහැ.ඔවුන්ගේ ගෙවල් කුඹුරු වටේට පිහිටල තියෙන නිසා...කාක්කෙත් වැහුවත් ඔවුන්ට පේනව. ගොයම් පිදෙන කාලයට කොහොමත් ගොවියො කුඹුරට ඇහැ ගහගෙනම තමා ඉන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සමහර වතුර අඩුකාලෙට අපි ඇලදිගේ උඩහට යනව...අපේ කොලු නඩේට තවත් කීපදෙනෙක්ම හිටිය. ඇලදිගේ තැනින් තැන...පිටවානවල් එකතුවෙන තැන් තියෙනව..මේ තැන්වල මාලු පිරිල. කොහොමත් සරුංගල් අරින්න එනකොට යටට ඉස්කොලෙ අඳින කොටකලිසම ඇඳල උඩින් සරම ඇඳල තමයි එන්නෙ.ටික වෙලාවක් අතින් මාලු අල්ලල හති වැටෙනව.ඊටපස්සෙ සරම අරන් දෙන්නෙක් දෙපැත්තෙන් අල්ලල පිටවාන දිගේ අරගෙන ගියාම මාලු අල්ලන්න පුලුවනි. පිටවානෙ ගොඩක්ම ඉන්නෙ "උඩ්ඩො" තමයි.සමහර ඈයො හඳයො කියලත් කියනව.උන් නිතරම ඉන්නෙ වතුරෙ උඩමයි.හරියටම ඔලුවෙ උඩට වෙන්න..පොඩි ලපයක් තියෙනව ඒක වතුරට හඳවගේ දිලිසෙනව ඒකයි හඳය කියන්නෙ. ඊලඟට "දන්ඬි"...උන්නම් වර්ග කීපයක් ඉන්නව..."ලේදන්ඬි"...උන් රතුපාටයි."හැලදන්ඬි" බොරපාටයි...තව "තිත්තයො...මේව මට වැඩිය දන්නෙ.උකුං තමයි...උන් ඉතින් නිතරම ඔය පිටවානෙම තමයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කොහොමහරි අන්තිමට යවපු සරුංගලයක් නම් නෑ..මලපහ නම් සරුංගලෙත් ඒක්ක ටිකක්වෙලා ඔට්ටු වෙනව . ඒත් සරුංගල් යවන එකත් ලේසිනැහැ...!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සමහර දහම්පාසල් දවස්වලට තමයි අපේ නියම ජොලිය තියෙන්නෙ.කොල්ලො කට්ටිය කතාවෙලා දහම්පාසල් ඉවර උන ගමන් ඇලේ පනිනව . එදාට නම් ඇල බොරවෙනකම් නානව දියබුං ගහනව...එක විකාරයයි. ගොඩක් එවුන් නාන්නෙ හෙලුවෙන් තමයි..ඇයි දහම්පාසල් ගිහිල්ල එන ගමන්නෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;">ඒක නිසා කට්ටිය නාන්නෙ ගැහැණු උදවිය නාන තැනට උඩින්...ඒ හරියට අයිතිකාරයෙක් ඉන්නවා.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ තමයි "වෙදා"...! අපි කියන්නෙ නම් එහෙම..!</span><br />
<span style="font-size: large;">වෙදා කරන වෙදකමක් නම් අපි කවදාකවත් අහල දැකල තිබුනේ නැහැ. තට්ටෙ පෑදිල සුදු උන කෙස්ටික උඩට පීරල හිටියෙ. උඩි රැවුල තඩි පොල්ලෙල්ලක් වගේ ඒතරම් ලොකුයි.</span><br />
<span style="font-size: large;">දැක්කම ටිකක් බයත් හිතෙන තරම්.වෙදාගෙ ගේ තියෙන්නෙ තාර පාර අද්දරම. ඒනිසා මේ ඉඩමට එන්න නම් වෙල දිගේ එන්නම වෙනව.අපි ඔය ඉඩමට කිව්වෙ "වෙදාගේ කලවිට" කියල. කලවිට කියන්නෙ කුඹුරුවල ට එක් එක් උවමනාවලට ඉතුරු කරපු කුඹුරු වලින් වට උනු ගොඩ ඉඩමකට.ඒත් මේ ඉඩම කොහොම හරි අයිතිකරගන්න වෙදා සමත්වෙලා තිබුන.ගමට පිටින් ඇවිත් පදිංචි වෙලාතිබුනත් යම් ප්රභූ පරම්පරාවක වූ නිසාම යම් බලයක් ඔවුන්ට තිබුන.අනිත් කාරනය වෙදහාමිනේ...අපිනම් කියන්නේ වෙදගෑනි කියල...ගෙදරටත් සාරිය ඇඳල..සාරිපොට නිතරම ඉනේ ගසාගෙන හිටියෙ.අපේ ගමේ ගෙදරට සාරියක් ඇන්දෙ මේ ගෙදර කාන්තාව විතරමයි.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9nVZu1XHdEq7YxNujNCds3V2OB3OGKjMQnXtxxUZYkCpEmH5lyWbgEkzW-DqYCzJzGecIE1E-uP6SBZgmbtPUH1KBwpPkJBkFDuGUKsFLwnZRS4P9Te5mCwejWI0GLKF23ny_zJU5Lsg/s1600/Gas-negima2.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9nVZu1XHdEq7YxNujNCds3V2OB3OGKjMQnXtxxUZYkCpEmH5lyWbgEkzW-DqYCzJzGecIE1E-uP6SBZgmbtPUH1KBwpPkJBkFDuGUKsFLwnZRS4P9Te5mCwejWI0GLKF23ny_zJU5Lsg/s1600/Gas-negima2.gif" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ වෙදාගෙ කලවිටේ පොල්ගස් 4ක්,5ක් විතර තියෙනව...පොල් පිරිල ..එවුන්ට පොල්වලට කරන්න දෙයක් නැහැ නිකං ගෙදර ගොඩ ගහගෙන ඉන්නෙ. හැබැයි අපිටනම් ඕක මල්මසුරං..!!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දහම් පාසලෙන් පැනල ඇවිල්ල ඇල උඩහ වෙදාගෙ කලවිට ලඟ නාන කොට අර පොල්ගස් පේන කොල්ලන් ටික නලියනව...කුරුම්බා කන්න. සාමාන්යයෙන් එකගහක් ලයිට් කණුවක් තරම් උස ඇති ඕක එකහුස්මට නගින්න පුලුවන් කොල්ලො කීපදෙනෙක්ම අපේ කල්ලියෙ හිටිය. එකම ප්රශ්නෙ වෙදාට නොදැනෙන්න කොහොමද කුරුම්බා කඩන්නෙ කියන එක.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒක සාමූහිකයි එකෙක් වෙලේ ඈත බලාගෙන ඉන්නව වෙදා එනවද බලන්න. අනිත් උන් ගහ මුල ගෙඩි ගහේ ඉඳන් දානකොට අල්ලන්න. ඇයි බිමට දැම්මොත් සද්දෙ ඇහෙනවනෙ. එතකොට තප්පරේට වෙදා මෙතන.</span><br />
<span style="font-size: large;">කොහොමහරි ඔන්න එදත් සුපුරුදු පරිදි වැඩේට බැස්සා...මම ඇරෙන්න තව එකයි කලිසන් ඇඳන් හිටියේ..අනිත් උන් ඔක්කොම හෙලුවෙන්..නානව...! ඔන්න එකෙකුට ආව අදහස කඩමු කුරුම්බ.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">එකෙක් ගහට නගින්න කැමති උනා. මමත් තව තුන්දෙනෙක් උඩ ඉඳන් දාන කුරුම්බා අල්ලන කල්ලිය.තව එකෙකුට තමයි බැරෑරුම්ම කාරිය....ඇලට ගලා බසින පිටවාන ඇතුලට බැහැල ඔලුව විතරක් උස්සල වෙදා එනවද බලන කාරිය. අන්තිම එකාට කඩන කුරුම්බා හංගන රාජකාරිය. කඩන කුරුම්බා අනිවාර්යයෙන්ම හංගන්න ඕන.ලොකු කොල්ලො ටිකට අපි කුරුම්බා කඩනව කියල ඉව වැටුනොත් උන් ටික අපිට ගහල ඇලට තල්ලුකරදාල...කුරුම්බ ටික උන්ගෙ වගේ අරන් බීල දානව...අපිට ඉතිං හෙලුවෙන් අඩන්න තමා වෙන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒත් එව්ව කොහේද අපිත් ඒක්ක...ඔක්කොම හන්ගන්නේ හන්ගපු එකාටවත් හොයාගන්න බැරිවෙන්න....සමහර දවස් වලට එහෙමත් වෙනව..ඇයි ඇල ඇතුලෙ වැටකෙය්යා ගස් අස්සෙනෙ හ</span><span style="font-size: large;">න්ගන්නෙ...පස්සෙ බලනකොට ගහගෙන ගිහිල්ල...ඉතිං අරූට බැනල කුනුහරප විමානයයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔන්න දැන් හරි වීරවික්රම මෙහෙයුම සූදානම්...ගහේ දෙන්නයි එකෙක් කඩනව...අනිකා ගහේ මැද හරියෙ ඉඳන් කඩල දෙන ගෙඩි ගන්නව ඊටපස්සෙ බිම ඉන්න අපිට දානව.උස ගහකින් කඩන නිසා තමයි මෙහෙමකරන්නෙ. හැබැයි උඩ ඉඳන් දාන ගෙඩි සීරුමාරුවට අල්ලන්න ඕන..නැත්නම් අත්දෙක ඉවරයි..කිලෝ 3ක්,4ක් නේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">වල්ලක තියෙන ගෙඩි ඔක්කොම කඩනව..වැඩි වෙලාවක් ගියේනෑ.....!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"හු*** පුතාල තොපේ කවුරු ඉන්ඳපු ගස් වලද යකෝ මේ මහ දවල් කුරුම්බ කඩන්නෙ ඔහෙ හිටු..!!!"</span>කෙලියයි...වෙදා...ඇවිල්ල ලඟටම එනකන් කවුරු වත් දැක්කෙ නෑ....!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගහේ මැද හරියෙ හිටිය එකා .බෘරූස්.............ගාගෙන ලිස්සල ඇවිල්ල </span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">" දොහ්"</span> ගාල ගහ මුල දෙරිගැහැව්ව. අපිත් පුලුපුලුවන් විදියට දිය යටින් ගිහිල්ල..වැටකෙය්ය ගාලට රින්ගුවා...කිසි කෙ</span><span style="font-size: large;">නෙකුට මුකුත් හිතාගන්න බෑ..! මොකක්ද උනේ කියල...??</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"බැහැපිය පරයා...අඬු කඩන්න තොගේ...!"</span> කුනුහරප වැලයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"අනේ වෙදමාමෙ... අපි..මේ ..පුවක් ටිකක් කඩාගන්නයි ගහට නැංගේ..!"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">"හෑ ...&^%$%^&%^ පුවක් කොහෙද යකෝ පොල් ගස්වල...!"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"අනේ වෙදමාමේ අර තියෙන්නෙ පුවක් ගහ...ඒකෙ නගින්න අමාරු නිසා..පොල් ගහෙන් නැංගේ..!"</span><br />
<span style="font-size: large;">අපට හිනාවෙන්නත් අමතක වෙලා...නැත්නම් මේ වෙලාවෙ මේ කියන දේවල් වලට බඩක් හොයන්න බෑ..!!</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">"අනේ පල බූරුවො යන්න ...තෝ එනවද මාව තම්බන්න....බැහැපිය කිව්වේ.....!!!"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">" මාමේ ඔන්න නොකිව්වයි කියන්න එපා...මට කරදර කරොත්...පනිනව මං ගහෙන්..ඕං</span>" </span><br />
<span style="font-size: large;">මෙන්න බොලේ මේකාට ඝණදෙවි නුවන ඇවිල්ල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: lime; font-size: large;">"ඒව කොහේද... කෝ මුං එක්ක ආපු අනික් එවුන්...! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>මලා...!!</b> මෙන්න වෙදහාමිනෙත් ඇවිල්ල දැක්කෙම නෑ..එතකොට තමයි අපිට මතක් උනේ ඔත්තු බලන්න..එකෙක්ව..පිටවානෙ හැංගුවා නේද කියල...මේ යකා ගෙදර ගිහිල්ලද අපිට නොකියාම..!</span><br />
<span style="font-size: large;">මූට වෙච්ච දෙයක් නෑනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒ අතරේ එකපාරටම ......</span><br />
<span style="font-size: large;"><b>"ජබෝස්"</b> ගාල සද්දයක් ආව ...!</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"බුදු අම්මෝ මං ඉවරෝ"</span>..කියල කෑ ගැහිල්ලකුත් එක්ක.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒ එක්කම සුනාමියක් වගේ වතුර පාරක් ඇවිල්ල අපිව ගහගෙන යන්න හැදුව ...!</span><br />
<span style="font-size: large;"><b>මලා........!</b></span><span style="font-size: large;"> අරූ ගහෙන් පැනල ඇලට..අපේ උරහිසට විතර වතුර තිබුනත්...ඌව නොපෙනී ගියා..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඒ අතරේ වෙද ගෑණි බයවෙලා...ඇඳන් ඉන්න සාරිය දනපොල්කට්ට ගාවට උස්සගෙන දුවන්න ගත්තෙ නැතෑ..ඒ පස්සෙ...වෙදා..මුන් දෙන්නා භය වෙලා ..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගහේ හිටිය එකා...වැටුන සද්දේ ඇහිලද කොහේද....මෙන්න එකසැරේට....ඔත්තු බලන්න දාපු එකා හිට ගත්ත............<b>මලා...!</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>ඌ අමු නිර්වස්ත්රයෙන්....!</b>පිටවාන මැද ...හොල්මනක් වගේ..!</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ එක්කම..දුවන් ආපි..වෙද ගෑණි...!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">"බුදු අම්මෝ....!!!"</span></b> මරණීය විලාපයක් එක්ක..අරගෑණු මනුස්සය පය පැටලිල...ඔත්තු බලන්නදාපු..හෙලුවෙන් හිටිය එකාගෙ ඇඟ උඩටම වැටුන....! ඒ මදිවට අරූ හෙලුවෙන්..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔය එක්කම ආපු වෙදත් ඒ උඩටම වැටුන..ඒ සැරේ නම් අපිට ඉල ඇදෙන හිනා...! ඒ අතරේ ගහෙන් පැනපු එකත් ඇවිල්ල හිනාවෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;">පිටවානෙ හිටිය එකා බඩගාගෙන ඇවිල්ල ඇලට පැන්න ..අපි නිකන් ජලජ ජීවීන් වගේ වතුරෙම ඉඳන් හිනා කනව. වෙදයි...හාමිනෙයි..අමාරුවෙන් නැගිටල ගියා මඩ නාල...! (ඔත්තු බලන්න හිටිය එකා පිටවානෙ ඇතුලෙ ඉන්නකොට..මාලුරෑනක් ලඟටම ඇවිල්ල..මූ රාජකාරිය තියෙද්දි මාලු අල්ලල.) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අපිට මොන ගානක්ද..! ඇදුම් ටිකත් හනිකට ඇදගෙන...ටිකක් එහාට වෙන්න තියෙන ගලක් උඩට ගිහිල්ල..කුරුම්බ ටිකට වග කිව්ව...!ගහෙන් පැන්න එකා..ජීවිත බයට නොවෙයි බයකරන්නම තමයි පැනල තියෙන්නෙ...ඒ උනාට පිට පුරාම පොල්ලකින් තඩි බාල වගේ..රතුවෙලා පැන්න පාරට වතුරෙ වැදිල...! හීන් සැරේ කට්ටියම ගෙදරගියත් දවස් ගානක් බයේ හිටියෙ වෙදා ගෙදරට</span><span style="font-size: large;"> පැමිනිලි කරාවි කියල..හොඳවෙලාවට...අපිව අඳුරගෙන නෑ..නැත්නම්..පැමිනිල්ල දානවම තම..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<i>ඡායාරූප කතාවේ චරිත වලට අදාල නැත . අන්තර්ජාලයෙන් උපුටාගැනුනි.</i><br />
<i><br /></i>
<span style="font-size: large;">ප/ලි. මේ ඇල දැන් අතුරුදන් වී ඇති අතර විශාල කානුවක් බවට පත්වී ඇත. පිටවාන ගොඩකර ඉඩම් වලට ඈඳාගෙන තාප්ප ගසා..සියලු ජරාව ඉතිරිවී ඇති පිටවානකානුවට බැහැර කරයි. මේවා ඇලට ගමන් කරන නිසා කකුල් හෝදන්නවත් කිසිවකු බසින්නේ නැත.</span><br />
<b><span style="font-size: large;">මේවා දකිනවිට හිතට මහා කනගාටුවක් උපදී.</span></b><br />
<i><br /></i>
<br />
<div>
<br /></div>
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com64tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-82304785740465585662012-10-30T16:04:00.002+05:302012-10-30T16:04:24.348+05:30හැකිවෙයිද ...පතන්නට..! සුභ උපන්දිනයක් වේවා නුඹ හට..!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMpWS5M_vv5-zoIU0CTWD8pTQSY3MtbaBuomQUWqHZbx1U5L_9GKcKhQTGETAturp5DiL9nwG3fMaOBmSrCeqE7VI_ZrI_NpHL3czXmIUN59OsjQcC__ES4pr5bUNqpYX1tuahJhr6Bmg/s1600/7820232546_a1b7ba9055.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMpWS5M_vv5-zoIU0CTWD8pTQSY3MtbaBuomQUWqHZbx1U5L_9GKcKhQTGETAturp5DiL9nwG3fMaOBmSrCeqE7VI_ZrI_NpHL3czXmIUN59OsjQcC__ES4pr5bUNqpYX1tuahJhr6Bmg/s320/7820232546_a1b7ba9055.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">මාත් එක්ක අත්වැල් බැඳයන්නට..</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">එනවද.. සංසාරෙ පුරාම....</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;">අහන්න හිතෙනවා.. මට..!</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">ජීවිතය පොදි බැඳගෙන..</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">සතුටු සිනා උතුරාගෙන..</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">නැහැ ගලා ගියේ මල් යහනාවක...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">විටෙක ඇනුම් බැනුම් අසාගෙන...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">සෙනෙහස දෝතට</span><span style="font-size: large;"> තුරුලු කරගෙන...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">මහ මෙරක් උසට බලාපොරොත්තු ගොඩනැගුවා නුඹ මට...!</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">මගේ පැල්පත එළියකරගෙන...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">හැමදාමත් ඉන්නවාද මා අසලින්ම...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;">අහන්න හිතෙනවා... මට..!</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">මල් වගේ පැංචියෝ දෙන්නෙක්ම..</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">නුඹේ ප්රේමය නිසා දුන් මට...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><b>හැකිවෙයිද ...පතන්නට..!</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">සුභ උපන්දිනයක් වේවා නුඹ හට..</span>!</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
ප/ලි.. වීපොකුරිගෙ .. උපන් දිනය ඊයේ උනත්..!<br />
සුපුරුදු පිරිමි ගතිය මතු උනානොවැ...."අමතකවීම"<br />
හිටියෙත් කතරගම....ඒකත් එකහේතුවක්..!<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-small;">පින්තූරෙ මෙතනින්..,<a href="http://www.flickr.com/photos/phoechan/7820232546/">http://www.flickr.com/photos/phoechan/7820232546/</a></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com58tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-11459561136628940482012-09-26T00:12:00.000+05:302012-09-26T00:12:32.852+05:30සහෝදර ප්රේමය..!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrzfC9dLvnI-QWVUwCuEQEmArc94qF8oLRjX3zYNrTr7z8AwU7G5SPFfldhDwLEWbzVpfaLmbHMXyG5E6h7RYIEJCr-2y8G19ZCaFE0VFTCe35QvDOJbJcHXBfioJnAWH0Kp4sXD98ub8/s1600/4927530-children-eating-ice-cream-on-a-stick-wolf-down.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrzfC9dLvnI-QWVUwCuEQEmArc94qF8oLRjX3zYNrTr7z8AwU7G5SPFfldhDwLEWbzVpfaLmbHMXyG5E6h7RYIEJCr-2y8G19ZCaFE0VFTCe35QvDOJbJcHXBfioJnAWH0Kp4sXD98ub8/s320/4927530-children-eating-ice-cream-on-a-stick-wolf-down.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;">පොඩි ඈයො පන්තිවලින් එලියට බැහැල...තොරතෝංචියක් නැති කෑ ගැහිල්ල හරියට ඇලක් අද්දර ,කෙකටිය ගාලක් අද්දර කෑ ගහන කොරවක්කු පොකුරක් වගේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සමහරුන් අපි එනකන් බලා හිටිය වගේ.....තඩි බාස්කට් ඔසවාගෙන පන්තියට ඇතුල් වෙනකොට පස්සෙන් වැටිල හැමෝම වාඩි උනේ ටීචර්ගෙ අණකිරීමට. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අද 1වසරෙ අපේ දූගෙ පන්තියෙ කෑම වේල දෙන දවස. පුන්චි එවුන්ගෙ මූනු කුතුහලයකින් පිරිල..? සමහරුන්ට ඉවසුමක් නෑ අද කෑමට මොනවද ලැබෙන්නෙ කියල. ඒ අතරෙ කටකාර කොලුවෙක් අපේ දුවට කිට්ටු වෙයි....</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"චතුනි...මොනවද අද කෑමට දෙන්නෙ.."</span> අපේ දුව හිනාවෙයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"හා..අඩ..පයිඩ් රයිස්.."</span> තවත් අයෙක් කෑම බෙදන්නට සූදානම් වෙනවා බලා කියයි. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">හැමොටම හිනාවක්...සමහරුන්ගේ මේ කිරිදත් වැටෙන වයසයි..ඒ නිසා හිනා වෙන විට හරිම විසුලු ස්වභාවයකි.</span><br />
<span style="font-size: large;">පොඩි ඈයෝ තමන්ගේ රුචිකත්වයට අනුව ආහාර භුක්ති විඳියි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අතුරු පස ලැබෙන වෙලාවයි..අපේ නිවසේ දීර්ඝ සාකච්ඡා වට කිහිපයකින් අනතුරුව තීරණය කෙරුනේ...අයිස් පලම් දිය යුතු බවයි...පුන්චි ඈයෝ ආසයි නෙව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සියල්ලනටම එක ගානේ ලැබුනි. අමෘතයක් ලැබුන ලෙස රසවිඳිති. </span><br />
<span style="font-size: large;">මා විසින් නැවත පරීකෂාවක් කලෙමි. පන්තියේ තමන්ගේ පුටුව අසලම ගැවසෙන පුතකුගේ අතේ අයිස් පලමක් නැත. කුමක් වූයේද ..?</span><br />
<span style="font-size: large;">සියල්ලටම බෙදූබව මතකයි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: purple;">"පුතා..ඔයාට හම්බ උනේ නැත්ද...! අයිස්ක්රීම්..!"</span> මා විමසූවෙමි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කතාවක් නැත...මාදෙස බලා ඉවත බලාගත්තා පමනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: purple;">"ඇයි පුතේ ඔයාට ලැබුන්නැත්ද..!"</span> නැවත මා ඇසුවෙමි.කුඩා කොලු පැටියා දත් කීපයක් හැලී ගිය මුව විවර කර අපහසුවෙන්...මුවට සිනාවක් නගාගෙන හිස ඉහලට පහලට වනා ලැබුනු බව ඇඟවීය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: purple;">"කෝ කොහේද..?"</span> මට කුතුහලයකි.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔහු බෑගය පෙන්වීය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මා බෑගය විවර කර බැලූයෙමි. දරුවා බියවීය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: purple;">''පුතේ ඔයාට කන්න අයිස් ක්රීම් දුන්නෙ . අනික ගිනියන්න බෑනේ දිය වෙනවනෙ''</span>.ටීචර්ට මේ කලබ්ගෑනිය ඇසීන .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"ලසිඳු ඇයි පුතා..කාටද ..? මෙහෙට එන්නකො.."</span><br />
<span style="font-size: large;">දරුවා කඳුලු පොරෝ ගෙන...අයිස්පලම කටට ලංකරගෙන බයෙන් ටීච ලඟ. යමක් ඔහුගෙන් අසයි..??</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ආනේ.. පුදුම දරුවෙක්නේ..."</span> ටීචර් කියයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"අද ශිෂ්ශ්යත්වෙ ප්රිතිඵල ආවනෙ..මෙයාගේ අක්කත් පාස් වෙලා..එයාට ගිනියන්න තමා එයාගෙ එක කන්නෙ නැතිව බෑග් එකේ දමාගෙන තියෙන්නෙ"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පුදුම දරුවෙකි...අනිත් දරුවන් මේ ඉඳහිට ලැබෙන මේ අතුරුපස හොඳහැටි සප්පායම් වෙති.එහෙත් මේ දරුවා...........???</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අක්කාගේ දක්ෂතාවය දැක සතුටු වී මේ කුඩා දරුවා....තිලිණයක් ලෙස, කලාතුරකින් තමනට ලැබුනු ආහාරය පරිත්යාග කිරීමට කිසිම ලෝභකමක් නැතිව සූදානම් වූ හැටි. වැඩිහිටි අප ලඟ නැති අනෙක් දරුවන් බොහෝ දෙනෙකුට නැති මේ දරුවාගේ මේ ක්රියාව අපසැමගේ නෙතට කඳුලක් නැගූ බව කිවයුතුයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">මෙවන් දරුවන් දෙමාපියන්ට වාසනාවකි....!</span><br />
<span style="font-size: large;">මෙවන් දරුවන් රටට වාසනාවකි....!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">*************</span><br />
<span style="font-size: large;">ප.ලි..........ලියල ඉවරවෙනකොට රෑ12ත් පහුවෙලා..ඒ නිසා දිනේ වෙනස නොසලකා හරින්න.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<br />
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com64tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-79458074295754922792012-09-21T16:01:00.001+05:302012-09-21T16:01:45.285+05:30සෙත්සාන්තියෙන් ගම සුවපත් කල පීරගම මාමාගේ අවසානය...!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdDi8ZF6SASNGaY6sitCoTvBCEZIQ8p1wkErxsDDZowXCaYCwaW_YWFoTWO3y7EMcVK-4Udwsx888rRUvNryzaM42RZZWHtTHupSjBOLezVOrjtVyhLSeumynE_GBiazqLvrEGRzpcZGU/s1600/dhehikelpeema+01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdDi8ZF6SASNGaY6sitCoTvBCEZIQ8p1wkErxsDDZowXCaYCwaW_YWFoTWO3y7EMcVK-4Udwsx888rRUvNryzaM42RZZWHtTHupSjBOLezVOrjtVyhLSeumynE_GBiazqLvrEGRzpcZGU/s1600/dhehikelpeema+01.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">අවිවේකීව ගෙවුනු දවසක් ගෙවීයන හැන්දෑවක මා මිතුරකුගේ නිවසක් වෙත පා ගමනින් යමින් සිටියා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">" ලොකු දරුවෝ....ලොකු දරුවෝ...."</span> පිටුපසින් ඇහුනු හඬකින් මා පිටුපස බැලුනේ ඉබේටම .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ආ..මාමා..කොහොමද..?"</span> මම ඇහුවා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">"අර යන්තරේ ජීවං කරල ඇත්තෙ වෙලාවක ඇවිත් අරන් යන්න."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">"හා.. මාම..මම වෙලාවක එන්නම්"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> මම එතුමන්ගෙන් සමුගෙන මගේ ගමන පිටත් උනා....</span><br />
<span style="font-size: large;">මීට සති කීපයකට උඩදී හමුවූ වෙලාවක පැවසූවේ, තමන් රත්නමාලී ගථාව තඹ පත්වල පිටපත්කර ජීවංකරන බවත් මෙය ඉතා බලගතු යන්ත්රයක් බවත්ය. මා ඉන් එක් පිටපතක් ගන්නා බවට පොරොන්දු වූ බව මතක් වුනේ මෙතුමන්ගේ හමුවීමෙනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගමේ කවුරුත් "පීරගම මාමා" ලෙස හැඳුන්වූවත් සැබෑ නම කුමක්දැයි මා මෙන්ම බොහෝ අය දැන සිටියේ නැහැ.මගේ ගමට ටිකක් දුර ගමක්වූ පීරගම ප්රදේශයෙන් පැමිණ විවාහයක් කරගෙන මේ ගමේම බින්නබැස්ස නිසා ඔහුගේ ඇඹේණියද "පීරගම නැන්දා" උනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> පීරගම මාමා ගමේ විශේෂ පුද්ගලයෙක් හා කාටත් අත්යාවශ්ය වන පුද්ගලයෙක් වුනා. ඒ එතුමාට තිබුනු විශේෂ හැකියාවක් නිසා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගමේ පිරිත් ගෙයක් තිබුනානම් ප්රධානත්වය හිමිවන්නේ එතුමාට. ඒ ඔහුට පිරිත් දේශනා කිරීමේ ඇති විශේෂ හැකියාව නිසා.ඒ වගේම එතුමා වටා,පිරිසක් හිටියා පිරිත් දේශනා කිරීම සඳහා සහභාගීවන. අප ගමේ පමනක් නොවේ කිට්ටුව ඇති ගමක උවත් යම් ගෙදරකට ගිහි පිරිතක් පවත්වන්නට උවමනා නම් මුලින්ම හමුවන්නේ පීරගම මාමාවයි. ඒතරම් මේ කටයුත්ත සඳහා එතුමා ප්රසිද්ධ වෙලා තිබුනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පිරිත් දේශනාකිරීමට පැමිනෙන ඇත්තන් බොහෝ විට ඒ සඳහා සහභාගී වන්නේ එයින් තමාට ලැබෙන පිනත්,හිතට ඇතිවන තෘප්තියත් සලකාගෙනයි. ඒ නිසා බොහෝ ගෙවල් වලින් උත්සාහ ගන්නේ පිරිත් කීමට පැමිනෙන ඇත්තන්ට හැකි උපරිම අයුරින්,හොඳින් සංග්රහ කිරීමටයි.පිරිත් කියන අය බොහෝ විට එම ගෙදරට පැමිනෙන්නේ රත්රී 7න් පසුවයි. ඒ නිසා ඔවුන්ට රාත්රී අහාරය එම නිවසින් පිරිනැමේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> සමහර මිලමුදල් යහමින් ඇත්තෝ මෙම ආහාර වේලට මාංශ ද එකතු කරගෙන, පිරිත් පැත්තක තබා..හොඳහැටි බැනුම් අහගත්වාර ඇතිබව ගමේ බොහෝ ඇත්තන් දනී. නැවත ව්යංජන පිලියෙල කිරීමට ගෙදර ඇත්තන්ට සිදුවන්නේ උම්බලකඩවත් නොදමාය. ඒ පීරගම මාමාගේ හැටිය. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පිරිත්කීම අවසන්වන පසුදා සියලුදෙනාටම යම් ත්යාගයක් නිවසින් පිරිනැමේ.එහෙත් ඒසඳහා අඩුමිල සරමක් හෝ ඇඳ ඇතිරිල්ලක් වැනි දෙයකට එහා ගියා දෙයක් කීයටවත් දෙන්නට දෙන්නේ පීරගම මාමානම් නොවේ. හේතුව මෙලෙස එතුමා කියයි..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">"ලොකු දරුවෝ...සල්ලි තියෙන මිනිස්සු..හොඳ..හොඳ.. තෑගි දුන්නම , ගෝලයො ටික හැම තැනදිම එහෙම බලාපොරොත්තුවෙනව...ඒ පාර සල්ලිය බාගේ නැති ඇත්තන්ට පිරිතක් කියන්න ලැබෙන්නෑ..! ඒ නිසා මේ යන විදිය හොඳා..!"</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">තවත් මෙතුමාගේ විශේෂ දක්ෂතාවයක් තිබුනා. ඒ පොඩි අයට හැදෙන උන රෝග , බඩේ අමාරු වැනිදේට සිදුකරන තෙල් මැතිරීමත්, බොහෝ අයට සිදුකරන දෙහි කැපීමත්, යන කාරනාවලට.එමෙන්ම ජීවං කරන ලද යන්ත්ර දැමීමට.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ කාලයේ නම් අඩි 100න් 100ට ඇති තරම් ඩිස්පැන්සරි තිබුනත්..මීට අවුරුදු 20කට පෙර එසේ නොවේ. රජයේ රෝහල පමනක් පිහිටට තිබුනු නිසා උන වැනි රෝගයක් සතියක් වැනි කාලයක් සුවනොවී තිබීමත්, වරින් වර නිතර උන,හෙම්බිරිස්සාව හැදේනම් බොහෝවිට කලේ පීරගම මාමා කැඳවා පිරිත් බලයෙන් සිදුකරන තෙල් මැතිරීමයි.මේ කටයුත්ත අනිවාර්යයෙන්ම ගමේ ඕනෑම නිවසක සිදුකරන දෙයකි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කුඩා කල මාද මේ අත්දැකීම සුලභව අත්දැක ඇත්තෙමි.මා පමනක් නොවේ මාගේ සහෝදරියටත්, සහෝදරයාටත් යම්,යම් අසනීපවලදී මෙලෙස තෙල් මැතිරීම කරනු අත්දැක ඇත්තෙමි.</span><br />
<span style="font-size: large;">කෑම මේසවලට තියනප්රමානයේ පුටුවක පිරිසිදු කෙසෙල් කොලකෑල්ලක් තබා ඒමත පුවක් මලක්,විවිධ පැහැති මල් ,පොල්තෙල් පහනක්,හඳුන් කූරු මිටියක්, පීරිසි තටුවට ගත් පොල්තෙල් ටිකක් යනාදී වශයෙන් අඩුම කුඩුම රාශියක් තබනු ලැබේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> අනතුරුව අමු කහ කැබැල්ලක් කුඩාවට ලියා පොල්තෙල් ඇති පීරිසි තටුවට දමනු ලැබේ. සියල්ල සූදානම්ය.පීරගම මාමා පැමිනෙන්නේ සුදුවතින් සැරසීය. වතුර භාජනයකට කහ කොල කැබැල්ලක් දමා කවලම් කර..ඒ ජලයෙන් මුහුනකට සෝදා ගනී. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පන්සිල් සමාදම් වීමෙන් අනතුරුව, අමු ඉරටු කැබැල්ලකින් පීරිසි තටුව තුල ඇති දෑ කවලම් කරමින් ඔහුගේ පිරිත් සජ්ජායනාව පටන් ගනී...මධ්යම රාත්රිය තෙක් එකම ආකාරයෙන් සජ්ජායනා කෙරෙනා මේ පිරිත් අසා සිටිනා අපට ලැබෙන මානසික සුවයනම් කිසිදිනක වචනයෙන් විස්තර කරන්නට සිංහල හෝඩියේ වචන මදිය. සමහර වෙලාවට පිරිත් අහවර වෙනකොට ලෙඩෙත් අහවර වෙලාය.</span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ නිවසේ මෙවන් කටයුත්තක් අවසානයේ මාගේ පියා විසින් අතමිට මොලවන මුදල කිසි දිනක මෙතුමා ගත්තේ නැත.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"මම කොහොමෙයි බාසුන්නැහැගෙන් සල්ලිගන්නේ..!"</span> යනුවෙන් පවසා හිමීට කන්ද බැස නොපෙනී යන්නේ අම්මා සාදා දුන් තේ කෝප්පයෙන් අඩක් පානය කල පසුවය. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">එහෙත් අම්මා පසුදිනම හාල්තුනපහ රැගෙන පීරගම මාමාගේ නිවස වෙත යන්නේ ඔවුන් අමාරුවෙන් ජීවත් වන ඇත්තන් වන නිසාමයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මාකුඩා කල ඔවුන් විසුවේ ප්රධාන පාර අභියස උවත් තමන්ගේ ලොකු පුත්රයාට එම නිවස පරිත්යාග කොට එතුමන් තම හාමිනේ සමග ටිකක් ඈතට වන්නට පිහිටි ඉඩමක ඉදිකල කටුමැටි නිවසක පදිංචියට ගියහ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">එම නිවස කටුමැට්ටෙන් එහාට ගියේ නැත්තේ මුදල් හදල් අතමිට නැතිවූ නිසාම නොවේ...ඒ ලැබෙන කිසියම් වූ මුදලක් වෙතොත් එය තමන්ගේ හිතවත් පන්සලක් වෙත යම්කිසි කටයුත්තක් සඳහා පරිත්යාග කිරීමට තරම් නිර්ලෝභී වුන නිසාමයි.එම නිවසේ තිබුනේ වැල් කැඩීගිය පුටු කීපයකුත්..පරනවූ මේසයකුත් පමනි.ඔහු නිදාගත්තේ ගෙයට ආඳා වහලය දික්කර කනු දෙකක් මත රැඳවූ..අගුවේ නොහොත් ඉස්තෝප්පුවෙ වු පැරණි ඇඳකය. එම ගෙට තිබුනේ සාලයත්,කාමරයක් පමනි.</span><br />
<span style="font-size: large;">එහි සාලයේ අඩි 3ක් පමන වූ බුදු පිලිමයක් මේසයක් මත තබා වැඳුම් පිදුම් කලේය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මෙතුමත් මාත් අතර මිතුදම ගොඩ නැගෙන්නේ මාගේ වෘත්තීය ජීවිතය නිසාය. </span><br />
<span style="font-size: large;">බොහෝ වෙලාවට ඕනෑම කෙනෙක් ගෙයක් අත්තිවාරම් දමන දිනයේ උදේ පිරිත් කියා තෙරුවන් සිහිකර මේ සුභ කටයුත්ත පටන් ගනී . ඒසඳහා බොහෝවෙලාවට පීරගම මාමා ඇතුලු පිරිසක් පැමිනෙන අතර...දිගින් දිගට හමුවීමේ ප්රතිඵලයක් ලෙස අප අතර මිතුදම ගොඩ නැගිනි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මා,මා හට ආවේනික ලෙසත්, ඉපැරණි වාස්තුවිද්යානුකූලවත් මේ කටයුතු කිරීම ගැන නිතරම එතුමා මා සමග ප්රශංසා ගුනයෙන් කතා කලා මතකය.එහි ප්රතිඵලයක් ලෙස මාහට මාගේ වෘත්තීය ජීවිතය සරුවන්නට කියා ස්වර්ණමාලී ගාථා තඹ පත් වල ලියා ජීවං කොට ලබා දුනි. එය මාගේ කාර්යාලයේ තවමත් මා වැදුම් පිදුම්කරන බුදුපිලිමය අසල තබා ඇත්තෙමි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">තමන්ගේ වියදමින් මදක් කැලයට වන්නට ඇති ආරන්යක් සදහා ගොඩනැගිලි,කුටි ආදිය ඉදිකර දී තිබුනි. ගමේ පන්සල සමඟ එතරම් සම්භන්ධයක් නොතිබු අතර ඊට හේතු වූ කාරනා කුමක් උවත් අප කුඩා කාලයේ පොහෝ දිනට පන්සියපනස් ජාතකකථා පොත්වහන්සේ පෙරලාගෙන සියලු උපාසක ඇත්තන්ට ධර්මය දේශණා කල අයුරු මට තාමත් මතකය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මෙලෙසසිටි මෙතුමාගේ ජීවිතය පෙරලීමට ලක්වූයේ මේ මෑතකය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කාලයක් තිස්සේ රාත්රියට නිදිවැරීම නිසා මෙතුමාට සෙම් අමාරුව දැඩිව බලපා තිබුනි. බොහෝ වෙලාවට සෙමට පානයකරන බෙහෙත් අතරැඳි ගමන් මල්ලේ තිබුනි.නමුත් වයසත් සමග මේ අසනීපය සුව නොවුනත් පානය කල බෙහෙත් නිසා...තට්ටම් ප්රදේශයේ ගෙඩිහට ගැනුනි. මෙය එතුමාට දැඩි වේදනාගෙනදෙන්නක් වු අතර මේ නිසාම නිදිවරන පිරිත් ගෙවල්වලට සහභාගීවීම නවතා තිබුනි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;">මීට අවුරුද්දකට ,දෙකකට පෙර අපට ලැබුනු අප්රසන්න ආරංචිය වූයේ පීරගම මාමා මත්පැන් වලට ඇබ්බැහි වී ඇති වගයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">හිතා ගන්නත් බැරිය. අපට අවවාද අනුසාසනා දුන් මෙතුමා...මෙලෙස වූයේ කෙසේද..?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: purple;">"අන්න බං පීරගම මාමා වත්තට යන පාරෙ බෝක්කුවෙ පල්ලේ වැටිලා කනපැලෙන්න බීල..!"</span> බොහෝ දවස් වල කොල්ලෙක්ගෙන් ලැබෙන ආරංචිය වූයේ එයයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගමේ බොහෝ අය පවසන්නට වූයේ අපූරු කතාවකි. එනම් පලාතේ ජනප්රිය වෙදැදුරු වරයකු පැවසූයැයි කියා දිනකට අරක්කු වීදුරු බාගයක් කෑමට පෙර බීමට පටන්ගත්තේලු එවිට..සෙම අඩුවන බවකීවා.... යනුවෙන් පවසා සුලුවෙන් පටන් ගත් බීමඔහුට නොදැනීම බෝතල් භාගයක් දක්වා වැඩිවී..අනතුරුව කානුපල්ලේ වැටෙන තරමට මොහු අගාධයට වැටී ඇති බවය..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අහෝ ඛේදවාචයක තරම ...අන්තිමට අතේ මිටේ මුදල් නැති වූ විට හොර පොට් එකකින් කෂියා ෂොට් එකක් දාගෙන කානුවක් පල්ලේ වැටී කාගේ හෝ කර මතින් ගෙදරට යාමයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මෙය අදහාගත නොහැකිව මා සමග මිතුරන් කීවේ මෙය නම් වස්වැදීමක් විය හැකි බවයි..! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">පසු කාලිනව ඔහුගේ පුතාට මෙයට පිලියමක් නොවූ කල හැමදාම ගල් අරක්කු භාගයක් ගෙදරට යැවීම කලේලු.ඉන්පසුව ඔහු පාඩුවේ නිවසට වී සිටියේය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගමේ මිනිසුන්ට ඔහු අමතක වුනා...ඔහුගේ හොඳ පැත්ත වසාගෙන නරක පැත්ත මතු උනා..! කෙනෙක් පාරේදි හමු උනත් අහකබලාගෙන ගියා. ගමේ ප්රභූ පිලිගැනීමක් ඇත්තකුට අන්තිමට කිසිම පිලිගැනීමක් නැති උනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කාලය ගෙවී ගියා..................!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මෙයට මාස ගනනකට කලින් ඔහු අභාවප්රාප්ත වුනා..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කනගාටුවට කරුන වන්නේ එතුමා වෙනුවෙන් දුක් වන්නට කිසිම කෙනෙකු නොමැති වීමයි. මලගෙදරට පවා බොහෝඅය නෑවිත් බැරි කමට ඇවිත් ගොස් තිබුනේලු. අවසන් කටයුතු සිදුකරන දිනයේ සිටියේ අතේ අඟිලිගනනට ආසන්න ගනනක්. එතුමා පිහිට වූ ආරන්යසේනාසනයේ සංඝරත්නය ඇරුනාම හාමුදුරුවරුන්ද හිටියේ අඩුවෙන්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මීට කාලයකට ඉස්සර ගමේම මිනිසුන්ට පිහිටවු, මුදල් මතම නැතිව සෙත්සාන්ති කටයුතු ඉටුකරපු මෙතුමාගේ වර්තමානය ගැන පමනක් හිතේ තබාගෙන මිනිසුන් කෙලෙහි ගුනය සලකාපු හැටිදමේ..??</span><br />
<span style="font-size: large;">මෙර කාරනය මගේ හිතේ වද දෙන කාරනයක් උනා.. ඇයි ..මිනිසුන් ඒතරම් මිය ගිය කෙනෙක් ප්රතික්ෂේපකලේ...! ඇත්ත........ ජීවන මගේ අන්තිම කාලෙ චර්යාව හොඳනෑ තමයි...ඒත් මිනිස්සු එහෙම කරන ඒක හරිද..............? අනේ මන්දා..........!!!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">උදේ හවස බුදුන් වඳින වාරයක් පාසා එතුමාදීපු ස්වර්ණමාලි තඹපත දකින දකින වාරයක් පාසා මතක් වෙන්නේ ..ඔහුට එහෙම උනේ කොහොමද කියායි..!!!</span><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;">පින්තූරෙ මෙතනින්,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://www.dailynews.lk/2007/04/25/art08.asp">http://www.dailynews.lk/2007/04/25/art08.asp</a><span style="font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
ප/ලි.- මේ ලියමන මෙතුමාට අගෞරවක් කිරීම සඳහා නොවන බව කරුනාවෙන් සලකන්න.</div>
<div class="MsoNormal">
(නම් ගම් මනංකල්පිතයි. සත්යකතාවකි)</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com47tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-51440620186584265512012-08-19T22:04:00.000+05:302012-08-19T22:04:55.445+05:30හිත රිදුනු වැහිබර දවසක්.....!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtYS8j3a-LuxWl_HoZN0bmPWZhajaBH-_L9cJUkbm0HB3LK1UFRWKpDHJkm3SGBeqRWGQjRa9kXlT-NhMC6nfIJpzyR9T3x3A5Qoy-tKZpr44ipGqmGM76PpM6_y4G8Zzzw4-4Ppt4w1A/s1600/rain+01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtYS8j3a-LuxWl_HoZN0bmPWZhajaBH-_L9cJUkbm0HB3LK1UFRWKpDHJkm3SGBeqRWGQjRa9kXlT-NhMC6nfIJpzyR9T3x3A5Qoy-tKZpr44ipGqmGM76PpM6_y4G8Zzzw4-4Ppt4w1A/s320/rain+01.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">පාළු අහසම අඳුරු වෙනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">පවන රළුවී වියරු වෙනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">අඳුරු කුටියම නිසල වෙනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">නුඹේ සෙනෙහස මතක් වෙනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">රුවන් පැහැයට නුඹව දිලෙනා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">සිනිඳු ලෙස සිප ගන්න සිතුනා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">දෝරගලනා සෙනෙහෙ පතුරා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">නුඹව තුරුලට ගනිමි සැනෙනා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">සෝ තැවුල් සිත වෙලා ගැනෙනා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">කොතෙක් තිබුනද මසිත අසුරා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">නුඹේ සියුමැලි මුවින් පිදෙනා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">සිනිඳු සීතල හදට දැනුනා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjYANuniO2OxTxXLxDUi79RZEWigkqlHoVv_AnPsX_BfewiI-HyKEXHiJeA70-P-bWn-l_pT3bIK2MBgYN75Iaww0txUYOGGrCt3gJsrHXMgg63FrBWSQICrEQIeC5i1CG1Z0fm_HzWZY/s1600/monkey_shoulder_whisky.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">කොහොම තවරා කෙලෙස ලැබුනත්</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">පැණිරසක් නම් නැතේ කිසිවක්</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">දිවට අපුලක් නමුදු දැනුනත්</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">නුඹව නැති කල නැතේ පිහිටක්</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">රැය පහන්වනු හිතට නොදැනේ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">කඳුලු සඟවා බමණ මතුවේ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">සවි ගතේ වාරුවත් නැතිවේ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">අහස පොලවද කියා නොදැනේ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">නොදුටු සැනසුම සොයා යනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">එයින් සිතිවිලි විකල් වෙනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">විකල් සිතිවිලි නිසල වෙනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">නිසල සිතිවිලි සසල වෙනවා</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white; color: #009933; font-family: arial, sans-serif; line-height: 17px; text-align: start;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjYANuniO2OxTxXLxDUi79RZEWigkqlHoVv_AnPsX_BfewiI-HyKEXHiJeA70-P-bWn-l_pT3bIK2MBgYN75Iaww0txUYOGGrCt3gJsrHXMgg63FrBWSQICrEQIeC5i1CG1Z0fm_HzWZY/s1600/monkey_shoulder_whisky.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjYANuniO2OxTxXLxDUi79RZEWigkqlHoVv_AnPsX_BfewiI-HyKEXHiJeA70-P-bWn-l_pT3bIK2MBgYN75Iaww0txUYOGGrCt3gJsrHXMgg63FrBWSQICrEQIeC5i1CG1Z0fm_HzWZY/s320/monkey_shoulder_whisky.png" width="240" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: x-small;">උඩම පින්තූරය මෙතැනින්....</span><span style="background-color: white; color: #009933; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">cindrellaforever.blogs...</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: white; line-height: 17px;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small;">ඊ ලඟ එක මෙතැනින්....</span></span><span style="background-color: white; color: #009933; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">murraymitchell.com</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: white; color: #009933; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com66tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-37073531447446326212012-08-01T21:25:00.000+05:302012-08-01T21:25:44.905+05:30මහ සෙනඟක් ඉදිරිපිට පාපැදියෙන් ඇදගෙනවැටුනෙමි...!<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI2Rznvkzh3iDiy3h3wyXsvf4cmx0WZE8eyA2jPh7yj27SKjNEEQ7iZejS6vcd6K1M6hEhSPvBP9HSekqyjYdr4eZvrcc4_R-3bq83f3MPqPzuSgsQ4jjjvUhMV_2zTi4Mu4Lxi3H7CTI/s1600/kriida.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI2Rznvkzh3iDiy3h3wyXsvf4cmx0WZE8eyA2jPh7yj27SKjNEEQ7iZejS6vcd6K1M6hEhSPvBP9HSekqyjYdr4eZvrcc4_R-3bq83f3MPqPzuSgsQ4jjjvUhMV_2zTi4Mu4Lxi3H7CTI/s320/kriida.JPG" width="320" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ සිදුවීම අවුරුදු බොහෝ ගනණකට පෙරසිදුවූවකි. එකල අපි දහම්පාසල් යන සිසුවෝ වූහ. පාසලේ උසස්පෙල සිසුන් වූ නිසාම දහම් පාසලේ සිටි ජේෂ්ඨ සිසුන් වූයේද අපියි. දහම් පාසල තිබුනේ අපේ ගමේ විහාරස්ථානයේය. කන්දක් උඩ පිහිටි නමුත් ප්රධාන පාරට මුහුනලා තිබුන නිසාත්, පලාතේ ජනප්රිය දහම් පාසලක් වුන නිසාත් වටේ පිටේ ගම් වලින් බොහෝ ලමයින් පිරිසක් මෙහි පැමිනෙති.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">අපනම් බොහෝ වෙලාවට උදෙන්ම යන්නේ..කුමක් හෝ ක්රීඩාවක් කිරීම සඳහායි.තරුණ වියේ සිටියත් අපි ඒදිනවල ප්රධාන තැන දුන්නේ ක්රීඩාවටයි. අපේ ප්රදේශයට ක්රීඩාපිටියක් නොතිබුන නිසාත් ,පන්සලේ පහල මිදුල තරමක් විශාලව තිබුන නිසාත් ක්රීඩා කිරීමට සීමිත ඉඩකඩක් තිබුනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">එහෙත් ඒ ක්රීඩාකිරීම මහාඅවුල් ජාලයක් වන අවස්තාද නැත්තේ නොවේ.දහම්පාසලේ ප්රධානාචාර්යතුමා පොඩි හාමුදුරුවන්ය. එහෙත් උන්වහන්සේ අපට කිසිබාධාවක් නොකලත් ලොකු හාමුදුරුවන් එසේ නොවේ .ඉතාධර්මධර ,විනය ධර හිමිනමක් වූ උන්වහන්සේට ලමයි කෑකෝගසමින් සෙල්ලම් කිරීමතරම්,කෝපගන්වන දෙයක් නැතිතරම්ය. ඒඅස්සේ ටෙනිස් බෝලයක් බුදුගෙයි බිත්තියේ හෝ වීදුරුවේ "දඩෝං" ගා වැදුනොත් අබ සරනය. තත්පරයෙන් ලොකුහාමුදුරුවන් කාමරය අතුගාන කොස්සද රැගෙන කොහෙන් හෝ මතුවේ..! අසු උන එකාට කොසුපහර ලැබේ. පිති,බෝල.විකට්කූරු, උන්වහන්සේගේ සන්තකයට ගනී. ක්රීඩාව එදිනට ඉවරය.බොහෝ වෙලාවට අපි මෙවැනි දෙයක් සිදුවුවහොත් මුලින්ම මාරුවීයන්නේ සැමදා දැකපුරුදුනිසාත් කොසුපහර කෑමට සුදුසු වයසක අපසිටිනිසාත්ය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඊට</span><span style="font-size: large;">අතර අමතර කතාවක් ඇත,</span><br />
<span style="font-size: large;">ක්රිකට් වලට අමතරව, <b><span style="color: blue;">ගස්කොටු</span></b> යනුවෙන් ජනප්රිය ක්රීඩාවක් තිබුනි.දැන් පොඩි ඈයෝදන්නවාද නොදනිමි. මෙය සිදුවන්නේ ගස් දෙකක් අතර පිහිටි ඉඩකඩකය.ගස් දෙක එකකෙලින්ද,අඩි 150ක පමන දුරකින්ද තිබිය යුතුය. පිල් දෙකකට බෙදුනු පසු එක් පිලකට 10ක් වත් සිටිය යුතුය. සියල්ලෝ තමන්ට නියමිත ගසවටා අල්ලාගෙන සිටියයුතුය. ඉන් එක් අයකු මැද්දට පැමින අනෙක් පිලට පේන්න ,චක්ගුඩු සෙල්ලමේමෙන් එහාට මෙහාට පනී,එහා පැත්තේ එකකු පැමින ඔහුට පහරක් එල්ලකලහොත් ඔහු දැවී යයි. එවිට විරුද්ද පැත්තට ගෙනගොස් පෝලින් ගස්සවා සිටිනු ලැබේ. තමන්ගේ පිලේ අයකු පැමින පහරක් ගසා බේරාගතයුතුය.මෙයට කියන්නේ "අඩි" ගසනවා කියාය. අනිත් පැත්තේ කෙනෙකු දවාගන්නෙත් අඩි ගසාය. එක පැත්තක දවාගත්පිරිස විශාල වූවිට ප්රවෙශම් කරගැනීමත් අමාරුය.එකා,එකා, අතින් අල්ලාගෙන දිගට ඇදී සිටින විට අනෙක් පැත්තට කිට්ටුය. ඉතාම සතුටින් නැරඹිය හැකි නරඹන්නන්ට අත්පොඩිගසමින් නැරඹිය හැකි ක්රීඩාවකි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">තරුණ වයසේ සිටි අපට ප්රේම කතා පුරන්නට දහම් පාසල තරම් තැනක් තවත් නැත.විවිධ පාසල්වලට යන ගැහැණු ලමයි..බොහෝ පිරිසක්මෙහි සිටින නිසා අපේ කොල්ලන් පැණිඇඹලයන් මෙන් හැසිරෙති. මේ සිද්ධියට සම්භන්ධ වන්නේ මගේ ගජයකු වන චමින්දයි. ඒ කාලයේ සිටම පැනියකු වු මොහුට අනඟබැලුම් දාන ගැහැණුලමයකු පහල පන්තියක සිටියාය. එහෙන්,මෙහෙන් නෙතඟ බැලුම් හෙලුවත් ඇයසමඟ කතාකිරීමට අවස්තාවක් දහම් පාසලතුලදී ලබාගත නොහැකිව චමින්ද සිටියේ කනස්සල්ලෙනි. මේ කාලයට මිතුරන් වෙනුවෙන් මෙවැනි උදව් කිරීමට පන ඇරගෙන සිටි මගෙන් ඌ උදව්වක් ලෙස ඉල්ලුවේ දහම්පාසල ඇරුනාම දෙදෙනාත් එක්ක ගෑනුලමයාට ෆලෝපාරක් දෙමුයි කියාය.දහම් පාසලේ සිට නගරයට බස් හෝලට් තුනක් හතරක් තිබෙන නිසා කිසිවෙකු බසයක නොගොස් පා ගමනින්ම යන්නේ විනෝදයටය. චමින්දයා මගෙන් උදව් ඉල්ලුවේ මගේ පියාගෙන් මට ලැබුන අලුත්ම අලුත්.."බෙන්ස්" එක නිසාය.එයනම් අලුත් පාපැදියකි.ඒ කාලයේ අපට නම් පාපැදියක් යනු බෙන්ස් රථයක් තරම් වටින්නේමය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">පාසල අවසන් වුනි. ගැහැනු ලමයින්පිරිස ගියපසු මාව ඉස්සරහ හිඳවාගෙන චමින්දයා බය්සිකලය පැදගෙන යයි. ලමයි ටික පාරේ එකපැත්තකය.අපි අනෙක් පැත්තේය. ඔවුන් යන ගානට අපිත් යන්නෙමු.</span><br />
<span style="font-size: large;">මලසමයන් පාර දිගේය.චමින්දයා..බයිසිකලය පදිනගමන් හිනාවේ. රහසින් ඉඟිඹිඟි පා යමක් කියයි,එහා පැත්තේ ගැහැණු ලමයි ටික හිකි..හිකි...ගාමින් හිනාවෙති..කෝලම් ගුලාවකි. මම ඉතිං ඇඹරි ,ඇඹරි බයිසිකලයේ පොල්ල උඩය.එයාකාරයෙන්,මෙයාකාරයෙන් නගරයට ගියා කියමුකො. නගරය කෙලවර තුන්මං හන්දියකි.පන්සල,රෝහල ,පාසල පිහිටි ජනාකීර්ණ මං සන්දියකි.ගැහැණු ලමයින්ට ඉදිරියෙන් ගිය අපි එක සැරේටම වටරවුමක් ගසා..ආපසු හරවන්නට ගියෙමු. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMI0_R5wsVeCZbBIOGmYUlHE1D_vrWYW0ekBCfPtcJ32_YI8WjCzQDSCjNorKcFW0xuHis3bBcpy9sx4UWAW9XYno3NIAsGlbuWrSiDFkHA-n36Jgda7sJJyWfb-ZZOjzq69lcZ707P5M/s1600/images+(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMI0_R5wsVeCZbBIOGmYUlHE1D_vrWYW0ekBCfPtcJ32_YI8WjCzQDSCjNorKcFW0xuHis3bBcpy9sx4UWAW9XYno3NIAsGlbuWrSiDFkHA-n36Jgda7sJJyWfb-ZZOjzq69lcZ707P5M/s1600/images+(1).jpg" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">අහෝ....!අභාග්යක තරම...???</span><br />
<span style="font-size: large;"><b>දඩාං</b>........!!!</span><br />
<span style="font-size: large;">බයිසිකලය අනිත් පැත්තට මහ සෙනඟ මැද්දේ ඇදවැටුනි..! සායම ඉවරය.වටේ පිටේ සිටියවුන් කට අතකින් වසාගෙන හිනාවෙති.ඒ මදිවාට මගේ කකුලක් උඩට වැටුනු බයිසිකලය නිසා නැගිටගැනීමටත් බැරිය. හතර විලිලැජ්ජාවය..! ඒ මදිවාට මාවදමාගෙන බයිසිකලෙන් ආපු එකාත් නැත. කොහේදෝ සිට ආ මාමා කෙනෙක් බයිසිකලය ඔසවා මා නැගිටවාලූවේය.එවිටයි මා දැක්කේ, චමින්දයා මාත් එක්ක ආවේ නැහැ වගේ පාරේ කොනකට වී සෙස්සන් සමඟ සිනහ වෙමින් සිටී...####%%&*$@%^&* රටේම කුනුහරප මතක් උනි..!</span><br />
<span style="font-size: large;">මම කොරගගහා අමාරුවෙන් අයිනකට වී බයිසිකලයට කුමක්දැයි බැලුවෙමි..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"අයියට ගොඩක් අමාරුද..?"</span> මිහිරි හඬක් ඇසී මා පසුපස බැලුනේ ඉබේටමය.</span><br />
<span style="font-size: large;">මලා අර නංගිලා ටික.....සරුවාන්ගෙම..කූල් වී ගියේය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"හරිශෝක් යාලුවෙක් නේද ...?"</span> මම ඇගේ සිරියාවන්ත මුහුන දෙස මුව අයාගෙන බලාසිටියෙමි.ඊලඟට යෙහෙලියක් කතාකලාය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඕ ගොල්ලො වැටුනම අර අය්ය බයිසිකලේ අතෑරලා..දිව්වා..පස්සෙ පැත්තකට වෙලා බලා හිටිය..!"</span> මැදැයි කොලා නංගිලා ටික ඔක්කොම විස්තරය දෙන්නේය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"ආනේ අය්යෙ ඔන්න ඔයාගෙ කකුලෙ දනපොල්කට්ටෙන් ලේ එනව.."</span> අරූගෙ පැණි නගා කියයි.</span><br />
<span style="font-size: large;">මොන....මගේ මුලු සරුවාන්ගෙම හිරිවැටිලාය.කකුලක් නැති උනත් නොදැනේ..! ඒ මදිවට ලැජ්ජාවෙ පනයන වැඩේ පාරෙ යන ඈයොත් යන ගමන් මේ මොකක්දැයි එබීබලන එකයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඒ...****ඔයාගේ ලේන්සුව දෙන්නකො..! ලේ පිහිදාගන්න..!"</span> තවත් එකියක යෝජනාකරයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"ඉන්න මං දෙන්නම්"...චමින්දයාගේ ට්රයි එක පැනලා ලේන්සුව දීපි.</span> මලා දැන් මොකක්ද කරන්නෙ..? ගන්නවද ,නැත්ද..? මම අරූ ඉන්නවාදැයි බැලීමි.වෙළඳ සැලකට මුවාවී ඔහුහිඳී.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"ආ...ආ..ගන්න..!ගන්න..කමක් නෑ..!"</span> ඇය බලෙන්ම දුන්නාය. ඒත් මම අතට ගත්තත් කකුල පිසදාගන්නමොකක්ද <span style="color: blue;">වගේ..? මම ආපසු දුන්නෙමි. ඇය ගත්තේ නැත.</span></span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"අපි යනවා..පරිස්සමින් යන්න අය්යේ." </span><span style="font-size: large;">නංගිලාගේ ඔවදනකි.</span><br />
<span style="color: lime; font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මම ඒ සුනංගුවේම සයිකලයට නැගී පිටත් උනෙමි.කකුලට සුලු තුවාලයකි.ගානක්වත් නැත.පැය භාගයක් ගියේ නැත..</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඒ වීයෝ...වීයෝ..."</span> චමින්දයා....ඇවිත්..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"බලු වැඩ කරන්න එපා යකෝ.."</span> මගේ කේන්තිය වචන වලට පෙරලුවෙමි.</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"නෑ බං...! මේ...මේ.."</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">"අනේ පලයන් යන්න...හරි උඹ දැන් ආවේ...?"</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"ගනන් ගන්න එපා බං..සුලු දෙයක්නේ...!"</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">"සුලු දෙයක්...? මෙන්න බලපන්..සුලුදෙය උඹේ ට්රයි එක ලේන්සුවත් දීලයි ගියේ..."</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"ඈ ...ඇත්තද බං...මොනවද කිව්වෙ..මාවත් දැකලද...?"</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">"අ ඒක තමයි උඹ පැනල ගියේ....නේද..? අන්න උඹට බැන්න පලු යන්න..!"</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"ෂික් අපරාදෙ.....!" චමියා පරල විය..</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඉරිදාවක්...පසු වී තවත් ඉරිදාවක් අවේය..මම කිසිවක් නොවූ ලෙස දහම්පාසලට ගියෙමි.අනික මට එය ටිකක් අමතක වීගියේය. පන්තියට ඇතුලු වුවා පමනි..!</span><br />
<span style="color: purple; font-size: large;">"ස්...ස්..ස්ස්...!"</span><br />
<span style="font-size: large;">අර නංගිලා ටික..!චමියා තවම ඇවිත් තිබුනේ නැත..! මමඔවුන් දෙසට ගියේ ඇඹරෙමිනි.</span><br />
<span style="color: purple; font-size: large;">"අපි තුවාල හොඳද බලන්න ආවේ..!"</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">නෑ එච්චර තුවාල වෙලා තිබුනෙ නැහැ..</span><br />
<span style="color: purple; font-size: large;">"කෝ..මගේ ලේනසුව...?" </span><br />
<span style="font-size: large;">හුටා...බොලේ ..මතක නැති උනානෙ...කොහේ දැම්මද..? මතකත් නැත.</span><br />
<span style="color: purple; font-size: large;">"කමක් නෑ..ඒවෙනුවට..වෙන එකක් ඕන හොඳේ..."</span><br />
<span style="font-size: large;">ඈ...!!!! මේ මොකක්ද ..වෙන්න යන්නෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">බලමු..!</span> කියා මම ශේප් වී ගියෙමි.</span><br />
<span style="font-size: large;">පසුව කිහිප වතාවක්..ඇය ..යෙහෙලියන් සමඟ මා හමුවීමට පැමිනියා මතකය..ඇයද..සියල්ල මට පැවසුවේ විහිලුවෙනි..! එහෙත් ඒ විහිලුව මට ඇල්ලුවේ නැත. මා ඉන්පසු ඇය දුටුගමන්ම මාරුවී ගියෙමි.</span><br />
<span style="font-size: large;">කාලය ගෙවී ගියේය......!</span><br />
<span style="font-size: large;">අපි දහම් පාසලේ විවිධප්රසන්ග ආදිය එකට ඒකතු වී කලෙමු..අපි හොඳ යහලුවන් වී සිටියෙමු. ටික කාලයකින් ඔවුන්ද..අපිද ..එතැනින් සමුගත්තෙමු.</span><br />
<span style="font-size: large;">යලිත් බොහෝ කාලය ගෙවීගියේය. දිනකදී..ගාල්ලේදී ඇය හමුවිය.හෙදි සොයුරියක්ලෙස ඇය පුහුනුවෙමින් සිටියාය.මා ඇයට සුබපතා සමුගත්තෙමි. දැන් ඇය කොහේ..සිටිනවාදැයිනොදනිමි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ප/ලි......මෙය ලියන්නට හේතුවූයේ අද පොහොය දින පන්සලට ගියවිට දුටු දෙයකිනි.එනම් අපි ඒ දිනවල ගස්කොටු ගහපු ගස් දෙකින් ඉතුරු වී තිබූ අනෙක් ගසද අලුතින් පන්සලට පැමිනි විහාරාධිපති හිමියන් විසින් කපාදමා ගල්වැටියක් ඉදිකොට ඉහල මිදුලටම ගෙන ඇත.අනික් ගස මීට කාලයකට පෙර පෙරපාසල් ගොඩනැගිල්ලක් හැදීමට කපා තිබුනි.</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ සෙල්ලම ගොඩක් ඈයෝ දන්නවනම් විස්තර කරාට සමාකරත්වා...!</span><br />
<div><span style="font-size: x-small;">පින්තූර ගූගල් වෙතිනි.</span></div>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com63tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-13877725904190598622012-07-23T00:28:00.001+05:302012-07-24T06:44:09.744+05:30රූපවාහිනියේ මුතුහරට ගිය පුංචි අපි..!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguxndZB6RkwvmPNx2dX_PRlcgzsrEG9jQNCHeYDJA5zsdAjQ1GioDqRE6kRKKLdAHbPVXmVILrJcN4DniDl3KvQq5cjBPxxcsn2HeHVThtQKWKeHBvZHQahZbdDsMZsRrlmjmPsigUbOs/s1600/tv_studio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguxndZB6RkwvmPNx2dX_PRlcgzsrEG9jQNCHeYDJA5zsdAjQ1GioDqRE6kRKKLdAHbPVXmVILrJcN4DniDl3KvQq5cjBPxxcsn2HeHVThtQKWKeHBvZHQahZbdDsMZsRrlmjmPsigUbOs/s320/tv_studio.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span id="goog_880898690"></span><span id="goog_880898691"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">වේගයෙන් හරිම හදිස්සියෙන් යන බස් එකේ පැතිවීදුරුවෙන් එන සීතල හුලඟට මාව ඇහැරුනා.දිග සීට් එකේ අපි තුන්දෙනෙක් ඉන්නව. කොනේම ජනක,ඊලඟට මම,මට එහාපැත්තෙ පුන්චි මල්ලියෙක් හිටිය අපිට වඩා බාල මටනම මතක නැහැ, හොඳටම නින්ද ගිහිල්ල ඔලුව මගේ පිටට හේත්තුවෙලා ඒත් ගානක් නෑ.මටත් හොඳටම නින්ද ගිහිල්ල තිබුනෙ. කටේ කුනුකෙලත් එක්ක මම කට ඇරගෙන ජනේලෙන් එබෙන්න වගේ එලියෙ පේන සුරපුරයක් වගේ උසබිල්ඩින් ,නානාප්රකාර වාහන දිහෑ බලාගෙන යනව.ඔන්න එතකොට ජනකටත් ඇහෑරුනා.අත්දෙකෙන්ම මූන පොඩිකරල ඇස්වල කබකඩලා අලුත්ම කමීසෙ උලාගත්ත. ඒත් මට මොකෝ...එයත් මම වගේම කට ඇරගෙන වීදුරුවෙන් එලිය බලාගෙන යනව.වේගෙන් ගිය බස් එකේ ඉස්සරහ ඉඳල ගාමිණි අය්ය අමාරුවෙන් වැටි වැටි වගේ සීට්වල</span><span style="font-size: large;"> හයිකරල තියෙන පොලු එකින් එක අල්ලගෙන ඇවිල්ල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">" මල්ලිල දැන් බහින තැන කිට්ටුයි බෑග් එහෙම ලෑස්තිකරගන්න". කියල බෙරිහන් දීලවගේ කිව්ව.</span></span><br />
<span style="font-size: large;">ජනේලෙන් ඈතබලාගෙන හිටපු අපිට හරියට ඇහුනෙ නැහැ කියල තේරුනනිසා ,නැවතත් ඊටවඩා හය්යෙන් කීව එතකොට තමය් ගැස්සිල වගේ අපිට ඇහුනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">උන්හිටිතැන් අමතක වෙලාවගේ අපි දඩිබිඩි ගාල අනික් සීට් වල හිටිය අයත් පෙරලගෙන පිටිපස්සෙ දොරටුව ගාවට තල්ලුවෙලා වගේ ගියා. ඊටපස්සෙ අනික් අයත් ආව,</span><br />
<span style="font-size: large;">මහා බස් ගොඩකුයි..තවත් නම් නොදන්න වාහන කන්දරාවකුය්..ත්රීරෝද ගොඩකුය්.. එක හුස්මට නවත්තගෙන ඉන්න හංදියක් පහු උනගමන් අපි බස් එකෙන් බැස්ස. ගාමිනි අය්ය හැමෝගෙම මූනුවලට එබිලබලල ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"හැමෝම ඉන්නවනෙ...දැන් අර අතන තියෙන හෝලට් එකට යන්" </span>කියල කිව්ව.</span><br />
<span style="font-size: large;">අපිට ඒව ඇහුනෙ හීනෙන් වගේ...!</span><br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">මේ කොහෙද බං...."</span></span><br />
<span style="font-size: large;">ජනකය මගෙන් අහනව...</span><br />
<span style="color: lime; font-size: large;">"දන්නෑ ..අර බෝඩ් එකේ බම්බලපිටිය කියල නම් ලියල තියෙනව"</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔන්න එතකොටම මහ හය්යෙන් හෝන් ගහගෙන තරගයට වගේ බස් එකක් ආව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"හා...හා ..ඉකමනට නගින්න.."</span> </span><br />
<span style="font-size: large;">අය්ය කියනව. ඒ බස් එකනම් අරවගේ නෑ හරිම නිවුන වගේ කලබලයක් නැතිව යනන ගත්ත. තුම්මංහන්දි පහුකරල.., මහ දැවැන්ත රූස්ස ගස් යටින් යන්න පටන් ගත්ත..දැන් හරිම කුතුහලේ..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"මේ කොහේද බං...! කැලේක යනව වගේනේ."</span></span><br />
<span style="font-size: large;">කකුල් දෙකෙන් පහත් වෙලා නැමිල වගේ වීදුරුවෙන් එලියෙ උඩ බලන ගමන් ජනක අහනව.</span><br />
<span style="color: lime; font-size: large;">"කොලඹ කියන්නෙ කොන්ක්රීට් වනන්තරයක් කියල කව්ද බං කිව්වේ".</span><br />
<span style="font-size: large;">මමත් නිකං හෝන්දුමාන්දුවෙලා වගේමොනවහරි කියන්න ඕන නිසා කියනව</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">"හා ලමයි ඔක්කොම බහින්න දැන්.."</span><br />
<span style="font-size: large;">ගාමිනි අය්යගෙ කටහඬ හරිම ප්රානවත්වෙලා..ඔන්න බස් එකෙන් බැහැල ටික දුරක් ගිහිල්ල සෑහෙන ගේමක් දීල පාර මාරුවෙලා ලොකු ගේට්ටුවක් ගාව නැවතුනා..එක දිගට විහිදුන තාප්පෙ ලස්සන චිත්ර ඇඳල තිබුන. ඊට පස්සෙ ගාමිනි අය්ය අපිව පැත්තකින් නවත්තල ලොකුගේට්ටුවෙ පැත්තක තිබුන පුන්චි කටක් වගේ කුඩා ගේට්ටුවෙන් ඇතුලු උනා. ටිකකින් ඔලුව දාල අපිට කතාකලා. හැමෝම බයවෙලා වගේ ගියා.සිකුරිටි අංකල් කෙනෙක් ඇවිල්ල හැමෝගෙම මූනදිහා බලාගෙන ගිහිල්ල පෝලිමට ඉන්න කිව්ව.ඊට පස්සෙ කොලයක ටයිප් කරපු නම් බලබලා..නම් අහල හරි දැම්මා..</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් යන්න... කීවගමන් අපි යන්න ගත්ත. ගාමිනි අය්ය ඉස්සරහම...ඊලඟට සඳමාලි,ලක්මාලි,ලසන්තා ,තවත් ගැහැනු ලමයි කීපදෙනෙක් සහ ජනක,අනිත් මල්ලිත් මමත්...එකා පසුපස එකා යනව..බිමට ගල්වගයක් අල්ලල දෙපැත්තෙ විවිධ මල් වර්ග හිටවලා,ලස්සනට කප්පාදුකරල. එකසැරයක් දැක්කම ආයිත් බලන්න තරම් ආසා හිතෙන වටපිටාවක්. පොඩි පඩිපේලියක් නැග්ගගමන් ලොකු වීදුරු දොරක් ගාව ආයිත් සිකුරිටි එක්කෙනෙක් , එත් අපි එයාගාවට ගියේ නෑ..ඊට ටිකක් එහායින් ඉන්න ලස්සන සීදේවි හිනාවකින් නිතරම මූන පුරෝගෙන ඉන්න අක්ක කෙනෙක් ගාවට ගියා එයා ලස්සනට හිනාවෙලා ආචාර කරල බොස්ගෙඩියක් වෙන්න ගැටගහල තියෙන කොන්ඩේ පේන්න ඔලුවපහත් කරල මේසෙ උඩතියෙන කොලයක් බලල..දුරකතනය ඔබන ගමන් අපිට ලොකු සෝපාවක් පෙන්නල වාඩිවෙන්න කීව. අපි හොල්මන් වෙලාබලාඉන්නව...</span><br />
<span style="font-size: large;">ටිකකින් ඉබේම වගේ වාඩිඋනා අම්මෝ බුරිය ගාවටම එරිච්ච නිසා ගෑනු ලමයි ටික ලැජ්ජාවෙන් ගවුම් හද..හද වාඩි උනාට වඩා ඉක්මනින්නැගිට්ට.</span><br />
<span style="font-size: large;">ටික වෙලාවක් ගෙවිල ගියා..හැම තැනමබිත්තිවල ටී.වී හයි කරල..හැම එකකම එකම වැඩසටහන යනව අපිකට ඇරගෙන බලාඉන්නව...දැන් උදේ 9ත් පහුවෙලා කිසිකෙනෙකුට බඩගින්නක්වත් නෑ.ඔහේ බලාඉන්නව.</span><br />
<span style="font-size: large;">මෙන්න එත්කොට අපිට දැකල පුරුදු මූනු එහා මෙහා යනව...එකෙක්කෙනා,</span><span style="font-size: large;"> එක..එක අයව අඳුරගෙන මමත් අඳුර ගත්තා එක්කෙනෙක්.."පරාක්රම නිරිඇල්ල මහත්මයා" බොහොම සන්සුන් ගමනින් අපිව පියමංකරගෙන යනව ඇරිච්චකට වහගන්න අමතකවෙලා වගේ මමබලාගෙන ඉන්නකොට කව්ද ..සීදේවි නැන්දා කෙනෙක් ඇවිල්ල අපිව කාමරයකට එක්කගිහින් අපිට වඩා වැඩිමහල් අය්යල අක්කල ටිකකට බාරදුන්න. එක්කෙනෙකුට එක්කෙනෙක් වගේ ඇවිල්ල අපිව සම්මුඛපරීක්ෂනයකට ලක්කලා. ඒගොල්ලො හරි ආඩම්බරකාරයො කියල හිතුවත් එහෙම උනත් ඒගොල්ලො අපේ හිතේ තිබ්බ බය නැතිකලා.</span><br />
<span style="font-size: large;">ජනකට තිබුනෙ චිත්රයක් නිර්මාණය කරන්න.සඳමාලි ඇතුලු පිරිසට භක්තිගීත</span><span style="font-size: large;">යක් ගායනාකරන්න. ලක්මාලි ප්රවුර්තියක් ලියන්න,මට ප්රවුර්තියක් නිවේදනය කරන්න. මේ හැම එකකටම ඒකාලෙ අපේ දිහාවෙ හිටිය දක්ෂමයො ටික තමයි මේ අය.අපි හැමෝම තොරගත්තෙ දහම් පාසල් වලින් තරඟ තියල ..ඒ වගේම අපිව මුතුහර ලමාසමාජයක් පිහිටුවල මේකටයුත්ත ඉෂ්ට කිරීමේ භාරදූර කටයුත්ත ඉටුකලේ ගාමිනි අය්ය. ඔහු ඒ දවස් වල ජාතික රූපවාහිනියෙ සහාය අධ්යක්ෂවරයකු වන්න පුහුනු වෙවී හිටියෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ බය සැක එහෙම ඇරල අපිගෙනාපු ඇදුම් අන්දවගෙන පුන්චිම දොරකින් ඇතුලට එක්කන්ගියා අම්මෝ සීතල..නිකං අයිස් පෙට්ටියකට දැම්ම වගේ උනා.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ මදිවට හැමපැත්තෙම කන්නාඩි හයිකරල.....කොහේද මේ කියල හිතන්නවත් හම්බු උනේ නැහැ..මෙන්න නැන්ද කෙනෙක් හිනාවෙවී ඇවිල්ල</span><br />
<span style="color: purple; font-size: large;">"කොහොමද පුතා කොහේ ඉඳලද ආවේ..."</span><br />
<span style="font-size: large;">කියල අහන ගමන් මොකක්ද පෙට්ටියක් වගේ එකක ඇරල...පුලුන් කෑල්ලකට මොනවද</span><span style="font-size: large;"> අරන් මූන පුරාඅත් එහෙට මෙහෙට දුවවල..ඔලුවත් පීරල හරි පුතා යන්න කියල ඊලඟ එක්කෙනා ගත්ත. ඔක්කොම ඉවර උනාම ආයිත් අය්යල දෙන්නෙක් ඇවිල්ල තව ලොකුම ලොකු කාමරයකට එක්කන් ගියා හරි විශාලයි ඒ වගේම හිස්</span><span style="font-size: large;">,</span><span style="font-size: large;"> දෙන්නෙක් විතරක් පුටු තියාගෙන හිටියා. පස්සෙ අර මුලින්ම අපිව </span><span style="font-size: large;">බලන්න ආපු</span><span style="font-size: large;"> නැන්දා ඇවිල්ල එගොල්ලන්ව හඳුන්වන්න ගත්ත.බලන කොට ඒ නැන්ද තමයි මුතුහර වැඩසටහන හරිම කැපවීමෙන් උත්සාහයෙන් නිශ්පාදනය කරල අධ්යක්ෂණය කරන්නෙත්...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ සියල්ල සිදුවන්නෙ..1989හෝ 1990 විතර කාලෙ. දහම් පාසල් බඩේ බැදගෙන වගේ කරපුකාලෙ ඒ දහම් පාසල් ජීවිතය නිසා ලැබුනු අවස්තාවක් තමා මේකත්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">තව ටිකකින් මහා සැර ලයිට් වගයක් ගැහැව්ව අම්මෝ..ඇස් නිලංකාරවෙලා ගියා..මෙන්න ඒ විදුලි ලාම්පු වහල දිගේ පහලට එනව මහා යකඩ බාල්කෙක එල්ලලම බය උනත් එක්ක.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ටිකකින් මාමල වගයක්....අඩුවැඩිය මහගොඩක් ගෙනල්ල කාමරය ඇතුලෙ මොනවද හැදුව. මේ කාමරයට කියන්නෙ "ස්ටුඩියෝ"</span><br />
<span style="font-size: large;">එක කියල අර නැන්දා මුලින්ම අපිට කියල දුන්න.</span><br />
<span style="font-size: large;">මාව නිවේදකයෙක් විදියට මගේ කොටස මෙහෙමය් කියල නැන්දා පහදල දුන්නට මෙන්න බොලෙ එකසැරේට අපිට කියල දෙන්න ආපු අය්ය කෙනෙක් නිවේදකය</span><span style="font-size: large;"> උනා .</span><br />
<span style="font-size: large;">මුලින්ම භක්තිගීතය ...ඉවර උනා ඊලඟට මට,</span><span style="font-size: large;"> අර වාදක කන්ඩායම් වල ශිල්පියො අඳින්නෙ, අන්න ඒවගේ ශර්ට් එක ඇඳල මුලින් මාමල වගයක් හදපු කොටයක් වගේඑක උඩ වාඩිවෙලා ලක්මාලි නංගි ලියපු ලිපියක් කියවන්න උනා. පුංචි රිහල්සල් ඒකකට පස්සෙ පටිගතකිරීම</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">කට්...</span>! මගේ කොටස ඉවරයි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"හොඳයි පුතා හොඳට කලා..!</span> </span><br />
<span style="font-size: large;">අර නැන්දා කිව්ව..!අපි හැමෝම එලියට ආව . හැමෝම සතුටින්. ගාමිනි අය්ය කොහේද් ඉඳල ඇවිල්ල</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඉන්න මම මේක විකාශය වන දිනය අහන් එන්නම්</span> </span><br />
<span style="font-size: large;">කියල කොහේද ගියා...අපි අපේ කච කචේ.පටන්ගත්ත ..අරයට මෙහෙම උනා ..අරහෙම උනා..එක එක කතාව..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">සියලුදෙනාම ගම් බලා පිටත් උනා..ඒ පාර බස් නෑ හැමෝම බය වෙලා..අන්තිමට කිට්ටුව නගරයට යන බස් එකක ඇවිල්ල කිලෝමීටර12ක්පයින් ඇවිල්ල තමය් ගමට ආවෙ.හැමෝටම පාන්කියාගන්න බෑ...!</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් වැඩසටහන යන දවසට දහම් පාසලේ තඩි ටී.වී එකක් හාමුදුරුවො කාගෙන්ද ඉල්ලගෙන ඇවිල්ල බණ ශාලාවෙ තියල තිබුන. මැදැයි..කොලා..!</span><br />
<span style="font-size: large;">එදා අපේ වැඩ සටහන නෙවේ ගියේ වස ලැජ්ජාව..!!!</span><br />
<span style="font-size: large;">හාමුදුරුවන්ටහොදටම කේන්ති ගිහිල්ල..!ගත්තා කෝල් එකක්....</span><br />
<span style="font-size: large;">අනේ සමාවෙන්න අපි ඊලඟ සතියේ විකාශය කරනව. එහෙන් පිලිතුරු.</span><br />
<span style="font-size: large;">අපි හිත හදාගෙන ගෙදර ගියා..වෙලාවට මමකාටවත් ඉස්කෝලෙ යාලුවන්ටවත් කිව්වේ නැහැ මෙහෙම් එකක් තියෙනව කියල.කියල තිබුන නම් කලිසම් ඇඳගෙන ඉස්කෝලෙ යන්න බැරිවෙනව. හැබැය් ඊලඟ සතියෙ විකාශය උනා..සංස්කරනයවෙලා හැම එකකින්ම ටිකටික තමයි ගියේ ඒත් ඒක හරි ලස්සනට ගියා..හරි ආඩම්බරය් හැමෝටම.</span><br />
<span style="font-size: large;">පස්සෙන්ද ඉස්කෝලෙට ගිය ගමන් ගැහැනු ලමය් ටිකක් වටකරගත්ත මාව, එක්කෙනෙක් දැකල හැමෝටම කියල,</span><span style="font-size: large;"> අපේපන්තියෙ ලමය්..මේ අය රටේ ප්රශ්ණ අහනව...මමනෙ දන්නෙ කාපු කට්ට...මමත් ඉතිං ශේප් නියායෙන් හිටිය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">************************************************************************</span><br />
<span style="font-size: large;">154 බස් එකේ මම අයිනෙ සීට් එකේ වාඩිවෙලා ඉන්නව...!හිමින් සැරේ යන බස් එක එහෙන් මෙහෙන් ගිහිල්ල රූපවාහිනිය</span><span style="font-size: large;"> ලඟ නවත්වනව ,මමත් බැහැගන්නව..ඔහොම ඉස්සරහට යනකොට බී.එම්.අයි.සී.එච්. එක තියෙනව ඒක හමුවෙනකන් මම වටපිට බලබලායනව. ඒ දවස් වලට වඩා මොනවද දැන් වෙනස්වෙලා තියෙන්නෙ....</span><br />
<span style="font-size: large;">ගොඩනැගිලි.....එකදිගට යන වාහන,කාපට් කරපු පාර අතුටික කපල දාපු මාර ගස්,මැරිච්ච් නිසා(තාර වලට) උගුල්ලපු තඩි මාර හා මැයි ගස් වල සලකුනු විතරක් ඉතිරිකරල ...ඒත් තාප්පය දකිනකොටම මට ඒකාලෙයි මේ කාලෙය් අතර ලොකුවෙනසක් දකින්න නැහැ.අවුරුදු කීයක් නම් ගෙවිලද..? අවුරුද්දකට සැරයක් වත් ඔතනින් යන මට හිතෙන්නෙ එහෙමයි...!අතීතයේ දෙව්ලොව යන සතුටකින් ආපු මතකයන් යලි යලි මතක් වෙනකොට තමය් මෙහෙම ලියන්න හිතුනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ප/ලි.... ඒ කාලෙ ඔය ගිය අයගෙන් ගොඩක් අය හමුවෙන්නෙ නැතිතරම් ජනක විතරයි හමුවෙන්නෙ.සඳමාලි අමරිකාවෙ ,අනික් අය කොහේද දන්නෙ නැහැ. එක්කෙනෙක්වත් ඔය සහභාගිඋන ඒවා නෙවේ දැන් කරන්නෙ. වෙනම ක්ෂේත්ර වල රැකියාවන් කරන්නෙ.</span><br />
<div><br />
</div>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-71767041139029943592012-07-16T14:55:00.000+05:302012-07-16T14:55:39.599+05:30පිස්සු පූසා කාටූනය හා අපේ ළමයි..!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIqJeGa92Cw1CCL-OXeXkeCE1U94p2AsXdiyf_MSlCO4NTyXFKyDe0qVtq80AO37_qTzm00IEabTrrfGb7Q15430jklCFSJrfjHHezYbolwaBkUtaOUaM8_aWNJ_Vbm1GOQqtB-HH39js/s1600/pissu+1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIqJeGa92Cw1CCL-OXeXkeCE1U94p2AsXdiyf_MSlCO4NTyXFKyDe0qVtq80AO37_qTzm00IEabTrrfGb7Q15430jklCFSJrfjHHezYbolwaBkUtaOUaM8_aWNJ_Vbm1GOQqtB-HH39js/s320/pissu+1.gif" width="320" /></a></div><br />
<span style="color: red; font-size: large;">ලොකූ...ලොකූ... කෝ නැගිටින්න...! මෙන්න පිස්සු පූසා කාටුන් එක යනවා..!</span><br />
<span style="font-size: large;">වෙනදා ඇහැරවන්න කිහිපවරක් උත්සාහ කලයුතු උවත් ඉරිදා දිනට එලෙස නැත. එක් ආමන්ත්රණයකින්ම ඉද්දගැසුවාක් මෙන් ඇඳේ වාඩිවන ලොකූ කඩිමුඩියේ ඇඳෙන් බැස නවතින්නේ....රූපවාහිනිය ලඟයි. මේ අවුරුද්දේ ඉස්කොලෙ යාමට පටන් ගත් ඇය ගැන පුදුම වියයුතු නැත එහෙත්,අපේ පොඩ්ඩී තවම දෙහැවිරිදිය.අක්කාට කතාකලවිට ඇයද අවදිවෙයි..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"පිෂු...පූආ....!"</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">කියමින් අක්කාට දෙවෙනි නොවී ඇයද නවතින්නේ කෙලින්ම රූපවාහිනිය ලඟයි. ඉන් අනතුරුව හිකි....හිකි... ගාමින් හිනාවීමත් , මහ හඬනගමින් හිනාවීමත් ඔවුන්ටම ආවේනිකය. උදෑසන 7 ට ජාතික රූපවාහිනිය ලඟ ලංකාවේ බහුතරයක් කුඩා ලමයින් සිටිනවාට සැකයක් නැත. පිස්සුපූසා කාටුන් එක ඒ</span><span style="font-size: large;"> තරම්ම ජනප්රිය බවට අටුවා ටීකා අනවශ්ය වේ..! කුඩා ලමයින්ගේ මනසට ගෝචර වන අයුරින් හා ලමයින්ගේ සිත් ඇඳ බැඳ තබාගන්නට තරම් මෙහි ඇති විශේෂත්වය කුමක් දැයි...එක එල්ලේ යමක් කීමට අපහසුය.නමුත් මේ කාටුන් සිංහලට හඬකැවීමේ මූලිකයන් උනු ටයිටස් තොටවත්තයන් හා එතුමන්ගේ සහායකයින්ගේ අතිමහත් කැපවීමත්, හඬ කැවූශිල්පීන්ගේ ඇදහිය නොහැකි දක්ෂතාවයත් මේ සියල්ලටම හේතු වන්නට ඇත.</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">**<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>**<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>**<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>**</span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">පලමුවෙන්ම ජාතික රූපවාහිනියේ පිස්සුපූසා , දොස්තර හොඳහිත , හා හා හරිහාවා කාටුන් විකාශනය වන කාලයයි....! අවුරුද්ද මාහට මතක නැත. 80 දශකයේ අගභාගයේ වියයුතුය. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">අපි ඉතා කෙලිලොල් වයසේ සිටියවුන් බව කිවයුතුය. ඒ කාලයේ අපේ ගෙවල් ඇති ප්රදේශයට විදුලිය නැත. එනිසා ටී.වී නැත. නමුත් අපේ ආච්චිලාගේ ගෙවල් වලට තවත් උඩින්ම ලක්ෂ්මන් අයියලාගේ නිවස පිහිටා තිබුනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"> ඒ නිවස පිහිටි තැනද ඉතා අලංකාරය අප නිවස පිටුපසින් දිවෙන කඳුගැටය මුදුනේම ඔවුන්ගේ නිවස පිහිටා තිබුනි. හතර වටින්ම හුළඟ හමා ඒමත්, හතර වටේටම ඈත දර්ශණය වීමත් ,එම කුඩා නිවසේ සුන්දරත්වය වැඩිකල බව මතකයට ඒ.</span><br />
<span style="font-size: large;"> එම නිවසේ කලුසුදු අඟල් 14 ටී.වී එකක් තිබුනි. එය වැඩකලේ 12 වෝල්ට්ස් බැටරියකිනි. එය ඒකාලයේ හැටියට සුකෝපභෝගී භාණ්ඩයකි. ලක්ෂ්මන් අය්යාගේ බිරිඳ රට රැකියාවට ගොස් එනවිට රැගෙන ආවකි. චාජ් කිරීම සඳහා අර මහාකන්දේ සිට කුලීකරුවකු ලවා කරතබාගෙන යාමත්,ආපසු රැගෙන ඒමත් ලෙහෙසි පහසු රාජකාරියක් නොවේ.එහෙත් කුඩා අපි ගියසැනින් ආසාවනේ බලන්නැයි කියා මහත් උජාරුවෙන් අපට ඔන් කරදීම අපටනම් සතුටට කාරනයක් විය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ නැන්දා ගේ පුතුන් වන..උකුං,බිංදු හා බප්පලාගේ පුතුන් වුන...හිච්චි මල්ලි.නේනිෂ,රෝහිත , පාරෙඋකුං..ආදී සෙල්ලම් කිරීමට ආච්චිලාගේ ගෙදරට එකතු උන සියල්ලෝම මහා රාජකාරියක් ඇරඹීමට යන්නාක් මෙන් සෙනසුරාදා දිනයේ පෙලගැසෙති.</span><br />
<span style="font-size: large;">පිස්සු පුසාට අපි වශීවීමට කාරනයක් වූවේ පූසාට හඬකවන ශිල්පියාගේ දක්ෂතාවයටයි.. "පට්...ටා...න් ගනිල්ලා.." නිතරම අපේ මුවඟ රැඳි වචනයකි.ඉතාමත් දුර්ලභ කටහඬක් හිමි එම ශිල්පියාගේ නම අමතකය..(මෙය කියවන ඔබ මතක් කරදෙන්නේ නම් මැනවි.) මාලු කට්ටා..,පුරුපුරු...,උපාසක...ඥාව්වා.. මේ නම් ශබ්ද කරන විදිය හරිම අපූරුයි..අපට මනසේ තාමත් තැම්පත්වී ඇත්තේ ඒනිසයි. මේ කාටුන් බලා එදිනට අපට නින්දයන්නෙත් නැත...අනුකරනය කරමින්, රඟපාමින්, මුලු සති අන්තයම ගෙවේ...! </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUzlkBXYiDpmFcX53eXiqQciSfKIg9YdBbaI5zJIPTaByrJiVip5FXCJivQnzVzaz-b4K8mz7OKvYP5nMBzNO3x_uA2ImE050-IB6Q10uPkU-n5f9vyeQeVaWk0HJmLfLcPNjS82FV8g8/s1600/topcat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUzlkBXYiDpmFcX53eXiqQciSfKIg9YdBbaI5zJIPTaByrJiVip5FXCJivQnzVzaz-b4K8mz7OKvYP5nMBzNO3x_uA2ImE050-IB6Q10uPkU-n5f9vyeQeVaWk0HJmLfLcPNjS82FV8g8/s1600/topcat.jpg" /></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ කාලයේ මෙන් ටියුෂන් පිස්සුවක් නොතිබූ නිසා අපට සිත්සේ මේවා නැරඹීමට ,රසවිඳීමට කාලය තිබුනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">එහෙත් අපේ දරුවන් දැන් ඒවා නරඹන විටත්,... මාත්, වීපොකුරිත්, පොඩි එවුන්සේ නැවතත් නරඹා සතුටුවෙමු..! ලමාකාලය ලමයින්ට උරුමය. මේ රසවත් කතා බලා ඒකාලයේ අපි කෙතරම් සතුටු උනාද ..? අපි දැන් ලෝභනැතිව අපේ දරුවන්ටත් ඒසතුට ලබාගන්නට ඉඩදිය යුතුබව මගේ හැඟීමයි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><b>හැබැයි ...!ඒ තෝරාබේරා ගැනීමකින් අනතුරුව වියයුතුය. හේතුව තරඟකාරීලෙස රූපවාහිනී චැනල් හතුපිපෙන්නාක් මෙන් ඇතිවී ඇතිනිසාය.</b> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<br />
ප/ලි....ජාතික රූපවාහිනියට මෙවැනි වැඩසටහන් ඉදිරිපත්කිරීම පිලිබඳව ස්තුතිවියයුතුය.<br />
<i>පින්තූර සියල්ල අන්තර්ජාලයෙනි.</i>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com49tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-63206261315434167922012-07-04T01:14:00.000+05:302012-07-04T01:14:08.856+05:30මීරිගමයි,මීගමුවයි , කෝච්චි දෙක මාරුවෙලා වුන හදියක්...!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPIE9d3XmVCdP4xt_k9zLkHTMLpx8X2TJq-nFa0Or08Qo-uY_tWHwqUynnIzB7F79tkFfkG2HcWgjfgIN22htUERyaVn6p6K-xoBPFNymC7BczlhlNrcBFqWkVZS3Qzd9y3YwELEqS3a0/s1600/httpwww.chongth.comblog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPIE9d3XmVCdP4xt_k9zLkHTMLpx8X2TJq-nFa0Or08Qo-uY_tWHwqUynnIzB7F79tkFfkG2HcWgjfgIN22htUERyaVn6p6K-xoBPFNymC7BczlhlNrcBFqWkVZS3Qzd9y3YwELEqS3a0/s320/httpwww.chongth.comblog.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: large;">මේ සිද්ධිය වෙලා දැනට අවුරුදු ගානක් වෙනව . මට මතක හැටියට 1997 විය යුතුයි. මගේ සැලසුම් ශිල්පීය පාඨමාලාව හැදෑරුවේ කොලොන්නාව වෘත්තීය පුහුණු ආයතනයේ,ඒක එක් අවුරුදු පාඨමාලාවක් උනත් , බොහොම පිලිවෙලට ගෘහනිර්මාණ සැලසුම් ශිල්පය උගැන්වපු ආයතනයක් උනා. බොහෝ තැන්වල සැලසුම් ශිල්පය ,යාන්ත්රික හා ගෘහනිර්මාණ යන අංශ </span><br />
<span style="font-size: large;">ද්විත්්යම</span><span style="font-size: large;"> උගන්වන නිසා මට අවශ්්ය උනා ගෘහනිර්මාණ සැලසුම් ශිල්පය පමනක් ඉගෙන ගන්න.ඒනිසා තමයි දකුනෙ ගාල්ල දිස්ත්රික්කයේ ගමක ඉඳල කොලොම්පුරේට ආවෙ. කොලඹට ඔයකාලෙ ගමක ඉඳල ඇවිල්ල පැලපදියම් වෙන්න තියෙන අමාරුව ඉතින් දන්නෙ මේ කට්ටකාපු ඈයොම තමයි. මුලින්ම ටෙක් ගියේ කඩුවෙල ,අඹගහ හන්දිය කිට්ටුව මගේ ගමේ හිතවත් නැන්ද කෙනෙක්ගෙ මල්ලිලගෙ ගෙදර ඉඳල නමුත් එහේ හිටිය සීය අසනීප උන නිසා මට එතනින් සමුගන්න උනා. ඊට පස්සෙ මගේ පිහිටට ආවෙ මගේ යාලුවෙක්,ඔහුත් වැඩකලේ කොලඹ නිසා නැවතිලා හිටියෙ ඔහුගෙ අයිය කෙනෙකුට අයිති ගෙදරක .ඒකතිබුනෙ කටුනායක මිනුවන්ගොඩ පාරෙ තිබුන පීල්ලවත්ත කියන හරියේ.හරියටම කිව්වොත් තට්ටුදෙකේ කඩේ කියල තමයි ඒහරියට ඒදවස්වල කිව්වෙ. දැන්නම් මොනව වෙලාද කියල හිතාගන්නවත් බෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">බස් එකේ යන්න ගියාම යන වෙලාව අපතේ යාමයි.බස් කීපයක යන්න වෙන නිසයි,මම තෝරගත්තෙ දුම්රිය සේවය තමයි.අනිත් කාරනාව සීසන් එකක් අරගෙන යන්න පුලුවන් කමත් තියෙනවනෙ, සම්පූර්ණ සුදුඇඳුම අපේ නිල ඇඳුම වෙලාතිබුන නිසා ඇඳූම කිලිටි නොවී රැකගෙනයාමත් උවමනාවෙලා තිබුනා. කෝච්චියෙ යන්න ප්රධාන හේතුව උනේ හැමදාම අපිට දෙන ඩ්රොවින් අරගෙන යන්න එන්න බස් වලනම් හරිම අමාරුයි,සමහරු පී.වී.සී බටවල අරගෙන ආවත් මා ගාව ඒ දවස් වල ඉඳලම තිබුන ඩ්රොවින් අරගෙන යන්නම හදපු විශේෂම බටයක් අඩි2 1/2ක් විතර දිග. ඉතින් ඒක අරගෙන කොහොම යන්නද බස්වල.</span><br />
<span style="font-size: large;"> එයාපෝට් කියල වෙනම දුම්රිය ස්ථානයක් තිබුනත් ආරක්ෂක හේතුමත ඊටමෙහායින් තියෙන දුම්රිය ස්ථානයේ තමයි අපිට නගින්න තිබුනෙ. මට හරියට ඒ දුම්රිය ස්ථානයට කියන නම මතක නැහැ දැන්.මීගමුව ,හලාවත ආදී කෝච්චිවල තමයි ආවෙ ගියේ. එම දුම්රිය ස්ථානයත් මගේ හරිම සිත් ගත් ස්ථානයක් උනා. විශේෂයෙන් එහි හිටිය ස්ථානාධිපතිත් දකුනු පලාතෙ කෙනෙක් නිසා මාත් එක්ක එතුමා හිතවත් උනා.සීසන් හැඳුනුම්පත් හදාගන්න ගියාම තමයි ගම කොහේද කියල දැනගත්තෙ.ඔතනට කෝච්චියේ යන්න පුරුදු උන කට්ටියක් හිටියා,බලන්න එපායැ ගුවන්තොටුපල ස්ථානයේ සේවය කරන අයගෙ ලස්සන ..! කියන්න වචන නැහැ. භද්ර යව්වනයේ හිටි අපට මේක නිකං සුරපුරේකට ගියාවගේ උනා. අපිත් ඉතින් අර බට තඩියක් උස්සගෙන යන නිසා හැමෝටම කුතුහලයක් තිබුන මොනවද මේ කියල. "අපිත්" කිව්වෙ තව මගේ පාඨමාලාවෙම යාලුවෙක් හිටිය "අමිල" කියල එයා ආවෙ මීගමුවෙ කොච්චිකඩේ ඉඳල, අපිදෙන්න තමයි ඉතින් කෝච්චියෙ ආවෙ ගියේ. තරුණ අය තමයි ගොඩක් අපිත් එක්ක හිතවත් උනේ.මම ස්ටේෂන් එකට එනකොටම ප්ලෑන් අරගෙනයන බටේ උදුරගන්න පොරකන අක්කල ටිකක් හිටිය,ඔක්කොම ප්ලෑන් ටික ස්ටේෂමේම දික්ගස්සගෙන බලනව එකවිකාරයයි. හැමෝම වටවෙනව ගුනදොස් විවේචන ඉවරයක් නැහැ.අරහෙම කරන්න මල්ලි,මෙහෙම කරන්න මල්ලි.... කියල. මටත් ඕක හරිම සතුටක් උනා..උසස් රැකියාවල් වල ඉන්න පිරිසක් අපිට හිතවත්වෙලා ආසාවෙන් අපේ නිර්මාණ බලල සතුටුවෙන නිසා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ ටෙක් එකේ හිටිය හොඳම යාලුවා උනේ අමිල තමයි,අද කොහේ ඉන්නවද කියලනම් දන්නෙ නැහැ.ක්රිස්තියානි ආගම අදහන කෙනෙක් උනත් මාත් එක්ක හොඳම යාලුවෙක් උනා. කෝච්චියේ ආපසු එනකොට අපිත් එක්ක එන්නෙ වෙනම පිරිසක්. කාර්්යාලවල වැඩකරන අය ගැන අමුතුවෙන් කියන්න අවශ්්ය නැහැනෙ. පිරිමි පාර්ශවය නම් වෙනම </span><span style="font-size: large;">ලෝක වල,ගැහැණු කට්ටිය වෙනම ලෝකයක. අපි දෙන්නා පුදුම සතුටක් ලැබුව මේවදිහා බලල . දැන් කාලෙ වගේ ෆෝන් තිබුනෙ නැති නිසා හැමෝම එකතුවෙලා කයියක් දාගෙන තමයි යන්නෙ.පිරිසක් ඕමි ගහනව, තරුණ ගෑල්ලමයින්ට පිරිසක් කෙල හලනව,තව කපල් දෙකතුනක් හිටිය, එක්කො රන්ඩුවෙනව,එක්කො දෙන්නම අනන්තය දිහෑ බලාගෙනයනව, අපිදෙන්න ඕව දිහා බලබල යනවා.ටික දවසක් යනකොට ගුවන් තොටුපල ස්ටේෂමේදි </span><span style="font-size: large;">උන</span><span style="font-size: large;"> දේ අපි දෙන්නටම කොච්චිපෙට්ටියෙදි වෙන්නගත්ත. ඇත්තටම අපි දෙන්නගෙන් ඩ්රොවින් ලස්සන උනේ මගේ නිසා හැමෝම බලන්න ගත්ත .පහු වෙනකොට අපිට මේක කරදරයක් උනා.ඇයි මේ අය කොච්චිය ඇතුලේ මේව දිගාරිනකොට පොඩිවෙනවනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් තමයි ඕං කතාව...</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">මේකියන කාලෙ තමයි ලංකාවෙ විදුලිය කපන්න ගත්තෙ එක එක වේලාවල් වලට දවස් හතේම විදුලිය කැපුවා.හැබැයි මම නැවතිලා හිටපු හරියට කවදාවත් විදුලිය කැපුවෙ නැහැ ඒකට හේතුව උනේ ගුවන්තොටුපල මායිම පීල්ලවත්ත හරිය තිබුන නිසා වෙන්න ඇති. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">අපි කොච්චියට නැග්ගෙ දෙමටගොඩින්, ඒපැත්තට යන හෑම කොච්චියක්ම නවත්තනව ඔතන.දැන්නම් හරි දියුනුයි එතන .එත් ඒදවස් වල නිතරම වාහන තබදයක් තිබුන. හවස 5.00ට මීරිගම කෝච්චිය දෙමටගොඩට එනව,මීගමුව එක එන්නෙ 5.05ට ඒත් ඉතින් ලංකාවෙ කොච්චිගැන කියල වැඩක් නැහැනෙ. කෝච්චි කිව්වට පවර්සෙට් කිව්වොත් හරි ,බලවේග කට්ටල තමයි නියම වචනය මම හිතන්නෙ.ඔව්ව ඔක්කොම එකම පාට ,එකම විදිය,එකම හෝන් එක. ඒ නිසා අපි කෝච්චිය අඳුර ගන්නෙ ඉන්න සෙනඟ දිහා බලල ගොඩක් වෙලාවට. සමහර දවස් වලට යකඩ කටින් විස්තරය කියනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000;">"කරුණාවෙන් සවන් දෙන්න...දෙවෙනි වේදිකාවට දැන් පැමිනි දුම්රිය ...මීගමුව බලා පිටත්වේ ...එම දුම්රිය රාගම දක්වා සීඝ්රගාමී වන අතර එතැන් පටන් සෑම දුම්රිය ස්ථානයකම නවත්වනවා ඇත." </span></span><br />
<span style="font-size: large;">මේ ටික කොළඹ කොටුවෙ වගේ නෙවෙයි,හරිම කලබලයකින් තමයි කියන්නෙ කියපු එක අහගන්න තව කෝච්චියක යන්නඕන. ඒත් මේ කියන දවසේ යකඩ කට නැහැ විදුලිය කපන නිසා. අනිත් එක අමිල හිටියෙත් නැහැ කුමක් හෝ හේතුවකට..එදා ආවෙ නැහැ. මම පීල්ලවත්තෙ නැවතිලා සතියක් වගේ තමයි උනේ.</span><br />
<span style="font-size: large;">මම ස්ටේෂමේ හිටියත් 5 ට යන මීරිගම කොච්චිය ගියේ නැහැ. දැන් 5.10 විතර වෙලා ...ටිකකින් </span><span style="font-size: large;">කෝච්චි</span><span style="font-size: large;">ය </span><span style="font-size: large;">ආව මට දැන් හිතාගන්න බැහැ මේ කොයි කෝච්චියද කියල..මම එක්කෙනෙක් ගෙන් ඇහුවම කිව්ව මීගමුව කියල මාත් ඉතින් පොරකාල නැග්ග වෙනද යන දෙවෙනි පෙට්ටිය උනාට අඳුරන අය කවුරුවත් නැහැ. මම හිතුව පෙට්ටිය මාරුවෙලා කියල ,අනික අලුත් නිසා ගොඩක් අය අඳුනන්නෙත් නැහැ. දැන් කොච්චිය යනව..සෙනඟ පිරිල කිසිම වටපිටාවක් පේන්නෙත් නැහැ,ඒ මදිවට වෙනදට වැඩිය වේගෙත් වැඩියි වගේ. එත් මොනව කරන්නද ඉවසගෙන හිටිය. </span><br />
<span style="font-size: large;">ම්හු.....කෝච්චිය යනව..යනව..යනව.. රාගම පහුවෙලාද මන්දා ..! හිතටත් මොකක්ද....බයත් වෙලා වගේ..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"අන්කල් මේ මීගමුව කෝච්චිය නේද..?" මම ලඟහිටිය කෙනෙක්ගෙන් ඇහුව.</span></span><br />
<span style="font-size: large;">අන්කල් මගේ දිහෑ බැලුව දුක්බර පෙනුමෙන්ම මට හිතුනා බඩුම තමයි...කියල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"පුතා බයවෙන්න එපා මේක මීරිගම කොච්චිය...!තව ටිකකින් අහවල් ස්ථානෙ නවත්තනව ඊටපස්සෙ අනිත් පැත්තට ස්ලෝ එකක් එනව ඒකෙ නැගල රාගමට යන්න ,එත්කොට ආයිත් ස්ලෝ එකක් එනව මීගමුව එකෙ යන්න" </span>කිව්ව.</span><br />
<span style="font-size: large;">වේගෙන් පැද්දි...පැද්දි..යන කොච්චියෙ..මාව ජනේලෙකින් එලියට ඇදිල යනව වගේ දැනිල ..ලඟම තිබුන පොල්ලක් අල්ලගත්ත. විනාඩි ගානකින් පියවි සිහිය ආවෙ අර අන්කල්ගෙ කටහඬත් එක්කයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">" පුතා අර තියෙන්නෙ ස්ලෝ එක අනිත් අතට යන ගිහින් නගින්න ටිකට් ඕන්නෑ..ඇහැව්වොත් කියන්න වැරදුනා කියල.</span> මමත් හනික දුවල ගිහින් ඒකෙ එල්ලුනා.පස්සෙ තමයි මතක් උනේ ස්ටෙෂන් එකේඉන්නවුන්ට වැඩිය හොඳට විස්තර කරල කිව්ව අන්කල්ට ස්තුතිවත්කලේ නැහැ නේද කියල...කොහෙද තාමත් මගෙ පපුව ගැහෙනව.</span><br />
<span style="font-size: large;">යාන්තම්..හිමින් හිමින් ඇවිල්ල....මම බෝඩිමට එදා එනකොට රෑ 10 විතර වෙලා මගේ යාලුවත් ගෙදර ඉන්න ඇන්ටිත් බයවෙලා බලන් ඉන්නව.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ප/ලි... මම කොච්චිය අහල තිබුනෙ කෝච්චියෙ යන එකෙක්ගෙන් නොවේ කියලයි මට හිතුනෙ.එක්කො මට ඇහුනෙ නොපිටටද දන්නෙ නැහැ. මගේ ගැන විස්තර ලියවෙනව වැඩිද මන්ද..මා ගැන හඳුන්වා දීමකුත් බ්ලොගය ලියන ගමන්ම උනානම් හොඳයි කියල හිතුන නිසා කතාවට අදාලව විස්තර ලිව්වෙ.</span><br />
(පින්තූරය...<a href="http://www.chongth.com/blog">http://www.chongth.com/blog</a><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com54tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-40493069879287258502012-06-24T19:43:00.000+05:302012-06-24T19:43:01.312+05:30පයිතගරස්ලා මෙව්ව හොයාගන්නකොට අපේ මිනිස්සු ඒකෙන් වැඩත් ගන්නවද..?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtfazZoiXQXliysNa4HV3yeykS5pCuazClcRkGTBw3ulacwnCnIWJbsecQEyu486npP-gieMAOWTN_O2dluLCTVJHpqT0Xh15mu731BAbkKAjORsE2gNZs0_uRPYY5WryYDW67Y4B617k/s1600/Pythagoras.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtfazZoiXQXliysNa4HV3yeykS5pCuazClcRkGTBw3ulacwnCnIWJbsecQEyu486npP-gieMAOWTN_O2dluLCTVJHpqT0Xh15mu731BAbkKAjORsE2gNZs0_uRPYY5WryYDW67Y4B617k/s1600/Pythagoras.gif" /></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මගේ බ්ලොග් එකට ආපු හැමෝම දන්නව ඇති මම ගෘහ නිර්මාණ සැලසුම් ශිල්පියෙක් කියන වග. ඉතින් මේ රැකියාවට මම ඇතුලූඋනේ අහම්බෙන් කීවොත් නිවැරදියි..! ඉස්කෝලෙ ගිහිල්ල ඉවරවෙලා,හතර අතේ රස්තියාදුවෙවී ඉන්නකාලෙ දෙමව්පියන්ට ඕක ටිකක්විතර හිතට වදයක් වෙනවනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔන්න ඉතිං මාත් අපේහරියෙහිටපු හොඳම ගැන්සියට සෙට් උනා.ඒකාලෙ දැන් වගේ චාටර් වැඩ නොකලත්,තක්කඩි වැඩනම් අනන්ත කරල ඇති.හැබැයි කතාවට ඒව අදාල නැහැ.</span><br />
<span style="font-size: large;">මගේ පියා පලාතෙ ප්රසිද්ධ මේසන් හෙඩ්බාස් කෙනෙක් ,මට මතකයි...අපි කුඩාකාලෙ ඉන්ජිනේරු සැලසුම් , ගෘහනිර්මාණ සැලසුම් වගේ දේවල් මුකුත් නැතිව තාත්තල තට්ටු 3,4, ගොඩනැගිලි හැදුව,ගෙවල් හැදුව. මේව සියල්ල සැලසුම් කෙරුනෙ හෙඩ්බාස්ගෙ ප්රධානත්වයෙන් සහ දැනුමෙන් ,හැබැයි මේඅය සැලසුම් කියල ඇන්දෙ නිකං දිග පලල සහ කාමර බෙදෙන හැටි දැක්වෙන සටහනක් විතරයි. සියල්ල තිබුනෙ බාස්ගෙ හිතේ. ඒ වගේම මගේ පියා ඉස්කෝලෙ ගිහින් තිබුනෙ 3පන්තියට විතරයි..ඒ නිසා අකුරු ලියන්නත් ටිකක් අමාරුයි.හැබැයි..ඒකාලෙ බොරුවැඩනැහැ..ගෝලයෙක් විදියට සෑහෙන කාලයක් පෙරුම්පුරල..තමයි ඉගෙන ගන්න ඕන.මුලින්ම අත්වැඩ දෙන්න ඕන , ඊට පස්සෙ තමයි බාස් වැඩේට පුරුදුකරන්නෙ.සමහර වෙලාවට ගුටිත් කන්නවෙනව වැරද්දුවාම.වාස්තු විද්්යාව හොඳට ප්රගුණකරල තිබුනනිසා සැලසුම් අඳිනවැඩෙත් තාත්ත කලා.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔය හේතුව නිසාම මට ඉබේම වගේ සැලසුම්වල ගනන් මිමි දාන්න වගේ දේවල්වලට සම්බන්ධ වෙන්න උනා.මටත් කිසිම දැනුමක් තිබ්බෙ නැහැ..හිතල සහ තාත්ත කියල දීපු කාරනා විශේෂයෙන් ජෝයාතිශය ගැන වගේ දේවල් ටිකක් ඉගෙන ගත්ත.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔහොම ඉන්න අතරෙ එක දවසක් තාත්ත කියපි..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"හෙට නැකැත් දවසක් මට එක තැනක වැඩක් තියෙනවා,අහවල් තැන...උඹ අහරෙ වැඩක් තියෙනවා තනියම ගිහින් ලණු ටික ඇදල දීපන්..මෙන්න ප්ලෑන් එක හොඳට බලපන්.."</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒකියන්නෙ හෙට උදේ පාන්දර කුකුලත් අතින් අරන් නැගිටපන්කො...</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් ඉතින් මාත් ප්ලෑන් එක බලනවා ප්රශ්ණයක් නෑ...</span><br />
<span style="font-size: large;">මටත් ඕකෙ එච්චර බරක් පතලක් තේරුනේ නැහැ.</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">"හරි..හරි.."</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මමත් ගනන් ගන්නෙ නැතිව කීව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">දැන් උදේ පාන්දරින්ම නැගිට්ටා, කොහොමත් රාත්රියේ හරිහැටි නින්දක් ගියෙත් නැහැ මේ වැඩේ හරියට කරතෑකිද..? කියල හිතේ බයකින් තමයි හිටියෙ. ත්රීවීල් රාජයෙක් ඇවිල්ල හෝන්කරල අපිව වැඩේ කරනතැනට එක්කගියා කියමුකො. "ගෙපල" කියලනෙ සාමන්්ය භාශාවෙන් කියන්නෙ. දැන් එතනට ගියාම හරිපිලිගැනීම..ඒ වගේම සෙනග පිරිල ..මාව නිකං ස්ටේජ් එකක් උඩ තනියම තිව්ව වගේ උනා. ඒමදිවට කකුල් දෙකත් ටිකක් විතර වෙව්ලන්න ගත්තා කතාකරගන්නත් බැහැ. </span><br />
<span style="font-size: large;">මිනුම්ටේප් එකක් මගේ අතට දීල, හතර පැත්තට අල්ලල දිග , පලල බලල, තාත්ත මෙහෙම කිව්ව...</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"ඉස්සෙල්ල මේ 28 දිග පැත්ත ඒකට මාලිමාව තියල දිශාවට ගහනව ,අනිත් ලණුව ඊලඟට හරහට තියල..දිග පැත්ත අඩි 20ක් දානව , කොට පැත්ත අඩි15ක් දානව. හරහට අඩි 25 ගන්නව එතකොට පරහ හරි."</span><br />
<span style="font-size: large;">ම්...ම්... මම නිකං කරකවල අතෑරිය වගේ..! හුරුපුරුදු..ක්රමයක් මෙන්න මේක,</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGAnhn3zxAryeOPuH1EgbEwe89sWfXRs5dV7xJSfy0LcuTJvV4fVnokaXULUXR3pV867ZFaNpUWHnP4kxaplUzx_olELNOyJfg5FbLdSW1JTT9-tZZ4fpaLN4mVq4OQPBW1Y7VFgUWk_M/s1600/blog+10001.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGAnhn3zxAryeOPuH1EgbEwe89sWfXRs5dV7xJSfy0LcuTJvV4fVnokaXULUXR3pV867ZFaNpUWHnP4kxaplUzx_olELNOyJfg5FbLdSW1JTT9-tZZ4fpaLN4mVq4OQPBW1Y7VFgUWk_M/s320/blog+10001.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"තව එකක් මුලින්ම කූංඤය ගහනකොට කකුලෙ ඇඟිලිකරුවෙ තියල තමයි වෙලාවට ගහන්න ඕන.</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔය විදියට එක,එක උපදෙස්..මමත් හා..හා.. කියල කිව්වත් එයින් කීයක් ඔලුවට වැටුනද මන්දා..? කොහොම හරි තාත්ත ටික වෙලාවකින් ගියා , දුන්නු උපදෙස් විදියට වැඩේ කලා කියමුකො. ගේ හතරැස් කරල ඉවරවෙනකොට , එක ..එක ..ඈයො තමන්ගෙ දන්නාකම පෙන්නන්න පටන් ගත්තා , මම පොඩි එකානෙ.වයසක බාස්ල නිකං ලෙමන් බික්කක් කටේ තිබ්බවගේ,අරහෙට ඇඹරෙනවා මෙහෙට ඇඹරෙනවා.ඇයි මේ පුන්චි එකා පොරවෙලා , ඉහ නිකට ඉදෙනකන් වැඩකරපු උන්ට කිසිම තැනැක් නැහැ.</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් හෝගාල එක..එක උපදෙස් මමත් නිකං බඩයන්න ඔන්න මෙන්න එකාවගේ අරහෙට...හැරෙනවා ...මෙහෙට හැරෙනව...!ඒ අස්සෙ එකෙක් කියපි..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"මුල්ලෙන් මුල්ල අල්ලල පරහ බලමු"</span> කියල.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkCW82O7jMqyJ7LscAoG6z2UTgchfaJ2NuTMGyzvFlrAB_bN_hDlAN_JQsmevqdz31X2dUofvjaA3MELk18dUTPgUgN3pzVcUnrxMa5ZL0fO6YJZ1L6EXxC5BtO39WjVkaQrAMQd-MG6A/s1600/blog+20001.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkCW82O7jMqyJ7LscAoG6z2UTgchfaJ2NuTMGyzvFlrAB_bN_hDlAN_JQsmevqdz31X2dUofvjaA3MELk18dUTPgUgN3pzVcUnrxMa5ZL0fO6YJZ1L6EXxC5BtO39WjVkaQrAMQd-MG6A/s320/blog+20001.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මාත් ඉතින් බැලුව.. සමාන වෙන්න එපායැ..හුටා..!!!.මගේ කන්දෙකේ ඉඳල..මුලුසරුවාන්ගෙම රත්වෙන්න ගත්ත...අඟල් 6ක් වෙනස්.....මලා..!!! දැන් මොකක්ද....කරන්නෙ..?</span><br />
<span style="font-size: large;">මමත් ඉතිං 9,10 කැලෑසිවල..ගණිත..තාක්ෂණය දාල බැලුව..කෝණය අංශක 90 වට ගන්න එපායැ...ඔන්න බොලේ වැඩේ..පොතේ තිබුනට මෙතන්ට දාන්නෙ කොහොමද...? ආයිත් ඔන්න උපදේශකයින්ගෙ විවිදාකාර උපදෙස්..අරෙහෙම..කරන්න , මෙහෙම කරන්න..! හැටහුටාමාරකුයි...තවත් ටිකකුයි..උපදෙස්..!! හැදුව ..,හැදුව...ම්හ්..හරියන්නෙ නැහැ...ඊටපස්සෙ අවක්ඤාව..මේ පොඩි එකකුට පුලුවන්ද...? මේ වගේ අමාරුදෙයක් කරන්න තාම හුජ්ජකොල්ලො...! මල සංතෑසියයි...මට කකුල් දෙකත් පණනෑ වගේ...ඒ මදිවට කතාකරගන්නත් බැහැ.හැමෝම වටවෙලා..එක..එක කතා..,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"පරහ තියෙන්න හොඳ නෑ ගෙවල් වල..ගෙහිමියාට .මෙව්ව වෙනව"</span> එකෙක් කියනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #38761d;">"පො...පො..ඩ්..ඩි බාෂුන්නැහේ...මොක්..කක්ද... ප්රශ්ණේ...ස්..සපෝට් එකක් ඕන නම් කියන්ඩ...ලැජ්ජ වෙන්න එපා..හ් හර්රී...!</span> "ඒ අස්සෙ උදේපාන්දරම කණපැලෙන්න බීපු එකෙක්..මගෙ උරහිසෙන් අල්ලල කියනවා.. යකෝ මම බාස් කෙනෙක්යැ..මට මල එකයි..ඒත් මොනව කරන්නද...ඉවසනව හැර.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: magenta;">"මල්ලි ඔයා මුල ඉඳල ආයි ලණුගහන්න"</span> ඒ තව උපදෙසක්,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">"එපා...එපා ..අපෝ..මුල් ලණුව ගලවන්න එපා..හොඳ නෑ..!</span> තවෙකෙක් කියනව...මට මොනව කරන්නදකියල හිතා ගන්න බෑ..!!! මට ආව හොඳ අදහසක් </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #3d85c6;">තව ටිකකින් තාත්ත ඒවි එතකන් ඉමු...</span>ලැජ්ජාව වහගෙන මම කිව්ව....! තාත්ත ආව ආපු ගමන් අර බාස්ල ටික සමච්චලයට වගේ ඔක්කොම ටික කිව්ව ,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">හා සුලු දෙයක්නෙ</span> කියල අංශක 90ට කෝණය හැදුව හරිම අපූරු විදියට...කට්ටිය හූම්..නෑ..!</span><br />
<span style="font-size: large;">මට මගෙ මේ වෘත්තියෙ , පලමු වැදගත්ම පාඩම කියල දුන්න... ත්රිකෝණයක පාදවල තියෙන සම්භන්දතාවයකින් අපට පරස් නැතිව (අංශක90 කෝණ ඇති)ලණුගහන හැටි කියල දුන්න. ඒක කොහොමද 3 පන්තියට විතරක් ඉස්කෝලෙ ගිය තාත්ත දැන ගත්තෙ ..? මට ප්රහේලිකාවක්...!</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"ඕක බොලා ඉස්කෝලෙන් ඉගෙන ගත්තට මේක මට ඉගැන්නුවෙ මගේ ගුරුන්නාන්සෙ , එතුමට උගන්නල තිබුනේ උන්දැගෙ ගුරුන්නාන්සෙ..ඔව්ව සුද්දො ගේන්න කලින් අපේ මිනිස්සු දැනගෙන හිටිය බොල..!" </span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"මේක එක කරමයක් විතරයි...තව ඒව තියෙනව.. කිව්ව.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඇත්තටම මමනම් හරියට දන්නෙ නැහැ මේක මොන සූත්රයෙන් එන එකක්ද කියල...ඒත් අපේ මිනිස්සුන්ට කලින් සුද්දො මේක හොයාගත්තද..? නැත්නම් මේක මුලින් අපි හෝ ඉන්දියානුවන් හොයාගත්තද... මේතරම් තාක්ෂණය දියුනු නැති කාලෙ අපේ මිනිස්සු කරල තියෙනදේවල් දිහා බලනකොට..මොකක්ද හිතෙන්නෙ....!!!!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මේකෙන් ලැබුනු කීර්තියත් එක්ක ගෙදර ආපුගමන් තාත්ත කිව්ව...</span><br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: red;">මම දැනගෙන හිටිය උඹට මේ සාත්තරේ පිහිටනව කියල අහවල් හාමුදුරුවන්ට කියල කේන්දරේ බලවල තමයි උඹව මම අරන් ගියේ... මේව පරම්පරාවෙන් අපේ මුතුන් මිත්තො රැකගෙන ආපු දේවල් ඒක නිසා මේක අදකාලෙට හරියන්න උඹට ඕනවිදියට ඉගෙනගෙන මේකකරපන්..මගේ අල්මාරියෙ ඇති වාස්තුවිද්්යාව ගැන ලියවුනු පොත් , පත්තර කියවාපන් , "</span> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මට එතකොට තමයි තේරුනේ තාත්ත උවමනාවෙන්ම මාව එතනට දාල ජීවිතේටම මතක හිටින අත්දැකීමක් ලබාදුන්න කියල. ඒ අත්දැකීම් දැන් වැඩක් කරන්න ගියහම කොච්චර වටිනවද...? </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඒ කාලෙ කොයි සාත්තරෙත් ගෝලයින්ට දුන්නෙ අත්දැකීම් වලින්,ඒකයි ඒ අය වැඩ හරියට කරන්නෙ..න්යායික දැනුමට වඩා ප්රායොගික දැනුමටයි ප්රමුඛත්වය දුන්නෙ. පයිතගරස්ලා පොත්වල හිටියට අපිවැඩකරන්නෙ...මහපොලවෙනෙ...!!(හැබැයි මේක පයිතගරස් වගේ විද්්යාඥයන්ට අපහාසයක් නම් නොවේ.)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
(පයිතගරස් පින්තූරය ගූගල් වෙතිනි.)<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-71622200644827727672012-06-05T19:42:00.001+05:302012-06-06T18:15:59.553+05:30ගොරක ගහකින් පත බෑවුනෙමි...!<span style="font-size: large;">පිලිගැන්වීමේ ලිපිය දාල ටික දවසක් උනා...ගොඩක් අය ඇවිත් තිබුන... ,ගොඩක් ස්තුතියි...!ආපු හැමෝටම..</span><br />
<span style="font-size: large;">හිත ඇතුලෙ කතා ගොඩක් තෙරපුනත් පලවෙනියට දාන කතාව පෙලගස්සවගන්න ලොකු වෙහෙසක් ගන්න උනා. හැමෝම තියපු විශ්වාසය රැක ගන්නත් එපැයි...!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ කතාව වෙලා දැන් අවුරුදු බරගානක් වෙනව.එතකොට මට ඕන්නම් අවුරුදු15ක් වෙනව ඇති.මාත් එක්කම මේකට තව මගේ සහොදරයො දෙන්නකුත් සම්භන්දයි.සහෝදරයො කිව්වට මගේ බාප්ප කෙනෙකුගේ පුතෙක් වුන රෝහිතත්, නැන්දගෙ පුතෙක් වුන බිංදු කියන අය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මුං දෙන්න මට වැඩිය අවුරුදු තුනක් විතර බාල උනාට මගේ අතීසාර මිත්රයො තමයි ඒ දවස් වල . කොයිදේටත් උන්ට මමත්, මට උනුත් නැතිව බැහැ.මේ සෙට් එකේ තව උන් හිටියට මේ කතාවට උන් සම්භන්ද නැහැ. අපි නෑදෑයො ඔක්කොම කිට්ටුව පාත ඉන්න නිසා සෙල්ලම් කරන්න එකතු උනේ ආච්චිලගෙ ගෙදරට.</span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙදර තිබුනෙ.., කන්දක් උඩ තිබුන ආච්චිලගෙ ගෙදරට ,පහලින් තිබුන ඉඩමට පහල ඉඩමෙ නිසා අපේ තාත්ත ගෙදර නැති උනොත් අනිවාරෙන්ම උන් අපේ ගෙදරත් එනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNmFxR7RIiMP8JS8dYAtSFV3BKX7l5-9jA1Y1Swj8s1UKAaHjnCaPKnbv1fblRUA1YX-oiaQJUHl5XQ5RMM1uJnKFIEE_uDY7AKm9blcCeA7las_6OLt9Jqgx3j3PrfcCSVxHzYtbOERA/s1600/goraka+gedi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNmFxR7RIiMP8JS8dYAtSFV3BKX7l5-9jA1Y1Swj8s1UKAaHjnCaPKnbv1fblRUA1YX-oiaQJUHl5XQ5RMM1uJnKFIEE_uDY7AKm9blcCeA7las_6OLt9Jqgx3j3PrfcCSVxHzYtbOERA/s320/goraka+gedi.jpg" width="320" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">මෙහෙම තමයි ගොරක ගහේ තියෙන්නෙ.මේදවසවල අවාරෙ..ඒකයි අඩු..</span></b></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">දකුණු පලාතෙ කිව්වට මම ඉන්න හරිය අයිතිවෙන්නෙ...තෙත් කලාපයට ඉතින් මේපැත්තෙ බොහොම සරුවට හැදෙන සුලුඅපනයන බෝගයක් තියෙනව "ගොරක",කවුරුත් දන්නව ඇති මම හිතන්නෙ.බික්..බික්..ගොඩක් තියෙන්නෙ..කවුරුත් දන්නෙ ව්යංජන ඇඹුල් කරන රස කාරකයක් කියලනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒත් අපට නම් මේක රසවත් පලතුරක්........, දැන් කට්ටිය බලයි ඒ කොහොමද කියල,දන්නා ඈයො පොඩ්ඩක් බලා ඉන්න මම කියන්නෙ වෙන කතාවක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔය ගොරක ගෙඩිය සාමන්යයෙන් ලෙදර් බෝලයක් විතර ප්රමානයේ වෙනවා. ඕක සාමාන්යයෙන් බාගෙට ඉදීගෙන එනකොට ගොරක ගෙඩිය අතින් තද කරල තලල පලාගන්න පුලුවනි.මේන් ඊට පස්සෙ බැබලි..බැබලි මදය තියෙයි..හරියටම කිව්වොත්, මැංගුස් කාල ඇතිනෙ ඕන කෙනෙක්, අන්න ඒ මදය වගේ.හැබැයි පාට වෙනස් මැංගුස් මදය සුදුපාටයි.. මදය තමයි කන්නෙ.. හරිම රසයි..මැංගුස් වගේ හැබැයි ඇඹුලයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;">ගොරකා මෙහේ නම් වර්ග තුනක් තියේ. එකක් "පොල් ගොරකා" ඒව පොල් ගෙඩියක් විතර ඇති,අනෙක "කහ ගොරක" ඒව කහ පාට මං කලින්ම කිව්ව තරමේ ඒව. අනික්වා ඒ තරමේම "රතු ගොරක".මේවායෙ මදය ලා රතු පාටයි, අනික්වා ජාති සියල්ල..කහ පාටයි. ඉතිං ඕව කන්නනම් ගහට නැගලම කඩන්න ඕන. මොකද..බිමට වැටෙනකන් හිටියොත් ඉදිල වැඩී,අනික පනුවො ඉන්න සම්බාවිතාවත් වැඩී බිමට වැටුනම.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මෙන්න කතාව.... ඉතිං දවසක් ඉස්කෝලෙ ගිහිල්ල ඇවිල්ල ,බත් පිඟානකට එහෙම වග කියල ඉස්මුරුත්තාවෙන් වගේ , මම නින්දත් නොනින්දත් අතර ඉන්න කොට...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: #cc0000; font-size: large;">"වී අයියේ...වී අයියේ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙදර පඩිපෙල පාමුල මේං අරුන් දෙන්නා..බිංදුයි,රෝහිතයි..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; color: blue;">"ඇයි..? බං....</span>මම සරම පපුව හරියෙන්ම ඇඳගෙන යනගමන් ඇහුව.සරම පහලින් අඳින්න බැහැනෙ. දන්නෝ දනිති.., ඉතිං ඇයි කාපු ගමන් සරමට බඩ තදවෙන තරම..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: #cc0000; font-size: large;">"මේ අයියේ බොලාගෙ ගොරක ගහේ ආං ගොරක පිරිල..ලැයිට් දාල වගේ ආච්චිලහට පේනව..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඈ.. ඇත්තෙයි බං යමුද.. කඩන්ට..!</span>මගේ කටට කාපු ගමන් උනත් කෙල උනන්නගත්ත..</span><br />
<span style="font-size: large;">අපේ ගෙයට උඩට වෙන්න ලොකු ගලක් තියෙනවා. (ඕකෙ ලොකු ගල්ගේකුත් තියෙනවා..ඉවසල ඉන්න ආයුබොවං පස්සෙ එලකිරිවගේ ඔව්වගේ පෝස්ට් දෙන්නම්..!) ඊටත් උඩින් පොඩි පස් තියෙන ගොඩැල්ලක් ගාවට උඩින් තව ගලක් උඩ තමයි මේ කියන ගොරක ගහ තියෙන්නෙ.පින්තූරය ටිකක් බලල ඉන්නකො.. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx-LFjKl-GT5CI8MMz9_YabmEGM91PLSVVfsAaJp8Cm4Rfexwzxwb2lSUXXqH0pgkDGz5Z8I32ydaG7MIyOzy0WL_spd7aXflesTtOUEBicRjKdlKxLRA7uENs0PauJ_5BBwjs0n7k9kc/s1600/goraka4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx-LFjKl-GT5CI8MMz9_YabmEGM91PLSVVfsAaJp8Cm4Rfexwzxwb2lSUXXqH0pgkDGz5Z8I32ydaG7MIyOzy0WL_spd7aXflesTtOUEBicRjKdlKxLRA7uENs0PauJ_5BBwjs0n7k9kc/s320/goraka4.jpg" width="240" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><b style="text-align: center;">මෙන්න මෙතන තැන..ඔය තියෙන්නෙ ගලයි..ගහයි..දෙකම.</b> </span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් තුන්දෙනත් එක්ක වටෙන් ඔතනට ගියා.උදේ වරුවෙ ටිකක් විතර පොදයක් ගිහිල්ල ගස් කොලන් අලුතින් පොලිශ් කරල වගේ බැබලි බැබලි..තිබුනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;">"ඒ බිංදු උඹ නගිනවැයි..?</span> මම ඇහැව්ව..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000;">"රොහිතේ... උඹ නැගපංකො මගේ අත රිදෙනවා..!</span>වෙනද හැමදාම නගින ඌ කියනව..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: #38761d; font-size: large;">"සික්... අනේ බං.. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">කියන ගමන් කොට කලිසම කකුල් වලින් උස්සගන්න ගමන් ඌ ගහ යටට ගියා.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ පාර මේං මේකා ගහ බදා ගෙන ඉන්නව විතරයි.. නගින්න බැහැ, කොහොමත් මේ ගහට අතු තිබිච්ච තැන් වල ගැටවලට අඩිය තියල නැතිව නගින්න අමාරුයි..! ඕව ඉතිං දන්නො දනිති තමයි...!</span><br />
<span style="font-size: large;">තාම මේකා එහෙමමයි..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"කෝ එහාට වෙයන් .."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් මම වැඩ්ඩාවගේ පෙන්නන්න ලෑස්තිය ගස් නගින හැටි.ඇත්තටම මට පුලුවනි හොඳට ඒදවස් වල ,ඒත් ඉතිං මේජර් වගේ ඉදන් උන්ගෙන් වැඩකරවගත්ත මම.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"මේං බලාගනින් ගස් නගින හැටි..".</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මමත් ඒපාර සරම රොල්කරල..අරගෙන කකුල් දෙක අස්සෙන් අරන් අමුඩයක් කාරිය ගහල...එක ගැටේකට අඩිය තියල අනිත් එකට අඩිය තිබ්බ..විතරයි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"බෘස්.....හම්මේ.......#$%* ##</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මගේ අත අතහැරෙනවා විතරයි මට මතක...</span><br />
<span style="font-size: large;">මාව බරාස් ගාල.. ගහෙනුත් වැටිල ගලදිගේ ලෙස්සල ගිහින් පහලටම වැටිල....</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9EvYajGJ-SmKtDYQJS14mCY5IRs0XUfEFawCzPn56G-yQRpvtwjk_3_BodYh8B9tuqmrD9N4hTzR1_o1VueH7RtoR61RhdZEHq3vEbo_16BQnCkisbutdNn0LG74F-GQVVM9TbRschds/s1600/goraka3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9EvYajGJ-SmKtDYQJS14mCY5IRs0XUfEFawCzPn56G-yQRpvtwjk_3_BodYh8B9tuqmrD9N4hTzR1_o1VueH7RtoR61RhdZEHq3vEbo_16BQnCkisbutdNn0LG74F-GQVVM9TbRschds/s320/goraka3.jpg" width="320" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">මේ ගල දිගේ පහලටම වැටුන...!</span></b></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"හම්මේ....මම හිතුව දැන් මාව මැරුනා තමයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;">උතුර දකුණ මාරුවෙලා දැන් මට..හිතාගන්න බැහැ මොකක්ද උනේ කියල...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"ඒයි කෝ බං... #$%* ## ...බිංදුවෝ....?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">මේං මුන් දෙන්නා කැලේ පොඩිකරගෙන.. දුවනවා..පන එපා කියලා..!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">"මල කෙලියයි..දැන් මට නැගිටින්නත් බයයි...කරටියම කැඩිල ඇති කියල..."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">කමක් නැහැ. කොයිකටත් කියල.. බැලුවා ඔලුව උස්සල ගහ දිහා... ගත්ත දහිරිය හිතට..</span><br />
<span style="font-size: large;">"ඈ...ඔය නැගිට්ටුනේ.. කොයිකටත් කියල...ඔලුව,අත් , කකුල් අතගාල බැලුව කිසි ප්රශ්ණයක් නැහැ..</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔය තියෙන්නෙ අපූරුවට අම්ම තාත්ත දුන්න විදියටම...ඒත් ටික වෙලාවක් යනකොට මට පිට පැත්ත අමුත්තක් වගේ දැනුන. මලා..පිටේ පදාසයක්ම හීරිල...දාඩිය දානකොට හොඳටම විස ගහනවා ඉන්න බැහැ...අරුන් දෙන්න පලාතක නැහැ..මට ඉතිං මල එකේ හොඳම එක. ඒ මදිවට ගහේ සහ ගලේ බැඳිල තිබුන සෙවෙල් ඔක්කොම මගේ ඇඟේයි...සරමෙයි..ගස් ගඳේ බෑ....මොනව කරන්නද..ෂේප් එකේ අම්මට බොරුවක් කියල...බෙහෙත්තෙල් ටිකකුත් ගාගෙන හවස අරුන් දෙන්න හොයාගෙන ගිහිල්ල..අමුතිත්ත කුනුහරුප දෙකකුත් කියල..හිත සනසගෙන ගෙදර ආව. ඒ ටිකේම නිදිය ගත්තෙත් එකම පැත්තට.සතියක් ඉස්කෝලෙත් ගියේ නැහැ.කමීසයක් අඳින්න බැහැනෙ.</span><br />
<div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ ගොරක ගහ තාම තියෙනව...පින්තූරයක් දාන්නෙ ඒකනෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">කතාව ඉවරයි ..!</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<b><span style="font-size: large;">බත බුලතින් සරුවේවා...!!</span></b>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com42tag:blogger.com,1999:blog-7741572302205964897.post-72696585486876588922012-05-30T22:05:00.000+05:302012-05-30T22:05:01.376+05:30බුලත් අතක් දීලම ආරාධනා කරන්න කියල ආවෙ...<span style="font-size: large;">ඉතිං අවසරයි.....!</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpLEBmgjFHaQqTiboSbuRrQzJmu0Z3DO-xof0SoGf7fc2uzIn2_FdYdNOITeK2GB5h3ZbWKldjYHy7h1C-lkXOxIXJeJ1iyCpFUuYAIF1YVjMej4Y9hyEiz8wLo10u3Te1JHU8habFeYo/s1600/bulath_290px.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpLEBmgjFHaQqTiboSbuRrQzJmu0Z3DO-xof0SoGf7fc2uzIn2_FdYdNOITeK2GB5h3ZbWKldjYHy7h1C-lkXOxIXJeJ1iyCpFUuYAIF1YVjMej4Y9hyEiz8wLo10u3Te1JHU8habFeYo/s1600/bulath_290px.gif" /></a></div><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">සිංහල බ්ලොග් අවකාශයට සම්භන්ද වෙලා මාස 4ක් වගේ තමයි වෙන්නෙ.ඒකත් ඉතිං කියවිල්ලට විතරයි, විශේෂයෙන් සිත් ගත් බ්ලොග් කිහිපයක්ම තිබුන. ජීවිත අත්දැකීම් ,කතා,තාක්ෂණික ලිපි මේ ..නොයෙක් නොයෙක් ලිපි නිසා මටත්,හීනිවට හිතුන බ්ලොග් එකක් ලියන්න ඕන කියල.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ම්...ම්..මොනවද..? ලියන්නෙ.ඇයි ඔය ලියල තියෙන්නෙ..තමන්ට වුනු පිස්සු හැදෙන කතා.., තාක්ෂණික ලිපි..,</span><br />
<span style="font-size: large;">අනේ ඉතිං මං දන්න තාක්ෂණය ඕං ගෙයක් හදන්න යන කෙනෙක් උපදෙසක් දෙන්න කිව්වනං ඕන්න දෙන්න තිබ්බ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඊලඟට අග්න්යාසයයි..ආමාශයයි..මාරුවෙන තරමට පනපලයන් කියල හිනායන එව්වා, ඒපාර එක එක දේවල් ගැන කෙරෙන විග්රහ..ඔය වගේ එකී නොකී දේවල් දැක්කත්,</span><br />
<span style="font-size: large;"><b>මම දුටුව හොඳම දේ තමයි හිත හොඳ මිනිසුන් රාශියක් මේ වටා ඉන්නවයි කියන එක.</b> ඒ අතරෙ හිත් බිඳෙන දේවල් ද..නොදුටුවා නොවේ. ඒත් මේක හරි සුන්දර වැඩක් විදියට මට පෙනුනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔව් ...මම පටන් ගන්නව,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">ඊලඟ ප්රශ්ණය..කොහොමද..බ්ලොග් එකක් කරන්නෙ..බ්ලොග් අවකාශෙ ඉන්න අයට ඒතරම් වැඩක් නොවුනට අපිවගේ අලුත් එව්වොන්ට මේක හරි ප්රශ්ණයක් මම ඉතිං පණ දාගෙන හොයාගත්තා.. ,සෑම දෙයක්ම ලියන රනුල් හසික මහත්මයාටත්,L.k Downlods ලියන සනෝජ් තරංග මහත්මයා, වගේ අයට ස්තුතියි. තවත් ඒව ඇති මට මේවායින් මූලික දැන්නුම ලැබුන.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">එතකොට දැනට කාඩ් දදා පාවිච්චි කරන අනාගතය ගැන කියකිය ඇඩ් දාන කොම්පැනියෙ කනෙක්ෂන් එකක් ටිකක් කට්ටක් කාලා බිල් කනෙක්ෂන් එකක් ගත්තා ඒකත් හරි රසවත් කතාවක්. ඒක බ්ලොග් ලිපියක් විදියට පස්සෙ දාන්නම්. හැදුව ඒපාර වැරදි ,වැරදි බ්ලොග් එකක්. ඒකට නමක් හොයන්නත් ලොකු කට්ටක් කෑව..</span><br />
<span style="font-size: large;">ඒත් මට හිතෙන විදියට හොඳ නමක් ලැබුන.නෙලුම් විල ලියන බින්දිත් කියල තිබුන නම ලස්සනයි කියල..</span><br />
<span style="font-size: large;">ගොඩක් අයට කමෙන්ට් වලින් නම් සහයෝගය නම් දැක්වුව.ඒත් ෆලෝ කරන්නනම් තවම පුලුවන් උනේ ටිකයි ඉතිරි ටික ඉස්සරහට කරනව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">හැම දේම කරන ගමන් රස්සාව කරගන්නත් එපැයි..නැත්තම් ඉතිං හුලං තමයි..!</span><br />
<span style="font-size: large;">ඊළඟට..සිංහල ටයිප් කරන හැටි...ඒකට ස්තුතිය..සිංහල බ්ලොග් කරුවන්ගේ සංගමයේ සාමාජිකයකු උන තමීර සේනානායකට. ඒකියන්නෙ සිංග්රීසි වලින් තමයි ලියන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><b>තව... මම ඉතිං අලුත්ම අලුත්නෙ..ඒක නිසා වැරදීඑහෙම උනොත් සමාව ඉල්ලනවා මුලින්ම..මට උදව් කරන්න..පුලුවන් විදියට ලියන්නම්.. ස්තුතියි සියලු දෙනාටම....</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="color: #cc0000; font-size: large;">බත බුලතින් සරුවේවා...!</span>වීපොකුරෙ වීයාhttp://www.blogger.com/profile/05061570022693307816noreply@blogger.com33