මීරිගමයි,මීගමුවයි , කෝච්චි දෙක මාරුවෙලා වුන හදියක්...!

මේ සිද්ධිය වෙලා දැනට අවුරුදු ගානක් වෙනව . මට මතක හැටියට 1997 විය යුතුයි. මගේ සැලසුම් ශිල්පීය පාඨමාලාව හැදෑරුවේ කොලොන්නාව වෘත්තීය පුහුණු ආයතනයේ,ඒක එක් අවුරුදු පාඨමාලාවක් උනත් , බොහොම පිලිවෙලට ගෘහනිර්මාණ සැලසුම් ශිල්පය උගැන්වපු ආයතනයක් උනා. බොහෝ තැන්වල සැලසුම් ශිල්පය  ,යාන්ත්‍රික හා ගෘහනිර්මාණ යන අංශ 
ද්විත්්‍යම උගන්වන නිසා මට අවශ්්‍ය උනා  ගෘහනිර්මාණ සැලසුම් ශිල්පය පමනක් ඉගෙන ගන්න.ඒනිසා තමයි දකුනෙ ගාල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ ගමක ඉඳල කොලොම්පුරේට ආවෙ. කොලඹට ඔයකාලෙ ගමක ඉඳල ඇවිල්ල පැලපදියම් වෙන්න තියෙන අමාරුව ඉතින් දන්නෙ මේ කට්ටකාපු ඈයොම තමයි. මුලින්ම ටෙක් ගියේ කඩුවෙල ,අඹගහ හන්දිය කිට්‍ටුව  මගේ ගමේ හිතවත් නැන්ද කෙනෙක්ගෙ මල්ලිලගෙ ගෙදර ඉඳල නමුත් එහේ හිටිය සීය අසනීප උන නිසා මට එතනින් සමුගන්න උනා. ඊට පස්සෙ මගේ පිහිටට ආවෙ මගේ යාලුවෙක්,ඔහුත් වැඩකලේ කොලඹ නිසා නැවතිලා හිටියෙ ඔහුගෙ අයිය කෙනෙකුට අයිති ගෙදරක .ඒකතිබුනෙ ක‍ටුනායක මිනුවන්ගොඩ පාරෙ තිබුන පීල්ලවත්ත කියන හරියේ.හරියටම කිව්වොත් තට්‍ටුදෙකේ කඩේ කියල තමයි ඒහරියට ඒදවස්වල කිව්වෙ. දැන්නම් මොනව වෙලාද කියල හිතාගන්නවත් බෑ.


බස් එකේ යන්න ගියාම යන වෙලාව අපතේ යාමයි.බස් කීපයක යන්න වෙන නිසයි,මම ‍තෝරගත්තෙ දුම්රිය සේවය තමයි.අනිත් කාරනාව සීසන් එකක් අරගෙන යන්න පුලුවන් කමත් තියෙනවනෙ, සම්පූර්ණ  සුදුඇඳුම අපේ නිල ඇඳුම වෙලාතිබුන නිසා ඇඳූම කිලිටි නොවී ‍රැකගෙනයාමත් උවමනාවෙලා තිබුනා. කෝච්චියෙ යන්න ප්‍රධාන හේතුව උනේ හැමදාම අපිට දෙන ඩ්‍රොවින් අරගෙන යන්න එන්න බස් වලනම් හරිම අමාරුයි,සමහරු පී.වී.සී බටවල අරගෙන ආවත් මා ගාව ඒ දවස් වල ඉඳලම තිබුන ඩ්‍රොවින් අරගෙන යන්නම හදපු විශේෂම බටයක් අඩි2 1/2ක් විතර දිග. ඉතින් ඒක  අරගෙන කොහොම යන්නද බස්වල.
 එයාපෝට් කියල වෙනම දුම්රිය ස්ථානයක් තිබුනත් ආරක්ෂක හේතුමත ඊටමෙහායින් තියෙන දුම්රිය ස්ථානයේ තමයි අපිට නගින්න තිබුනෙ. මට හරියට ඒ දුම්රිය ස්ථානයට කියන නම මතක නැහැ දැන්.මීගමුව ,හලාවත ආදී කෝච්චිවල තමයි ආවෙ ගියේ. එම දුම්රිය ස්ථානයත් මගේ හරිම සිත් ගත් ස්ථානයක් උනා. විශේෂයෙන් එහි හිටිය ස්ථානාධිපතිත් දකුනු පලාතෙ කෙනෙක් නිසා මාත් එක්ක එතුමා හිතවත් උනා.සීසන් හැඳුනුම්පත් හදාගන්න ගියාම තමයි ගම කොහේද කියල දැනගත්තෙ.ඔතනට කෝච්චියේ යන්න පුරුදු උන කට්ටියක් හිටියා,බලන්න එපායැ  ගුවන්තො‍ටුපල ස්ථානයේ සේවය කරන අයගෙ ලස්සන ..! කියන්න වචන නැහැ.  භද්‍ර යව්වනයේ හිටි අපට මේක නිකං සුරපුරේකට ගියාවගේ උනා. අපිත් ඉතින් අර බට තඩියක් උස්සගෙන යන නිසා හැමෝටම කුතුහලයක් තිබුන මොනවද මේ කියල. "අපිත්" කිව්වෙ තව මගේ පාඨමාලාවෙම යාලුවෙක් හිටිය "අමිල" කියල එයා ආවෙ මීගමුවෙ කොච්චිකඩේ ඉඳල, අපිදෙන්න තමයි ඉතින් කෝච්චියෙ ආවෙ ගියේ.   තරුණ අය තමයි ගොඩක් අපිත් එක්ක හිතවත් උනේ.මම ස්ටේෂන් එකට එනකොටම ප්ලෑන් අරගෙනයන බටේ උදුරගන්න පොරකන අක්කල ටිකක් හිටිය,ඔක්කොම ප්ලෑන් ටික  ස්ටේෂමේම දික්ගස්සගෙන බලනව එකවිකාරයයි. හැමෝම  වටවෙනව ගුනදොස් විවේචන ඉවරයක් නැහැ.අරහෙම කරන්න මල්ලි,මෙහෙම කරන්න මල්ලි.... කියල. මටත් ඕක හරිම සතුටක් උනා..උසස් ‍රැකියාවල් වල ඉන්න පිරිසක් අපිට හිතවත්වෙලා ආසාවෙන් අපේ නිර්මාණ බලල සතු‍ටුවෙන නිසා. 



අපේ ටෙක් එකේ හිටිය හොඳම යාලුවා උනේ අමිල තමයි,අද කොහේ ඉන්නවද කියලනම් දන්නෙ නැහැ.ක්‍රිස්තියානි  ආගම  අදහන කෙනෙක්  උනත් මාත් එක්ක හොඳම යාලුවෙක් උනා. කෝච්චියේ ආපසු  එනකොට අපිත් එක්ක එන්නෙ වෙනම පිරිසක්. කාර්්‍යාලවල වැඩකරන අය ගැන අමුතුවෙන් කියන්න අවශ්්‍ය නැහැනෙ.  පිරිමි පාර්ශවය නම් වෙනම ලෝක වල,ගැහැණු කට්ටිය වෙනම ලෝකයක. අපි දෙන්නා පුදුම  සතුටක් ලැබුව මේවදිහා බලල . දැන් කාලෙ වගේ ෆෝන් තිබුනෙ නැති නිසා හැමෝම එකතුවෙලා කයියක් දාගෙන තමයි යන්නෙ.පිරිසක් ඕමි ගහනව, තරුණ ගෑල්ලමයින්ට පිරිසක් කෙල හලනව,තව කපල් දෙකතුනක් හිටිය, එක්කො රන්ඩුවෙනව,එක්කො දෙන්නම අනන්තය දිහෑ බලාගෙනයනව,  අපිදෙන්න ඕව දිහා බලබල යනවා.ටික දවසක් යනකොට ගුවන් තො‍ටුපල ස්ටේෂමේදි උන දේ අපි දෙන්නටම කොච්චිපෙට්ටියෙදි වෙන්නගත්ත. ඇත්තටම අපි දෙන්නගෙන් ඩ්‍රොවින් ලස්සන උනේ මගේ නිසා හැමෝම බලන්න ගත්ත .පහු වෙනකොට අපිට මේක කරදරයක් උනා.ඇයි මේ අය කොච්චිය ඇතුලේ මේව දිගාරිනකොට පොඩිවෙනවනෙ.


දැන් තමයි ඕං කතාව...

මේකියන කාලෙ තමයි ලංකාවෙ විදුලිය කපන්න ගත්තෙ එක එක වේලාවල් වලට දවස් හතේම විදුලිය කැපුවා.හැබැයි මම නැවතිලා හිටපු හරියට කවදාවත් විදුලිය කැපුවෙ නැහැ ඒකට හේතුව උනේ ගුවන්තො‍ටුපල මායිම පීල්ලවත්ත හරිය තිබුන නිසා වෙන්න ඇති. 


අපි කොච්චියට නැග්ගෙ දෙමටගොඩින්, ඒපැත්තට යන  හෑම කොච්චියක්ම නවත්තනව ඔතන.දැන්නම් හරි දියුනුයි එතන .එත් ඒදවස් වල නිතරම වාහන තබදයක් තිබුන. හවස 5.00ට මීරිගම කෝච්චිය දෙමටගොඩට  එනව,මීගමුව එක එන්නෙ 5.05ට ඒත් ඉතින් ලංකාවෙ කොච්චිගැන කියල වැඩක් නැහැනෙ. කෝච්චි කිව්වට පවර්සෙට් කිව්වොත් හරි ,බලවේග කට්ටල තමයි නියම වචනය මම හිතන්නෙ.ඔව්ව ඔක්කොම එකම පාට ,එකම විදිය,එකම හෝන් එක. ඒ නිසා අපි කෝච්චිය අඳුර ගන්නෙ ඉන්න සෙනඟ දිහා බලල ගොඩක් වෙලාවට. සමහර දවස් වලට යකඩ කටින් විස්තරය කියනව.
"කරුණාවෙන් සවන් දෙන්න...දෙවෙනි වේදිකාවට දැන් පැමිනි දුම්රිය ...මීගමුව බලා පිටත්වේ ...එම දුම්රිය රාගම දක්වා සීඝ්‍රගාමී වන අතර එතැන් පටන් සෑම දුම්රිය ස්ථානයකම නවත්වනවා ඇත." 
මේ ටික කොළඹ කො‍ටුවෙ වගේ නෙවෙයි,හරිම කලබලයකින් තමයි කියන්නෙ කියපු එක අහගන්න තව කෝච්චියක යන්නඕන. ඒත් මේ කියන දවසේ යකඩ කට නැහැ විදුලිය කපන නිසා. අනිත් එක අමිල හිටියෙත් නැහැ කුමක් හෝ හේතුවකට..එදා ආවෙ නැහැ. මම  පීල්ලවත්තෙ නැවතිලා සතියක් වගේ තමයි උනේ.
මම ස්ටේෂමේ හිටියත් 5 ට යන මීරිගම කොච්චිය ගියේ නැහැ. දැන් 5.10 විතර වෙලා ...ටිකකින් කෝච්චිය ආව මට දැන් හිතාගන්න බැහැ මේ කොයි කෝච්චියද කියල..මම එක්කෙනෙක් ගෙන් ඇහුවම කිව්ව මීගමුව කියල මාත් ඉතින් පොරකාල නැග්ග වෙනද යන දෙවෙනි පෙට්ටිය උනාට අඳුරන අය කවුරුවත් නැහැ. මම හිතුව පෙට්ටිය මාරුවෙලා කියල ,අනික අලුත් නිසා ගොඩක් අය අඳුනන්නෙත් නැහැ. දැන් කොච්චිය යනව..සෙනඟ පිරිල කිසිම වටපිටාවක් පේන්නෙත් නැහැ,ඒ මදිවට වෙනදට වැඩිය වේගෙත් වැඩියි වගේ. එත් මොනව කරන්නද ඉවසගෙන හිටිය. 
ම්හු.....කෝච්චිය යනව..යනව..යනව.. රාගම පහුවෙලාද මන්දා ..! හිතටත් මොකක්ද....බයත් වෙලා වගේ..!
"අන්කල් මේ මීගමුව කෝච්චිය නේද..?" මම ලඟහිටිය කෙනෙක්ගෙන් ඇහුව.
අන්කල් මගේ දිහෑ බැලුව දුක්බර පෙනුමෙන්ම මට හිතුනා බඩුම තමයි...කියල.
"පුතා බයවෙන්න එපා මේක මීරිගම කොච්චිය...!තව ටිකකින් අහවල් ස්ථානෙ නවත්තනව ඊටපස්සෙ අනිත් පැත්තට ස්ලෝ එකක් එනව ඒකෙ නැගල රාගමට යන්න ,එත්කොට ආයිත් ස්ලෝ එකක් එනව මීගමුව එකෙ යන්න" කිව්ව.
වේගෙන් පැද්දි...පැද්දි..යන කොච්චියෙ..මාව ජනේලෙකින් එලියට ඇදිල යනව වගේ දැනිල ..ලඟම තිබුන පොල්ලක් අල්ලගත්ත. විනාඩි ගානකින් පියවි සිහිය ආවෙ අර අන්කල්ගෙ කටහඬත් එක්කයි.
" පුතා අර තියෙන්නෙ ස්ලෝ එක අනිත් අතට යන ගිහින් නගින්න ටිකට් ඕන්නෑ..ඇහැව්වොත් කියන්න වැරදුනා කියල. මමත් හනික දුවල ගිහින් ඒකෙ එල්ලුනා.පස්සෙ තමයි මතක් උනේ ස්ටෙෂන් එකේඉන්නවුන්ට වැඩිය හොඳට විස්තර කරල කිව්ව අන්කල්ට ස්තුතිවත්කලේ නැහැ නේද කියල...කොහෙද තාමත් මගෙ පපුව ගැහෙනව.
යාන්තම්..හිමින් හිමින් ඇවිල්ල....මම බෝඩිමට එදා එනකොට රෑ 10 විතර වෙලා මගේ යාලුවත් ගෙදර ඉන්න ඇන්ටිත් බයවෙලා බලන් ඉන්නව.





ප/ලි... මම කොච්චිය අහල තිබුනෙ කෝච්චියෙ යන එකෙක්ගෙන් නොවේ කියලයි මට හිතුනෙ.එක්කො මට ඇහුනෙ නොපිටටද දන්නෙ නැහැ. මගේ ගැන විස්තර ලියවෙනව වැඩිද මන්ද..මා ගැන හඳුන්වා දීමකුත් බ්ලොගය ලියන ගමන්ම උනානම් හොඳයි කියල හිතුන නිසා කතාවට අදාලව විස්තර ලිව්වෙ.
(පින්තූරය...http://www.chongth.com/blog